Παράδειγμα πρώτο: Τζίμι Ντουρμάζ. Όταν ανακοινώθηκε η λίστα του… σεντονιού, το όνομά του Σουηδού δεν υπήρχε σε αυτήν. Ο ίδιος σοκαρίστηκε. Βρισκόταν με την Εθνική της χώρας του και δεν πίστευε στα αυτιά του, όταν έμαθε τα μαντάτα. Γκρίνιαξε στην αρχή (δηλώσεις σε Σουηδούς δημοσιογράφους), αλλά όταν επέστρεψε στο Ρέντη, ο Σίλβα του μίλησε και του εξήγησε το σκεπτικό του. Το αποτέλεσμα; Γνωστό σε όλους. Ο Ντουρμάζ όχι μόνο δεν τα παράτησε, αλλά πήρε την φανέλα του βασικού στο σπίτι του. Και περιμένει την πρόκριση της ομάδας, για να επιστρέψει και στην Ευρώπη.
Παράδειγμα δεύτερο: Παϊτίμ Κασάμι. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού θεωρούταν δεδομένο ότι θα συνεχίσει αλλού την καριέρα του. Τα δημοσιεύματα για ενδιαφέρον ομάδων, έπεφταν βροχή, αλλά εν τέλει ο Ελβετός, δεν έφυγε από το ρόστερ. Έμεινε στο λιμάνι και πάλι υπήρχαν σκέψεις για το αν θα μπορέσει να βοηθήσει την ομάδα. Όχι επειδή δεν την… βρίσκει (θα πέσει φωτιά να μας κάψει, αν υποστηρίξουμε το αντίθετο), αλλά επειδή πέρυσι μας είχε δείξει ότι είναι παίκτης χωρίς διάρκεια στο παιχνίδι του. Ο Σίλβα τον δήλωσε στη λίστα του Τσάμπιονς Λιγκ (πιθανότατα γιατί ήταν τιμωρημένος ο Μιλιβόγιεβιτς και ανέτοιμος ο Μανιάτης) και αυτός τον δικαίωσε 100%. Από τους καλύτερους σε όλα τα παιχνίδια και το σημαντικότερο, δίνει τον καλύτερό του εαυτό, είτε είναι ευρωπαϊκό ματς, είτε είναι παιχνίδι πρωταθλήματος…
Παράδειγμα τρίτο: Μαζουακού και Σαλίνο. Για τον Γάλλο, ίσχυαν σε έναν βαθμό τα ίδια ακριβώς με τον Κασάμι. Έμεινε στο ρόστερ, παρά το γεγονός ότι η… μισή Ευρώπη τον είχε (και τον έχει) στο μάτι. Ο Μαζουακού ξεκίνησε βασικός, αλλά ο Σίλβα στο κρίσιμο και συνάμα δύσκολο εκτός έδρας ματς τον άφησε στον πάγκο για να χρησιμοποιήσει στο αριστερό άκρο τον Σαλίνο, που είναι αποδεδειγμένα καλύτερος στο αμυντικό κομμάτι. Ο Γάλλος μπορεί να ήθελε να αγωνιστεί στο Λονδίνο, αλλά πάνω απ’ όλα είναι η ομάδα και ξέρει, ότι για να παίξει και πάλι στο Τσάμπιονς Λιγκ, πρέπει να μοχθήσει…
Παράδειγμα τέταρτο: Άλφρεντ Φινμπόγκασον. Αποκτήθηκε από την Σοσιεδάδ και ήταν βέβαιος ότι θα αποτελούσε τον βασικό επιθετικό της ομάδας. Ωστόσο, όταν έπιασε λιμάνι ο Ιντέγιε, βρέθηκε στον πάγκο και στα πρώτα παιχνίδια δεν αγωνίστηκε δευτερόλεπτο! Ο Σίλβα τον πέταξε στα βαθιά και αυτός πέτυχε ένα από ιστορικό γκολ για την ομάδα. Έδωσε τη νίκη στο Λονδίνο και στο καπάκι πήρε και χρόνο συμμετοχής στη Τούμπα. Τώρα περιμένει την επόμενη ευκαιρία του και είμαστε βέβαιοι ότι αυτοί δεν θα αργήσει να βρεθεί στο δρόμο του.
Το επόμενο στοίχημα του Σίλβα θα είναι ο Ερνάνι και κάτι μας λέει, ότι θα είναι το πέμπτο παράδειγμα που θα προστεθεί στις τέσσερις περιπτώσεις που αναλύσαμε προηγουμένως. Ο 24χρονος Πορτογάλος, επίσης ήρθε στον Ολυμπιακό για να είναι βασικός, αλλά μέχρι στιγμής μετρά πέντε συμμετοχές, όλες προερχόμενος από τον πάγκο. Σίγουρα δεν είναι το ξεκίνημα που ονειρευόταν, αλλά είναι στα… πόδια του να χρησιμοποιηθεί στο αρχικό σχήμα. Μιλάμε μάλιστα για παίκτη, που ικανότατο από ανήκει στην κατηγορία των… υδραυλικών, αυτών που λατρεύουν οι φίλοι του Ολυμπιακού. Ο Σίλβα τον ξέρει καλά, αυτός ζήτησε την απόκτησή του και φυσικά ξέρει πού και πότε θα τον αξιοποιήσει. Άλλωστε, η χρονιά βρίσκεται ακόμα στην αρχή και το πρόγραμμα των νταμπλούχων είναι πέρα για πέρα γεμάτο…
Υ.Γ. Θα πούμε και δυο κουβέντες για το μπάσκετ. Έχουμε και λέμε. Δεν τίθεται θέμα, ότι δεν πρέπει να ξεκινήσει ο αφορισμός για μια ομάδα που μας έχει προσφέρει τόσες χαρές και μας έχει κάνει να δακρύσουμε. Ναι, είναι ακόμα νωρίς, αλλά ο Σφαιρόπουλος και παίκτες του, πρέπει να βελτιώσουν αρκετά το επιθετικό τους κομμάτι και μάλιστα άμεσα. Σε μία εβδομάδα θα υπάρχει και πάλι παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό και μάλιστα εκτός έδρας. Ένα ματς που σίγουρα δεν κρίνει το πρωτάθλημα (αυτό θα συμβεί μόνο στους τελικούς), αλλά σε περίπτωση ήττας, αυτομάτως θα υπάρξει γκρίνια. Γιατί δύο κολλητές ήττες στο ξεκίνημα της σεζόν από τον «αιώνιο αντίπαλο» δεν χωνεύονται εύκολα…
Πηγή: sport24.gr