Αξίζει παραπάνω ευκαιρίες;

Ο Κ. Νικολακόπουλος επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα για τον Πουλίδο.

Έχει νόημα να καταγράψουμε δύο τρία πράγματα για τη μέχρι τώρα παρουσία του Άλαν Πουλίδο στον Ολυμπιακό.

Σε επίπεδο αρχικής ενδεκάδας έχει παίξει τέσσερις φορές. Στις τρεις σκόραρε (με Χανιά 6-0, με Ξάνθη 1-0 και με Ατρόμητο 4-0). Και τα τρία παιχνίδια ήταν στο Καραϊσκάκη. Στο μοναδικό που δεν σκόραρε ήταν το εκτός έδρας με τον Αστέρα Τρίπολης, το 1-1 στη ρεβάνς του 5-0.

Αλλαγή έχει μπει πέντε φορές, χωρίς να σκοράρει. Όμως, μιλάμε για ολιγόλεπτες συμμετοχές. Μπαίνει στο 84’, το 85’, το 80’, το 87’ και μόλις μία φορά στο 75’, στη μοναδική του συμμετοχή στο πρώτο μισό της σεζόν, στο 2-2 του Κυπέλλου με τον Πλατανιά. Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να κριθεί ένας σέντερ φορ παίζοντας τόσο λίγο.

Τις έστω λιγοστές φορές που έπαιξε από την αρχή, ο Μεξικάνος αν μη τι άλλο έβγαλε πράγματα μέσα στα παιχνίδια. Κι όχι μόνο επειδή σκόραρε. Έβγαινε από την περιοχή, έπαιρνε μπάλα, την κυκλοφορούσε, έκανε συνεργασίες. Δεν ήταν στατικός σέντερ φορ, δεν καθόταν στην περιοχή να περιμένει μόνο για τη φάση.

Κι εκτός από τα τρία γκολ, ο Πουλίδο όποτε του δόθηκε η ευκαιρία είχε αρκετά καλά τελειώματα, που προβλημάτισαν τους αντίπαλους γκολκίπερ.
Θυμάμαι ότι μιλώντας με αμυντικό της Ξάνθης μετά το ματς στο Καραϊσκάκη, μία κουβέντα μου είχε μείνει, ότι ο παίκτης του Ολυμπιακού, που είχε ταλαιπωρήσει περισσότερο από κάθε άλλο την πάντα οργανωμένη και συμπαγή άμυνα του Λουτσέσκου ήταν ο Μεξικάνος.

Τέλος πάντων, είναι καλό για τον Ολυμπιακό, που από εκεί που μέχρι τις αρχές Γενάρη φαίνονταν πως είχε χάσει ένα παίκτη, και δη γκολτζή (29 γκολ την τελευταία του σεζόν στην πατρίδα του), ούτε 25 ετών, διεθνή με το Μεξικό, εδώ κι ενάμιση μήνα τον έχει πάλι ενεργό.

Και νομίζω πως το παιδί δείχνει πως αν μη τι άλλο κάποιες παραπάνω ευκαιρίες μπορούσε (και μπορεί) να πάρει…