Σαν σήμερα η ΑΕΚ έγραψε τη φωτεινότερη σελίδα στην ιστορία της και απέδειξε σε όλους, ότι δεν είναι απλά μία ομάδα! Είναι μία Ιδέα που δεν θα πεθάνει ποτέ, όπως πολύ εύστοχα είχε αναφέρει λίγα χρόνια αργότερα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

7 Απριλίου 1999 έγραφε το ημερολόγιο, όταν η Ένωση ταξίδεψε στο Βελιγράδι, εν μέσω νατοϊκών βομβαρδισμών, προκειμένου να παίξει φιλικό αγώνα με την Παρτιζάν, με τον οποίο έστειλε μήνυμα ειρήνης και συμφιλίωσης στην ανθρωπότητα και αυτούς που διαχειρίζονται τις τύχες των λαών.

Οι Έλληνες ανεγνώρισαν το άδικο σε βάρος ενός λαού!

Η εισβολή του ΝΑΤΟ στη Σερβία είχε ξεκινήσει λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 24 Μαρτίου 1999. Οι αντιδράσεις στην Ελλάδα σε συνδυασμό με την εθνική μας επέτειο ήταν μεγάλες. «Γενικά, ο ελληνικός λαός ήταν από τους λίγους, άσχετα με το τί έκανε η κυβέρνηση, που καταλάβαινε, ότι εκεί πέρα συντελείτο μία αδικία εις βάρος ενός λαού που δεν έφταιγε, ασχέτως με το τί γινόταν με τον ηγέτη τους, τότε, τον Μιλόσεβιτς. Θα θυμάστε και εσείς, πως είχαν γίνει μεγάλες συγκεντρώσεις και συναυλίες σε κεντρικούς χώρους της Αθήνας κατά του ΝΑΤΟ και υπέρ των Σέρβων», σημειώνει στον SportDog ο Μπάμπης Πολυχρονιάδης, δημοσιογράφος και γνωστός Ενωσίτης στον «κιτρινόμαυρο» χώρο, ο οποίος ήταν μέλος, για λογαριασμό του παλαιού περιοδικού “Νέμεσις”, αυτής της επικίνδυνης αποστολής με την οποία ο Δικέφαλος έγραψε ιστορία*.

Ο Μπάμπης Πολυχρονιάδης (δεξιά) αφηγείται στον δημοσιογράφο του Sportdog, Χρήστο Κωνσταντινίδη όσα έζησε στο ταξίδι της ΑΕΚ στο Βελιγράδι

«Μέσα σε αυτό το κλίμα, η ΑΕΚ πήρε την απόφαση για αυτό το ταξίδι στο εμπόλεμο Βελιγράδι, για να παίξει ένα φιλικό αντιπολεμικού χαρακτήρα με την Παρτιζάν. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης στη συνέντευξη Τύπου ανέλυσε τον σκοπό του αγώνα και γιατί πάμε εκεί», προσθέτει ο συνάδελφος στον σκύλο, όπου διηγήθηκε όσα έζησε σε αυτό το τρομερό ταξίδι, που όμοιό του δεν έχει ξανακάνει καμία ομάδα στον κόσμο.

Όσοι θυμούνται αυτές τις τραγικές ημέρες για τα Βαλκάνια και την ανθρωπότητα γνωρίζουν, ότι οι βομβαρδισμοί δεν έπληξαν μόνο στρατιωτικους στόχους. Οι εξυπνότερες... χαζές βόμβες των Αμερικανών σκόρπισαν τον θάνατο σε αμάχους, με το Βελιγράδι να κάνει λόγο για 5000 νεκρούς αμάχους κατά τη διάρκεια των 78ημερων αεροπορικών επιχειρήσεων, ενώ το ΝΑΤΟ δεν έδωσε ποτέ στη δημοσιότητα στοιχεία. Απλά παραδέχτηκε την ύπαρξη 20 έως 30 περιπτώσεων λαθών που προκλήθηκαν ως συνέπεια των βομβαρδισμών.

Ανησυχία στο αεροπλάνο – απίστευτη ενέργεια ο Ντέμης

Οπότε, αυτή η ιερή αποστολή της ΑΕΚ έπρεπε να φτάσει με σχέδιο στη σέρβικη πρωτεύουσα, προκειμένου να μην γίνει θύμα νατοϊκού λάθους. «Έχει σημασία ότι είμαστε Έλληνες. Δεν ήμασταν Ρώσοι. Προερχόμαστε από κράτος μέλος της Ε.Ε και μέλος του ΝΑΤΟ. Έχει τη σημασία του αυτό. Είχαμε και μία σχετική σιγουριά. Δεν υπήρξε βομβαρδισμός τις ώρες που βρισκόμασταν εκεί, αν και οι βομβαρδισμοί γίνονταν συνήθως βράδυ.

