ΠΟΙΑ είναι τα κοινά στοιχεία σε Γιάνη Βαρουφάκη και Νίκο Αναστόπουλο; Κατ' αρχήν, ότι είναι και οι δύο λάτρεις του ωραίου ντυσίματος. Από πολύ μικρός ο Αναστόπουλος ήταν ιδιαίτερα επιμελής σε ό,τι είχε να κάνει με την εξωτερική του εμφάνιση. Κάθε βδομάδα σχεδόν, στο κουρείο του Χάρη στο Ιντερκοντινένταλ. Με προσοχή και στην τελευταία λεπτομέρεια κι ειδικότερα σε ό,τι είχε να κάνει με το μουστάκι. Ούτε μια τρίχα να μην ξεφεύγει.

Σχετικά με το ντύσιμο, πήρε μπορούμε να πούμε ντοκτορά, όταν έζησε για έναν χρόνο στην Ιταλία. Ακόμα και το Αβελίνο, ένα κατσικοχώρι του Νότου, Ιταλία λογίζεται. Στην Αθήνα, ο Νίκος (φωτό) ανέκαθεν κάνει τα ψώνια του στα καλύτερα μαγαζιά του Κολωνακίου. Δεύτερο κοινό στοιχείο, η διεθνής καριέρα. Ο Βαρουφάκης ως καθηγητής, ο Αναστό, έστω και για έναν χρόνο, ως ποδοσφαιριστής. Αυτό όμως που κυριαρχεί είναι οι αποστολές σωτηρίας που έχουν αναλάβει: Ο Βαρουφάκης να σώσει την οικονομία και τους Ελληνες από τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Ο Αναστόπουλος να σώσει τον χρεοκοπημένο οικονομικά και εξαθλιωμένο αγωνιστικά ΟΦΗ. Που βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση από την Ελλάδα.

Η Ελλάδα, έστω και στα χαρτιά, έστω και με μουσαντένιους λογιστικούς υπολογισμούς, έχει πρωτογενές πλεόνασμα. Εχει δηλαδή σε ετήσια βάση εκατό δραχμές έσοδα και ενενήντα εννιά έξοδα. Περισσεύει μια δραχμή. Στον ΟΦΗ, κάθε φορά που βάζουνε το χέρι στην τσέπη πιάνουνε το παπούτσι. Τι έχει κάνει μέχρι τώρα σ' αυτήν την αποστολή σωτηρίας ο Βαρουφάκης; Ολο λάδι λάδι, αλλά από τηγανίτα τίποτα. Τη μία μιλάει με τον έναν, την άλλη με τον άλλον κάνει δήθεν μαγκιές, «δεν θέλουμε τα λεφτά σας», «δεν θέλουμε τις δόσεις σας», «μαζέψτε τα και φύγετε από δω», αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με το αποτέλεσμα, είναι ακόμα στο περίμενε. Ο Αναστόπουλος με κάτι παιδάκια που μέχρι πριν από είκοσι μέρες ξέρανε ότι παίζουνε ποδόσφαιρο μόνο ο μπαμπάς τους κι η μαμά τους, γράφει ιστορία.

Και δεν μιλάμε ότι αυτό το 3-1 με τον ΠΑΟΚ έγινε επειδή πέσαμε από τον Ψηλορείτη, σταθήκαμε όρθιοι και βρήκαμε και πορτοφόλι στο δρόμο. Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο να κοιμηθεί ο Θεός κι ο αδύνατος να κερδίσει τον δυνατό. Δεν είχαμε στην προκειμένη περίπτωση ένα αποτέλεσμα που ήταν προϊόν τύχης και συμπτώσεων. Οχι μόνο δεν κοιμότανε ο Θεός την Τετάρτη το βράδυ στο Γεντί Κουλέ, αλλά είχε τα μάτια ορθάνοιχτα. Για να δει την μπάλα που παίξανε τα παιδάκια του ΟΦΗ. Και λίγα ήτανε τα τρία γκολ που βάλανε. Κάτι που δεν έχει προηγούμενο στα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κάτι που μόνο ο Νίκος Αναστόπουλος μπορούσε να καταφέρει.

Επειδή δεν μιλάμε για ένα αποτέλεσμα: Κέρδισε και την Κέρκυρα, κέρδισε δύο φορές τον Πανθρακικό στο Κύπελλο, πάλεψε το ματς με τον Ολυμπιακό. Με τα ψέματα. Αυτό με τον ΠΑΟΚ ήταν η επανάληψη της ιστορίας του Δαυίδ με τον Γολιάθ. Με σφεντόνα πολέμησε ο Αναστόπουλος και ξάπλωσε τον γίγαντα στο χορτάρι. Κάτι που μπορεί να γίνει μόνο στο ποδόσφαιρο. Αν κάποιος έχει δηλαδή το πάθος και τη συγκέντρωση του Αναστόπουλου σχετικά με τη δουλειά του. Τα φρου φρου και τα αρώματα σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση είναι άλλο κεφάλαιο. Κι εντελώς διαφορετικό η επάρκεια ως επαγγελματίας, όπου ο Αναστό παίρνει δέκα με τόνο. Να δούμε τι ψάρια θα πιάσει ο Βαρουφάκης. Αυτά.

