7 πράγματα που ζηλεύεις στον Ολυμπιακό του Σίλβα

Στη διάρκεια των τελευταίων τουλάχιστον 15 ετών δεν θυμάμαι προπονητή που είχε προλάβει να δείξει τόσα πολλά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Προφανώς η δουλειά του φωτίζεται πολύ έντονα χάρη στα ιστορικά εντυπωσιακά αποτελέσματα του Ολυμπιακού στο Champions League. Είναι όμως η δουλειά αυτή που έφερε τα αποτελέσματα, όχι η τύχη και οι συμπτώσεις. Στην περίοδο των φιλικών είχε προλάβει να δείξει περισσότερα από όσα είχε δει ο Ολυμπιακός από τον προηγούμενο προπονητή του σε διάστημα πέντε μηνών. Στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 2,5 μηνών ο Μάρκο Σίλβα έχει βάλει στη σειρά πολλά επιτυχημένα αποτελέσματα. Και όλα μοιάζουν με συνέπεια της δουλειάς του, η οποία εκτός από αποτελεσματική είναι και εμφανής.

Οσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν τα πρώτα βήματα του Σίλβα στο χτίσιμο της ομάδας, στην προετοιμασία του περασμένου καλοκαιριού, αναγνωρίζουν στα ματς τα αποτελέσματα των όσων έβλεπαν κατ' επανάληψη στις προπονήσεις τον καιρό που ο Πορτογάλος δίδασκε στην ομάδα του όσα της ζητάει να κάνει όταν έχει ή όταν δεν έχει την κατοχή της μπάλας.

Σε αυτό το σημείωμα βάζω τα πρώτα 7 πράγματα που με εντυπωσιάζουν στη δουλειά του Μάρκο Σίλβα στον Ολυμπιακό. Τα περισσότερα τα έχω συζητήσει με προπονητές που παρακολουθούν και αναλύουν τη δουλειά του, με ποδοσφαιριστές, με δημοσιογράφους που παρακολουθούν την ελληνική καριέρα του ή που είχαν παρακολουθήσει την πορτογαλική. Η κοινή αίσθηση της πλειονότητας των συνομιλητών μου ταυτίζεται με την κοινή αντίληψη της πορτογαλικής αγοράς του ποδοσφαίρου ότι ο 37χρονος προπονητής θα φτάσει σύντομα να πάρει την ευκαιρία του να εργαστεί στο υψηλότερο επίπεδο της αγοράς του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Η συγκέντρωση στο πλάνο: Είτε πρόκειται για την ανασταλτική λειτουργία, είτε για το επιθετικό πρέσινγκ, είτε για τις επιλογές και τις κινήσεις κατά την φάση της ανάπτυξης, ο Ολυμπιακός συμπεριφέρεται σαν ομάδα, δηλαδή σαν σύνολο που επιχειρεί μέσα από συντονισμένες κινήσεις να ακολουθήσει τις εντολές των συστημάτων που έχει επιλέξει ο προπονητής του. Στις καλές του βραδιές, βλέπεις τον Ολυμπιακό τόσο στις κινήσεις του με την μπάλα όσο και χωρίς τη μπάλα να κινείται συντονισμένα. Με συμπεριφορά που συνήθως απαιτεί πολύ μεγαλύτερο χρόνο δουλειάς στις προπονήσεις από αυτόν που είχε μέχρι σήμερα ο Πορτογάλος. Ο Ολυμπιακός του Σίλβα είναι μια ομάδα που έχει ωριμάσει πολύ περισσότερο από το συνηθισμένα αναμενόμενο μετά από 4 μήνες δουλειάς. Γι' αυτό και συνήθως καταφέρνει να κουράζει τον αντίπαλό του ή να τον λυγίζει με την πίεση που του ασκεί, με συνέπεια να πετυχαίνει περισσότερα γκολ στο β' ημίχρονο συγκριτικά με αυτά που επιτυγχάνει στο α'. Σε αρκετά παιχνίδια ο Ολυμπιακός σου δίνει την εντύπωση ότι έχει την υπομονή και το καθαρό μυαλό για να περιμένει το πρώτο σφάλμα του αντιπάλου, ή την κούρασή του για να τον νικήσει.

Η ομαδικότητα: Στις μεγάλες βραδιές, δηλαδή στα μεγάλα παιχνίδια, εκεί όπου όλοι οι ποδοσφαιριστές θέλουν να γίνουν ήρωες ο Ολυμπιακός του Σίλβα σε εκπλήσσει με την ομαδικότητά του. Ο αλτρουισμός των παικτών, όποιοι κι αν βρίσκονται στο τερέν, στις τελικές επιλογές είναι μια επίδειξη της ικανότητας του προπονητή να πείθει τους ποδοσφαιριστές να βάζουν το “εγώ” στην υπηρεσία του “εμείς”. Πολύ πιθανόν οι επιλογές των παικτών που έφερε στον Ολυμπιακό να έγιναν και με αυτό το κριτήριο. Τον ίδιο αλτρουισμό όμως δείχνουν και οι “παλιοί” ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού. Κι ο Σίλβα το επιτυγχάνει αυτό σε μια ομάδα που διαχρονικά αντιμετώπιζε αυτό το πρόβλημα με ποδοσφαιριστές που συχνά λειτουργούσαν εγωιστικά λόγω της επιθυμίας να παίξουν για την κερκίδα.

Οι αυτοματισμοί: Σε διάστημα περίπου 2.5 μηνών από την έναρξη των επίσημων αγώνων, στον Ολυμπιακό του Σίλβα βλέπεις ήδη αυτοματοποιημένες κινήσεις. Η κίνηση του Ιντέγε στο πλάι για να τραβήξει την άμυνα και να ανοίξει τον χώρο στους μεσοεπιθετικούς που κινούνται σαν φορ για να δεχθούν την πάσα του. Οι πάσες των μέσων στην πλάτη των αντίπαλων ακραίων μπακ, στον χώρο που συνεννοημένα κινούνται οι ακραίοι μεσοεπιθετικοί για να υποδεχθούν την μπάλα και να σεντράρουν ή να κινηθούν με την μπάλα προς την περιοχή. Οι κομπίνες στις στημένες φάσεις. Η συντονισμένη πίεση στο τελευταίο 1/3 του γηπέδου που συνήθως επιχειρείται στοχευμένα με αρχή τον πιο αδύναμο – τεχνικά – αντίπαλο αμυντικό. Ολα αυτά είναι παραπάνω από αρκετά δείγματα δουλειάς από έναν προπονητή που εργάζεται σε μια ομάδα για μόλις τέσσερις μήνες και δεν είχε από την αρχή της δουλειάς του όλους τους ποδοσφαιριστές διαθέσιμους.

Η διαχείριση των αγώνων: Σε κάθε μεγάλο παιχνίδι, δηλαδή κάθε φορά που ένα ματς δημιουργεί κατά την εξέλιξή του νέες καταστάσεις που απαιτούν κίνηση, ο Σίλβα κινείται με ταχύτητα προπονητή μπάσκετ για να επηρεάσει την εξέλιξη. Το παράδειγμα του εντός έδρας αγώνα με την Ντινάμο Ζάγκρεμπ είναι χαρακτηριστικό.

Ο Πορτογάλος εντυπωσιάζει ως στιγμής και με την προσέγγιση των αγώνων, αφού – ειδικά στο Champions League – καταφέρνει να εκπλήσσει τον αντίπαλο με την στρατηγική του. Εντυπωσιάζει όμως και με την μεγάλη – για την βιολογική και επαγγελματική ηλικία του – ψυχραιμία που επιδεικνύει κατά την εξέλιξη του αγώνα. Δίνει την εντύπωση ότι παρακολουθεί το παιχνίδι με κρύο κεφάλι και δίχως να επηρεάζεται από το περιβάλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιμονή του στο πλάνο κατά τη διάρκεια του ντέρμπι με την ΑΕΚ, όπου αρκέστηκε σε fine tuning δίχως να αλλάξει κάτι παραπάνω από πρόσωπα παρ' όλο που ο αντίπαλος είχε καταφέρει να τον προβληματίσει για περίπου 60' λεπτά και η κερκίδα είχε αρχίσει να δυσανασχετεί.

Οι επιλογές των παικτών: Η πλειονότητα αυτών που επέλεξε το καλοκαίρι είναι καλοί ποδοσφαιριστές, με καλή σχέση οικονομικής αξίας – προσφοράς στο τερέν, συμβατοί με το αγωνιστικό σχέδιο που καταλαβαίνουμε ότι έχει στο μυαλό του ο προπονητής, πειθαρχημένοι και συνειδητοποιημένοι επαγγελματίες που αντιλαμβάνονται την συνεύρεσή τους με τον Σίλβα στον Ολυμπιακό ως μεγάλη ευκαιρία ανέλιξης.

To transition game: Η μετάβαση από τη φάση της ανασταλτικής δράσης στην φάση κατοχής της μπάλας και το αντίστροφο λειτουργεί, ειδικά στα ματς του Champions League, περίπου ιδανικά. Με εξαίρεση τις στιγμές που κάποιοι εκ των ποδοσφαιριστών βγάζουν κόπωση, ο Ολυμπιακός βγάζει ήδη στο τερέν την θερινή δουλειά του Σίλβα σε αυτό το κομμάτι και κερδίζει διεθνείς επαίνους.

Η επικοινωνία: Ο δημόσιος λόγος του είναι μέχρι σήμερα όσο μεστό είναι το κοουτσάρισμά του. Πηγαίνει και παίζει με θράσος στο Emirates αλλά μιλά με σεβασμό. Ζητάει σε κάθε ματς τη νίκη, αλλά κάνει δηλώσεις με τα πόδια (συνήθως και το βλέμμα) καρφωμένα στο έδαφος ακόμη και λίγα λεπτά μετά από μια μεγάλη νίκη στο Champions League. Η δημόσια συμπεριφορά του στην διάρκεια των αγώνων είναι το αντίθετο της προκλητικής. Κι αν κρίνει κανείς από την μέχρι σήμερα διαχείριση των προσωπικοτήτων που έχει στα αποδυτήρια οδηγείται στην εκτίμηση ότι ο Πορτογάλος είναι το ίδιο καλός και στην επικοινωνία με τους ποδοσφαιριστές και στην γενικότερη διεύθυνση του ανθρώπινου δυναμικού που έχει στη διάθεσή του. Γι' αυτό άλλωστε έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να “κερδίσει” ποδοσφαιριστές που έμοιαζαν “χαμένοι” κατά τη διάρκεια της προηγούμενης σεζόν.

Πηγή: gazzetta.gr