Η ελληνική αποστολή ταξίδεψε πρώτα αεροπορικώς και μετέπειτα οδικώς. Πετάξαμε για την Ουγγαρία και από τον Βορρά κατηφορίσαμε με πούλμαν από τη Βουδαπέστη, από εκεί στο Νόβισαντ και μετά στο Βελιγράδι. Την αποστολή αποτελούσαν γύρω στα 130 άτομα, δηλαδή ποδοσφαιριστές, τεχνικό τιμ, δημοσιογράφοι, προσωπικότητες της πολιτικής και κάποιοι φίλοι της ομάδας. Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε, ότι ανάμεσα στις πολιτικές προσωπικότητες συνυπήρχαν δύο άτομα από διαφορετικές πολιτικές πλευρές, όπως ο Μανώλης Γλέζος και ο Θεόδωρος Κασσίμης (ΝΔ)», θυμάται ο συνάδελφος και συνεχίζει:

«Στο αεροπλάνο υπήρχε μία ανησυχία. Δεν ξέραμε, αν θα συνέβαινε προβοκάτσια. Γιατί γνωρίζαμε, ότι την παραμονή της έλευσής μας στη Σερβία είχαν γίνει βομβαρδισμοί. Επειδή όμως ήμασταν Έλληνες, η αποστολή ακολουθούταν πάντα με συνοδεία, ό,τι είδους υπηρεσιών της εκεί κυβέρνησης μπορείτε να φανταστείτε».

Η επικινδυνότητα του ταξιδιού δημιουργεί την απορία, για το πως ήταν ψυχολογικά οι ποδοσφαιριστές, οι οποίες, ναι μεν είχαν ζήσει πολεμικό κλίμα σε ελληνικά γήπεδα, αλλά όχι πραγματική εμπόλεμη κατάσταση. «Μια χαρά ήταν», λέει και θυμάται: «Ο Ντέμης ήταν ευδιάθετος και πάντα με χαμόγελο. Είχε απίστευτη ενέργεια. Το ίδιο και ο Σαβέφσκι.

Οι ποδοσφαιριστές είχαν πολύ καλή ψυχολογία. Δεν έβλεπες κανέναν να είναι σε περισυλλογή. Γιατί μιλάμε για επαγγελματίες, έτσι. Αυτό ξεπερνούσε και τους ίδιους. Σκεφτείτε το λιγάκι, το να είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής δεν είναι συμβατική υποχρέωσή σου να παίξεις σε αυτό το παιχνίδι. Δεν είναι πρωτάθλημα, Κύπελλο, ευρωπαϊκός αγώνας».

H ORIGINAL κινδύνεψε παραπάνω απ' όλους στη Σερβία!

Όσοι πήγαν με αυτήν την αποστολή στο Βελιγράδι δεν βρέθηκαν, πρόσωπο με πρόσωπο, με τον κίνδυνο, όσο κάποιοι άλλοι που τον αψήφισαν, στον μέγιστο βαθμό. «Εμείς φτάσαμε με ασφάλεια και γυρίσαμε με ασφάλεια», παραδέχεται ο Μπάμπης Πολυχρονιάδης. Ποιοι ήταν όμως εκείνοι που είχαν τις περισσότερες πιθανότητες να έρθουν αντιμέτωποι με τον θάνατο;

«Αυτοί που ουσιαστικά κινδύνεψαν σε αυτό το ταξίδι, ήταν τα 40-50 άτομα που έφυγαν οδικώς από το Δωματιάκι, ΜΟΝΟΙ τους. Αυτοί ταξίδεψαν το βράδυ από τον Νότο της Σερβίας, επαναλαμβάνω ΜΟΝΟΙ τους. Χωρίς συνοδεία, χωρίς να υπάρχει μία υπηρεσία μαζί τους. Αυτοί κινδύνευαν ανά πάσα ώρα και στιγμή, γιατί μπορεί να τους έβρισκε κάποιο βλήμα, όπως πολλά άλλα που έπληξαν μή στρατιωτικούς στόχους. Ήταν ένα πούλμαν που στα μάτια των δυνάμεων του ΝΑΤΟ μπορούσε να φαινόταν ως ένα λεωφορείο που μετέφερε στρατιωτικούς. Τα ραντάρ δεν βλέπανε οπαδούς ποδοσφαιρικής ομάδας, αφού δεν διέκριναν αμάχους», απαντά ο δημοσιογράφος, του παλαιού περιοδικού “Νέμεσις” και μετέπειτα της “Ελευθεροτυπίας”, ο οποίος ανέλυσε πως το σκέφτηκε η Original.

«Το σκεπτικό της είναι “όπου και να παίξει η ΑΕΚ θα πηγαίνουμε”. Αυτό ισχύει μέχρι σήμερα, λίγο ως πολύ, αν και πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει τραγικά με τις μετακινήσεις των οπαδών», παρατηρεί για τη μεγαλύτερη οπαδική οργάνωση, της οποίας ένα από τα πολλά συνθήματα αναφέρει “με την Original μαζί και στον θεό θα πάμε”. «Το ότι αυτοί πήγαν εκεί πέρα, ΜΟΝΟΙ τους, ήταν πραγματικά επικίνδυνο», προσθέτει και φέρνει στο νου του την εικόνα της καταστροφής στο Βελιγράδι.

Σε έπιανε η ψυχή σου μπροστά στα κατεστραμμενα κτίρια και στον κόσμο!

«Είδαμε βομβαρδισμένα κτίρια και έναν κόσμο σε μία κατάσταση πολύ δύσκολη. Καταλάβαινες, ότι οι άνθρωποι ζούσαν σε μία ακραία κατάσταση», λέει για την πρώτη συγκλονιστική εικόνα που είδε στη μεγαλύτερη πόλη της χώρας και συνεχίζει: «Βλέποντας τα κατεστραμμένα σε πιάνει η ψυχή σου. Κυρίως όμως επηρεάζεσαι, αντικρίζοντας τον κόσμο που ήταν σε τρέλα και σε παροξυσμό. Γιατί το βράδυ δεν ήξεραν που θα έπεφτε η επόμενη βόμβα».

Οι Έλληνες έχαιραν συγκινητικής υποδοχής στη Σερβία, όπου επιβεβαιώθηκαν οι άρρηκτοι δεσμοί μεταξύ των δύο λαών, σχεδόν 2 χιλιάδων ετών, από την εποχή των δύο (Ελλήνων) αδελφών και Αγίων, Κύριλλου και Μεθοδίου, οι οποίοι το 869 μ.Χ.με εντολή του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Μιχαήλ Γ', μετέδωσαν τον Χριστιανισμό στους Σλάβους, επινόησαν το αλφάβητό τους και σήμερα στη χώρα τιμούνται ως ισαπόστολοι και φωτιστές τους. Ο ομόδοξος λαός προσέφερε τους συμπατριώτες μας με ψωμί και αλάτι, μία κίνηση που συμβολίζει τη σερβική φιλοξενία.

«Παντού, κατά την άφιξή μας, υπήρχαν χειροκροτήματα και χαρά. Γιατί, πέρα από μερικές ανθρωπιστικές οργανώσεις, ήταν η πρώτη αποφασιστική κίνηση πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τους συμπαρίσταντο μέσα στη χώρα τους», υπογραμμίζει ο δημοσιογράφος του παλαιού “Νέμεσις”.

Σήμα κατατεθέν της ιστορικής συνάντησης η εικόνα με τους στόχους!

Στο γήπεδο η αναμέτρηση εξελίχθηκε σε μία μεγάλη εορτή. «Θα σας περιγράψω πως καθόμασταν σε αντιστοιχία με το παλιό μας γήπεδο. Οι επίσημοί μας κάθισαν στην αντίστοιχη “18” (VIPs), τα παιδιά από το Δωματιάκι στην αντίστοιχη “3” της Φιλαδέλφειας και εγώ είχα πάει στο πέταλο, το οποίο χωροταξικά αντιστοιχούσε στη Σκεπαστή μας.

Ήμουν μόνος μου με τους Σέρβους. Μάλιστα τους είχα δώσει το πανό της Original Αμαρουσίου, το οποίο κουβάλαγα μαζί μου και το κρέμασαν αυτοί και στο τέλος το ξεκρέμασαν και μου το επέστρεψαν. Βγάλαμε φωτογραφίες μαζί. Ήταν πολύ ωραίο το κλίμα. Όταν τους ξαναβρήκα, μετά από μερικούς μήνες για τη νέα αποστολή του Νέμεσις με υποδέχτηκαν με χαρά», θυμάται ο Μπάμπης Πολυχρονιάδης, ο οποίος συμφωνεί, ότι το ποδοσφαιρικό κομμάτι της συνάντησης πέρασε σε δεύτερη μοίρα. «Δεν είχε πολύ σημασία. Όλοι θυμούνται την εικόνα με τους στόχους», ανέφερε.