Τo περιβόητο +5 ήταμ ένα και μόνο μάτς

ΕΧΩ κουραστεί να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω ότι ο ΠΑΟΚ δεν άντεξε στην πίεση του +5. Και γι' αυτό κατέρρευσε και κατέληξε στο -8. Τι ήταν αυτό όµως το περιβόητο +5; Μια πορεία πρωταθλητισµού, που είχε φτιάξει ο ΠΑΟΚ και στα καλά καθούµενα κόπηκε µε το µαχαίρι; Αυτό το περιβόητο +5 ήταν ένα και µόνο µατς: Το διπλό στο «Καραϊσκάκης». Στο +2 ήταν ο ΠΑΟΚ πριν από το παιχνίδι, αλλά, αντί να κερδίσει ο Ολυµπιακός και να το πάει στο +1, έγινε το διπλό και το +5 για τον ΠΑΟΚ. Ενα και µοναδικό µατς ήταν αυτό το περιβόητο +5. Οταν βρήκε δηλαδή τον Ολυµπιακό του Μίτσελ να σέρνεται και τον κέρδισε.

Εναν Ολυµπιακό που έµεινε µε τα δεύτερα του ΠΑΣ Γιάννινα στο «Καραϊσκάκης» στο 2-2 και οµάδες σαν τον Πανιώνιο και τον Πλατανιά τις κέρδισε µε την ψυχή στο στόµα. Εύκολο, πολύ εύκολο ήταν εκείνη τη συγκεκριµένη χρονική στιγµή να κερδίσεις τον Ολυµπιακό. Οπως έχουµε ξαναπεί, µόνο ο Αναστασίου πήγε και ταµπουρώθηκε στο ένα τρίτο του γηπέδου κι έδωσε το µατς στο πιάτο. Οποιος ανοίχτηκε και βγήκε στην κόντρα, έβγαζε τη µία ευκαιρία µετά την άλλη. Μέχρι και η Νίκη Βόλου σκόραρε στο «Καραϊσκάκης». Η ανυπαρξία του τότε Ολυµπιακού ήταν που έκανε αυτό το +5 κι όχι η µαγκιά του ΠΑΟΚ.

Υστερα απ' αυτό το στρίµωγµα, ο Υπουργός ανέκρουσε πρύµνα

ΑΥΤΟΣ ο Κοντονής δεν κρατιέται µε τίποτα. Αφρενάριστος πάει. Είδε φλας φωτογράφων, είδε κάµερες, είδε να βάζουνε µπροστά του µικρόφωνα κι έχει σαλτάρει. Δεν του φτάνουνε τα τετ α τετ µε τους προέδρους, θέλει να τους µαζέψει όλους µαζί. Για 78η φορά στα τελευταία 35 χρόνια, να κάτσουνε στο ίδιο τραπέζι: Μαρινάκης, Αλαφούζος, Μελισσανίδης, Σαββίδης. Μιλάµε για κουκλοθέατρο. Στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη, για θέατρο σκιών. Ολες αυτές οι πρωτοβουλίες όµως, δεν προέκυψαν έτσι στα ξαφνικά. Στο ξεκούδουνο, που λένε. Υπάρχει ρεπορτάζ και παρασκήνιο. Από την παρθενική εµφάνιση του Κοντονή στη γιορτή του ΠΣΑΠ κι όταν άρχισε να λέει «έχουµε ανάγκη από καθαρά πρωταθλήµατα».

Με το που κατεβαίνει κάτω, πάει κατά πάνω του ο Καραπαπάς και του κάνει µαρς: «Τι είναι αυτά που είπατε, κύριε Υπουργέ; Τα πρωταθλήµατα δηλαδή που έχει πάρει ο Ολυµπιακός δεν είναι καθαρά»; Από κοντά κι ο Μώραλης, που ήταν επίσης παρών και εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του ως θεσµικός παράγοντας. Ως δήµαρχος του Πειραιά: «Μ' αυτά που λέτε προσβάλλετε τον Πειραιά». Κι ήταν τυχερός ο Κοντονής, που απουσίαζε ο Σάββας. Αυτός θα του τα έχωνε ακόµα πιο χοντρά: «Αυτά, κύριε Υπουργέ, τα λέει ο Θωµαΐδης. Ντροπή σας». Υστερα απ' αυτό το στρίµωγµα, ο Υπουργός ανέκρουσε πρύµνα. Επιτόπου έκανε γυριστή κι ανακοίνωσε το ραντεβού µε τον Μαρινάκη για την επόµενη µέρα. Ως ένδειξη έµπρακτης µεταµέλειας. Εξαντλώντας στη συνέχεια το ρεπερτόριό του στο θέµα της βίας και µόνο. Μετά το πιπέρι στο στόµα, έγινε προσεκτικός.

ΕΡΩΤΗΣΗ
Το χώνεψε το 3-1 στον ΠΑΟΚ ο Πουλινάκης ή του έχει καθίσει ακόµα στο στοµάχι;

Ντροπή και αίσχος. Ο αποκλεισµός του Ντον Ντον από τη συνάντηση µε τον Υπουργό.
-Observer

Πηγή: Goal