Αυτό που συνέβη στην Αγγλία φέτος έχει αιτία και δεν έγινε στην τύχη… Η μόνη τύχη είναι ότι οι «αλεπούδες» έδιωξαν έναν καλό προπονητή (Νάιτζελ Πίρσον) για να πάρουν έναν έμπειρο μα αμφιλεγόμενο (Κλαούντιο Ρανιέρι), επειδή ο γιος του πρώτου ξεφτίλισε στα social media με ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς μία Ασιάτισσα πόρνη! Εκεί μπαίνει στην εξίσωση ο άνθρωπος που λίγους μήνες πριν είχε εκδιωχθεί από την Ελλάδα, του ποδοσφαίρου του Γκιρτζίκη, ως αποτυχημένος, καταστροφικός και άσχετος.

Φυσικά δεν υπήρξε τίποτε από τα τρία, απλά δεν κούμπωσε στα μέρη μας. Έπρεπε να παρουσιάσει άμεσα έργο, με παίκτες που δεν γνώριζε, με τον Τύπο εξ αρχής απέναντι γιατί δεν φωτογραφιζόταν με συγκεκριμένους δημοσιογράφους αγκαλιά (όπως ο Σάντος), και γενικά κάτω από δύσκολες συνθήκες. Ήρθαν και οι σφαλιάρες από τα Νησιά Φερόε που δεν χρειάζεσαι προπονητή ώστε να κερδίσεις τους ξυλουργούς και τους αστυνομικούς και το γλυκό έδεσε!

Στη Λέστερ ο Ρανιέρι άλλαξε νοοτροπία: Από Tinkerman έγινε ο προπονητής που έσκασε μία ενδεκάδα ολόκληρη να τη χρησιμοποιεί σχεδόν όλη τη χρονιά. Ο αρχηγός Μόργκαν, με μία μπυροκοιλιά από εδώ ως το Λέστερ, ήταν αναντικατάστατος. Ο Μαχρέζ, που πέρυσι δεν έμπαινε καν αλλαγή, αναδείχτηκε καλύτερος παίκτης στην Premier. Ο Ολμπράιτον και ο Σίμπσον, οι οποίοι θεωρούνται αποτυχημένοι στο Νησί, έκαναν όργια. Ο γκολκίπερ Σμάιχελ των μικρών κατηγοριών ανέβηκε στο επίπεδο του Champions League, βγάζοντας τα άπιαστα.

Ο Χουτ έπαιζε όπως πριν δέκα χρόνια, ο Βάρντι από τη Non League μέσα σε μικρό διάστημα έγινε επιθετικός ανώτατου επιπέδου. Μαζί με κάποιους καλούς ρολίστες (Οκαζάκι, Φουχς, Ντρινκγουότερ, Σλουπ, Ουγιόα), ο Ρανιέρι έφτιαξε ένα σύνολο που θα μνημονεύεται για χρόνια. Μόνο, πραγματικό, σημείο ποδοσφαιρικής αναφοράς είναι ο Καντέ, ο οποίος έχει το χάρισμα να μπορεί να παίζει δύο-τρία ματς κολλητά!

Η ιστορία της Λέστερ, που ρόλαρε από πέρυσι με τον Πίρσον εξασφαλίζοντας την παραμονή στην κατηγορία στο τέλος, πούλησε εξ αρχής και η άποψη του υπογράφοντος είναι πώς έπρεπε να συντηρηθεί για μία σειρά από λόγους. Καμία άλλη ομάδα στο Νησί, αρχικά, δεν ήταν πειστική. Καμία δεν καθήλωνε το κοινό. Επομένως το απόλυτο αουτσάιντερ παραμονής του Αυγούστου να παίρνει τον τίτλο, είναι ένα γεγονός brand για τη Λίγκα.

Και κάπου εκεί μπαίνει ο παράγων διαιτησία στη συζήτηση, αφού για το ντόπινγκ θα μιλήσουμε άλλη στιγμή! Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για ώρες για το τι συνέβη φέτος στα ματς της Λέστερ. Αλλά δεν είναι η ουσία αυτή… Όποιος είδε, έχει άποψη. Ενδεικτικά το πέναλτι με το οποίο ισοφαρίζει τη Γουέστ Χαμ (2-2) στις 17 Απριλίου, το πέναλτι που δεν δίνεται στη Σάντερλαντ (έχασε εντός με 2-0) στο 0-0 στις 3 Απριλίου, το πέναλτι που δεν δίνεται στο 88΄ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1-1) – μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» – για το 2-1 είναι πέντε βαθμοί για τις «αλεπούδες».

Και όχι απλώς πέντε βαθμοί… Υπόθεση μεγάλη από τους μηδέν που θα έπρεπε να πάρει στους αγώνες αυτούς! Το ότι μία ομάδα μικρή κατέκτησε το Πρωτάθλημα δεν είναι Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την εύνοια που απήλαυσε. Τι πάει να πει «και η Τσέλσι έτσι το έπαιρνε»; Στην Τσέλσι, τότε, γιατί τραβούσαν ορισμένοι τα βυζιά τους; Όπως είναι κατανοητό κι από την Ελλάδα, όποιος έχει τη διαιτησία παίρνει και τον τίτλο. Είναι μεγάλο το πρόβλημα στο ποδόσφαιρο.

Αν δεν θεσπιστεί ηλεκτρονική βοήθεια, πέραν της Goal Line Technology, θα βγαίνει πρώτος αυτός που θέλει το κάθε «κοράκι» και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί. Είναι ηλίθιοι οι Αμερικάνοι που σε όλα τα σπορ τους έχουν call και support στους διαιτητές; Στο μπάσκετ είναι χαζοί που έχουν βάλει το instant replay; Και είναι μάγκες στο ποδόσφαιρο; Όχι δα… Απλά στην μπάλα είναι πολλά τα φράγκα και τα συμφέροντα. Προσωπικά είμαι απ΄ αυτούς που σεβάστηκαν τον Ρανιέρι στην παρουσία του στην Ελλάδα. Είδα από κοντά, καλύπτοντας ματς της Εθνικής επί των ημερών του, τι πόλεμο δέχτηκε από τον Τύπο.

Στην αρχή της σεζόν πίστευα ότι θα σώσει τη Λέστερ, όχι όπως όλοι οι υπόλοιποι πώς θα τη ρίξει αύτανδρη. Αλλά Πρωτάθλημα στο Νησί αν δεν είχε τα δεκανίκια της διαιτησίας, η ομάδα του δεν θα έπαιρνε ποτέ. Μπράβο της, πέτυχε κάτι που δεν θα ξαναγίνει. Μπράβο στον Ιταλό, ο οποίος άλλαξε όλη τη λογική του στο rotation για να κάνει την υπέρβαση. Όμως η πραγματικότητα είναι αυτή και δεν μπορεί να καλυφτεί επειδή μιλάμε για τη Λέστερ και όχι για τον Ολυμπιακό για παράδειγμα… Όποιος έχει τη διαιτησία κερδίζει στο τέλος, εννέα στις δέκα φορές. Και η… κουτσή Μαρία ακόμη!

Πηγή: sportit.gr

Λέστερ Ρανιέρι Ποδόσφαιρο SPORTS