• Δεν κυρίευσε κανένα… κάστρο ο Ολυμπιακός την Τετάρτη. Άλλωστε, κάθε χρόνο περνάει από την Κομοτηνή, άλλοτε πιο εύκολα, άλλοτε πιο δύσκολα. Είναι αυτό που λέμε κι η δύναμη της παράδοσης.

• Το διπλό πέρασε στα ψιλά και γιατί η υπόθεση τίτλος είχε αρχίσει από τα προηγούμενα παιχνίδια να ξεκαθαρίζει, αλλά και γιατί υπήρξαν οι εξελίξεις με τις δικαστικές υποθέσεις, αλλά και τα πολύ μεγάλα παιχνίδια στο μπάσκετ.

• Αλλά ήταν πραγματικά ευχάριστο να έχουν διάθεση ακόμη κι οι τρεις αλλαγές που έβαλε ο Περέιρα. Ο Φουστέρ κυνήγησε το γκολ κι έφτασε κοντά σε αυτό. Ο Φορτούνης είχε μερικές στιγμές πραγματικά απολαυστικές. Κι ο Μπουχαλάκης ακόμη, που είχε…ξεχάσει από πότε είχε να παίξει, ήταν μαχητής, πάσαρε καλά, απείλησε με δυνατά σουτ.

• Έτσι πρέπει να είναι οι παίκτες που παίζουν ως αλλαγή. Να μπαίνουν και να τα δίνουν, όχι να το παίζουν τσαντίλα και θυμωμένοι, επειδή δεν τους έβαλε ο προπονητής -γιατί τα είδαμε κι αυτά σε προηγούμενα παιχνίδια.

• Όπως ήταν ευχάριστο κι ότι για πρώτη ίσως φορά μετά από καιρό, οι αμυντικοί του Ολυμπιακού έπαιξαν σωστά το οφσάιντ και δεν έδωσαν κανένα δικαίωμα.

• Θα έπρεπε σίγουρα η ομάδα να βγάλει κάποιες καλύτερες αντεπιθέσεις, αφού υπήρξαν οι προϋποθέσεις. Το χαρακτηριστικό παράδειγμα η φάση που οδήγησε στο τρίτο γκολ του Ολυμπιακού, από το κόρνερ του Τσόρι. Βγήκε υποδειγματικά στην κόντρα επίθεση ο Χάρα, αλλά δεν έκανε την καλύτερη δυνατή πάσα στον Μπενίτες. Άσχετα αν από το κέρδος-κόρνερ ήρθε το γκολ από την κεφαλιά του Μιλιβόγεβιτς.

• Λάθη έγιναν και πάλι. Από Μιλιβόγεβιτς κυρίως, αλλά κι Εντινγκά και Ντοσεβί, ενώ ο Τσόρι κι ο Φορτούνης πούλησαν άσχημα δύο φορές την μπάλα στο κέντρο. Όμως, σημασία έχει η διάθεση. Όταν βλέπεις τον Τσόρι στα 34 χρόνια του να γυρίζει πίσω και να βοηθάει και μία και δύο φορές ανασταλτικά, καταλαβαίνεις πολλά.

• Αλλά θέλω να γράψω δύο λόγια για τον Μαζουάκου.

• Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για αριστερό μπακ, που χαίρεσαι να τον βλέπεις όταν έχει την μπάλα στα πόδια. Με την εκπληκτική τεχνική του, αλλά και την εντυπωσιακή δυνατότητα να στέλνει με ακρίβεια την μπάλα στα πόδια των συμπαικτών του, ακόμη κι υπό…αντίξοες συνθήκες-για παράδειγμα στην Κομοτηνή κάποια στιγμή πάσαρε περνώντας την μπάλα κάτω από τα πόδια ενός αντίπαλου, σε μία επίδειξη ευστροφίας, αλλά κι ακρίβειας. Κι η φάση του 1-0 του Μπενίτες από την ασίστ του Τσόρι, ξεκίνησε από μία υπέροχη πάσα του Μαζουάκου στον Τσόρι…

• Αλλά πραγματικά την Κυριακή αντιμετώπισε πολλά προβλήματα ο Μαζουάκου στο αμυντικό κομμάτι του-κι επειδή δεν είναι η πρώτη φορά νομίζω ότι πρέπει να το δει λίγο καλύτερα, με τη βοήθεια του προπονητή. Ειδικά στο α΄ημίχρονο, ο Γάλλος έφαγε πολλές ήττες κι υποχρεώθηκε να κάνει και τρία φάουλ, ρισκάροντας. Γενικά, πρέπει τέσσερις-πέντε φορές να τον πέρασαν οι αντίπαλοί του, ο Μπαϊκαρά, ο Βιγιαφάνιες κι ο Κάσες, μάλλον με ευκολία…

• Τέλος πάντων, τώρα θα έχει γούστο το παιχνίδι με το Λεβαδειακό και λόγω Πουλίδο! Πως τα έφερε η μοίρα έτσι και θα μπει πρώτη φορά στο Καραϊσκάκη, ως αντίπαλος του Ολυμπιακού! Εγώ που τον έχω δει, πάντως, να παίζει με το Λεβαδειακό, έχω να πω ότι είναι ένας πραγματικά καλός κυνηγός.

• Δεν είναι απλά ο φορ της ευκαιρίας, να σου κάνει δηλαδή το γκολ. Μυρίζεται τη φάση, έχει καλή εκτέλεση, αλλά ξέρει μπάλα. Μοιράζει σωστά το παιχνίδι ακόμη κι υπό πίεση, έχει έκρηξη, ντρίμπλα, ακόμη και μακρινή πάσα. Παρότι δεν είναι ψηλός, τρυπώνει για να πάρει και κεφαλιά. Και βοηθάει πολύ και πίσω!

• Το παρατραβάει καμιά φορά στην ντρίμπλα και τουλάχιστον στο Λεβαδειακό δεν είναι τόσο πολύ μέσα στην περιοχή, όσο θα περίμενε κανείς. Ίσως επειδή η ομάδα δεν παίζει τόσο επίθεση, ίσως επειδή τον βάζουν άλλοτε πλάγια αριστερά κι άλλοτε σε ρόλο μεσοκυνηγού κι όχι φορ.

• Εγώ πιστεύω ότι θα αρέσει!  

Πηγή: sport-fm.gr

Πουλίδο Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός