Ο Τσάρλυ αναλύει ΠΑΟ: Ο Στραματσόνι "βασανίζει" τον Εσιέν

Τι είδαμε στη Μυτιλήνη

Στη Μυτιλήνη είδαμε ένα πρώτο ημίχρονο ερασιτεχνικού επιπέδου, με τον Παναθηναϊκό να μην έχει κανέναν τρόπο να απειλήσει και η Καλλονή να αποδεικνύει πως δίκαια βρίσκεται στην τελευταία θέση.

Στο ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου έβαλε ένα προσωπικό γκολ ο Καλτσάς, αποτέλεσμα της ικανότητας που έχει στην εκτέλεση και στη γνώση του πού βρίσκεται ανά πάσα στιγμή το αντίπαλο τέρμα.

Το τέρμα του Καλτσά ανάγκασε την -υπερβολικά χαμηλού επιπέδου- Καλλονή να προσπαθήσει να παίξει πιο επιθετικά και να ψάξει στιγμές που θα κερδίσει μέτρα. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την είσοδο του Μπεργκ, έδωσε τη δυνατότητα στους ποδοσφαιριστές του Στραματσόνι να κλείσουν όμορφα και με τελικές τον αγώνα στην Μυτιλήνη.

Απευθείας βασικός ο Μέστο

Δεν μπορώ να θυμηθώ κανέναν προπονητή που να έχει μειώσει τόσο πολύ το μέγεθος του Παναθηναϊκού. Ο Στραματσόνι δεν διστάζει να χρησιμοποιεί σε ολόκληρο το παιχνίδι τον Εσιέν που δεν μπορεί να τρέξει, τον Πράνιτς σε ρόλο που πρέπει να καλύπτει πολλές φορές όλο το γήπεδο. Το πιο παράξενο είναι πως θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί απευθείας στη βασική ενδεκάδα ποδοσφαιριστή, που τον τελευταίο αγώνα του τον έχει δώσει στις 18 Μαΐου και στο πρώτο μισό της σεζόν δεν είχε ομάδα.

Το κακό για τον Παναθηναϊκό, είναι πως ο Στραματσόνι έχει δίκιο. Τα μπακ που βρήκε στον σύλλογο είναι σε τόσο χαμηλό επίπεδο, που κάποιος ο οποίος ξέρει τη θέση, μπορεί να σταθεί καλύτερα, ακόμα κι ας μην έχει καν τη δυνατότητα να σπριντάρει. Ο Μέστο είναι κανονικό δεξί μπακ, έχει καριέρα πίσω του και εννοείται πως ξέρει τη θέση.

Γράφτηκαν ύμνοι, παρότι έπαιξε σε μία θέση που χρειάζεται να ανεβοκατεβαίνεις το γήπεδο. Αυτός, ως έμπειρος ποδοσφαιριστής που γνωρίζει τον εαυτό του, έκανε ελάχιστα σπριντ. Δύο ανεβάσματα έκανε σε όλο το παιχνίδι και σε αυτά δεν πήγε την προσπάθειά του μέχρι τέλους.

Σίγουρα έχει πιο δυνατό κορμί από τους Βέμερ, Μαρινάκη, Μπούρμπο, διαθέτει την εμπειρία να κρατά καλύτερα αμυντικά τη θέση του, αλλά αυτήν την εποχή μόνο αυτά μπορεί να κάνει.

Χαμηλό το επίπεδο

Το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας είναι χαμηλό. Ειδικά όταν παίζεις με την Καλλονή, μπορείς να βάζεις στη μία πλευρά τον Πράνιτς εσωτερικό χαφ, δίπλα του τον Εσιέν, στα δεξιά ποδοσφαιριστή που έχει να παίξει ποδόσφαιρο εννέα μήνες, στόπερ τον σοφτ Κουτρουμπή, δεκάρι τον Αμπέντ, να κερδίζεις και να αποθεώνεσαι.

Η αλήθεια είναι πως αν πάει αυτή η σύνθεση απέναντι σε ομάδα που είναι σε θέση να απειλήσει και να χτυπήσει τα κενά μέτρα που δημιουργεί ανασταλτικά η διάταξη Στραματσόνι, το συγκεκριμένο σχήμα θα έχει πολλά προβλήματα.

Ανοίγει την απόσταση των Ζέκα, Αμπέντ

Ομολογώ πως μετά από το καλό παιχνίδι του Αμπέντ με τον Παναιτωλικό, αυτό που περίμενα ήταν να χρησιμοποιηθεί στον άξονα, σαν δίδυμο με τον Ζέκα. Βλέπετε, στον συγκεκριμένο αγώνα όπου ο Πορτογάλος έλειπε, ο Αμπέντ κάλυψε τη θέση του και έκανε το καλύτερο φετινό παιχνίδι του.

Η λογική έλεγε πως στον επόμενο αγώνα που θα είναι και οι δύο διαθέσιμοι, ο Αμπέντ θα πάει δίπλα στον Ζέκα και θα δημιουργήσουν μαζί με τον Εσιέν μία σφιχτή τριάδα ανασταλτικά. Ο Εσιέν θα έχει προστασία, θα μπορεί να κρύβεται και να κινείται σε λίγα μέτρα, ο Ζέκα θα δίνει τρεξίματα, ενέργεια ένταση, πλάτος σε άμυνα και επίθεση, ενώ ο Αμπέντ θα προσφέρει κάθετη κίνηση και πατήματα στην αντίπαλη περιοχή. Ταιριαστή τριάδα, με παίκτες που μπορούν να καλύψουν ο ένας την αδυναμία του άλλου.

Ο Στραματσόνι για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι τους ανοίγει. Όπως και στους "Ζωσιμαδες", χρησιμοποίησε τον Ζέκα πιο χαμηλά, πρώτο παίκτη πάνω από τα στόπερ, τον Εσιέν ένα κλικ πιο μπροστά και πιο αριστερά και τον Αμπέντ πίσω από τον φορ. Η απόσταση Ζέκα - Αμπέντ τεράστια.

Αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης είναι ο Αμπέντ να εκτίθεται σε όλο το 1ο ημίχρονο, όταν δεν έχει την ποιότητα να κάνει παιχνίδι και να φτιάξει τους συμπαίκτες του, κι ο Εσιέν να ταλαιπωρείται. Ο Γκανέζος χαφ δεν έχει τις δυνάμεις για να αντέξει κανέναν άλλον ρόλο εκτός από το "κρυφτό".

Αφήνει χώρους στον αντίπαλο να τον χτυπήσει από τα αριστερά του

Ο Στραματσιόνι τον βασάνισε, τον έφερε απευθείας απέναντι σε αντίπαλους και τον οδήγησε να ζητήσει αλλαγή. Πολύ δύσκολα θα βγάλει παιχνίδι σε αυτόν τον ρόλο. Δεν τα κατάφερε απέναντι σε μία ομάδα που δεν είχε την ικανότητα να βγάλει επιθέσεις. Είναι τεράστιος ο χώρος που δημιουργεί στον αντίπαλο από την απόφαση Στραματσόνι να αγωνίζεται αριστερός μπακ ο Πράνιτς και αριστερός εσωτερικός μέσος ο Εσιέν.

Ο Καραγεωργίου άργησε αρκετά να βάλει τον Μπαργκάν. Ξεκίνησε με τον Μανούσο σε εκείνο τον χώρο, ο οποίος έπαιζε άτακτα και προπονούταν για... καταδύτης. Έπεφτε κάτω συνέχεια και είναι πολύ παράξενο που ο Γιάχος του έδωσε μερικά φάουλ, ενώ ήταν φανερό πως στο μυαλό του ήταν συνέχεια να βουτά. Επειδή ο Μανούσος δεν είχε συγκέντρωση και τακτικά δεν έπαιρνε τον Πράνιτς, η πλευρά ήταν άδεια για τον Κροάτη. Ο Νάνο έχει πόδια, ανοίγματα, διασκελισμό, θα εκμεταλλευόταν τους χώρους. Παρότι ο Κροάτης ήταν συνεχώς μόνος του, δεν κατάφερε να τελειώσει σωστά ούτε μία ενέργεια.

Μεταγραφή Ιανουαρίου και ο Καλτσάς

Στα θετικά συγκαταλέγεται το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός του Στραματσιόνι έχει μόνιμα δύο ακραίους επιθετικούς. Ο Καλτσάς έχει επωφεληθεί περισσότερο από τον καθένα από την αλλαγή τεχνικής ηγεσίας. Απέδειξε στην πράξη πως ο Αναστασίου τον αδικούσε που δεν τον χρησιμοποιούσε.

Όπως λέγαμε με τον Θέμη Καίσαρη στην εκπομπή "Σουτ... τηλεφώνημα" του Sport 24 Radio 103,3, δεν είναι ο σύγχρονος δημιουργός, ξέρει όμως να πατά περιοχή και να βρίσκει εστία, μπορεί να κινηθεί στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας και να εκμεταλλευτεί τον κενό χώρο, πιέζει και κουράζει την αντίπαλη άμυνα. Πρακτικά, είναι και ο Καλτσάς μεταγραφή Ιανουαρίου, καθώς ο Αναστασίου τον έβαζε ελάχιστα και σε ρόλο που δεν του ταίριαζε, δεύτερου φορ σε ρόμβο.

Προσφέρει ενέργεια και είναι απαραίτητος ο άτεχνος Μπουμάλ

Δεν θα περίμενα ποτέ πως θα φθάσει η στιγμή που ένας άτεχνος ακραίος θα είναι απαραίτητος για τη βασική ενδεκάδα του Παναθηναϊκού, όμως πλέον αυτό συμβαίνει. Το ταβάνι του Μπουμάλ ποτέ δεν έμοιαζε να είναι μία ομάδα στο επίπεδο του Παναθηναϊκού, όμως πλέον στους "πράσινους" παίζουν ταυτόχρονα πολλοί ποδοσφαιριστές αγύμναστοι και χωρίς τρεξίματα.

Η ενέργεια κι η ένταση που βγάζει ο Μπουμάλ είναι απαραίτητη γι' αυτόν τον Παναθηναϊκό, ακόμα και όταν δεν του βγαίνει τίποτα με την μπάλα, όπως στο 1ο ημίχρονο. Ο Μπουμάλ, άλλωστε, ήταν ο ποδοσφαιριστής που σε μεγάλο βαθμό εκμεταλλεύτηκε τα στοιχεία που άλλαξαν τον αγώνα στο 2ο ημίχρονο (μετά από το γκολ του Καλτσά), δηλαδή τα μέτρα που πήγε να κερδίσει η Καλλονή και τη διαφορά που έκανε η είσοδος Μπεργκ.

Ο Μπουμάλ είναι ο κλασικός εξτρέμ διασκελισμού, όλα τα κάνει πάνω στο τρέξιμο του. Ζει ποδοσφαιρικά μόνο με ένταση και τρέξιμο και κάνει τη διαφορά όταν βρίσκει χώρους στο αργό ελληνικό ποδόσφαιρο. Στον Παναθηναϊκό, πάντως, μόνο η διάθεσή του να τρέξει και να βγάλει ένταση γίνεται αισθητή θετικά στο μάτι.

Ο Στραματσόνι έχει πάρει την εντολή από την διοίκηση να αλλάξει πολλά, επειδή το επίπεδο είναι χαμηλό. Αν κάνει ορθολογικές επιλογές στις μεταγραφές και φυσιολογικά πράγματα, είναι δύσκολο να μην βελτιώσει την εικόνα του Παναθηναϊκού. Θα πρέπει να καταλάβει νωρίς πως οι Ζέκα, Αμπέντ θα του λύσουν πολλά από τα ανασταλτικά προβλήματα, αν παίζουν κοντά μεταξύ τους και πως ο Πράνιτς δεν είναι τόσο... καλός όσο νομίζει, δεν μπορεί να καλύπτει όλες τις θέσεις και σε καμία περίπτωση δεν είναι καλύτερος μπακ από τον Νάνο.

Πηγή: contra.gr