«Δεν συγκρίνεται ούτε με 10 πρωταθλήματα αυτό που έκανε η ΑΕΚ!!!»

Αφού ολοκλήρωσε την αφήγησή του για το ταξίδι της ΑΕΚ δεν μπορούσαμε να μη ρωτήσουμε τον φίλο, Ενωσίτη ομοϊδεάτη και συνάδελφο, πως αισθάνθηκε τότε και πως νιώθει σήμερα, για αυτό το επίτευγμα της ομάδας που υποστήριζε από μικρό παιδί! «Αυτό που έκανε η ΑΕΚ δεν συγκρίνεται, ούτε με 10 τίτλους. Ήταν από τα σπουδαιότερα πράγματα που έχει κάνει η Ένωση. Όσα πρωταθλήματα και να πάρει στο μέλλον, όσες επιτυχίες να κατακτήσει, δεν πρόκειται να φτάσουν αυτό που έκανε τότε. Σε επίπεδο συμβολισμού ηταν η μεγαλύτερη κίνηση. Δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι άλλο», επισημαίνει γεμάτοςυπερηφάνεια ο Μπάμπης Πολυχρονιάδης, ο οποίος μερικούς μήνες αργότερα βρέθηκε ξανά στο Βελιγράδι, σε νέα αποστολή για το περιοδικό “Νέμεσις”.

Η ελληνική «ταυτότητα» έσωσε μία ζωή

«Θα σας διηγηθώ μία ιστορία, άσχετη με την ΑΕΚ. Στο γήπεδο της Παρτιζάν γνώρισα έναν φωτογράφο, τον Ζόραν Μίρσεβιτς. Αναπτύξαμε συνεργασία, μας έστελνε φωτογραφικό υλικό για το ΝΕΜΕΣΙΣ και του βγάλαμε μία ταυτότητα, η οποία κάποια στιγμή του έσωσε τη ζωή, όπως μας αποκάλυψε ο ίδιος. Αυτός είχε πάει μετά από μερικούς μήνες στο Κοσσυφοπέδιο και φωτογράφιζε. Ανάμεσα στις εικόνες που απαθανάτιζε ήταν και μερικές ασχήμιες των Σέρβων.

Εκεί ήταν μαζί με άλλους ξένους δημοσιογράφους και φωτορεπορτερ και βρέθηκε κυριολεκτικά στο στόχαστρο των συμπατριωτών του. Όταν όμως έδειξε την ταυτότητα του ελληνικού Μέσου, του ελληνικού περιοδικού, ήταν αυτό που του έσωσε τη ζωή. Του είπαν, “επειδή εκπροσωπείς ελληνικό έντυπο, δεν θα σε πειράξουμε”. Είναι φοβερό αυτό που συνέβη», εξιστορεί με συγκλονιστικό τρόπο στον SportDog και συνεχίζει την αφήγησή του από τη δεύτερη παρουσία του στη Σερβία:

 Τα τεύχη του παλαιού περιοδικού Νέμεσις όπου φιλοξενήθηκαν οι αποστολές του Μπάμπη Πολυχρονιάδη στο Βελιγράδι το 1999

«Πήγα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου ξανά. Ο Ζόραν με φιλοξένησε για μία εβδομάδα και ανέλαβε χρέη οδηγού. Το οδοιπορικό που έκανα στη σέρβικη πρωτεύουσα, αποκάλυπτε την προσπάθεια των Σέρβων να κλείσουν τις πληγές του πολέμου. Προσπαθούσαν να ανακατασκευάσουν κάποια κτίρια. Θα δείτε παντού στις φωτογραφίες γερανούς και κόσμο σε αθλιότητα».

Μαφία, λαθρεμπόριο, πατέντες αλά ελληνικά και... πόρτα από την ομάδα του Αρκάν

Τι άλλο παρατήρησε στο δεύτερο ταξίδι του; «Το λαθρεμπόριο άνθιζε. Οι άνθρωποι έβαζαν βενζίνη από τον δρόμο, με μπετόνια, όχι σε βενζινάδικα. Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις η μαφία κυριαρχεί. Τότε έκανε κουμάντο ο Αρκάν, ο οποίος (ήταν ο γνωστός παραστρατιωτικός, Ζέλικο Ραζνάτοβιτς, αρχηγός της οργάνωσης “Τίγρεις” που διέπρεξε εγκλήματα πολέμου στον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο και δολοφονήθηκε τον Γενάρη του 2000) ήλεγχε τότε την ομάδα της Όμπιλιτς(10 χρόνια πριν, ο Αρκάν είχε αναλάβει τα ηνία των σκληροπυρηνικών οπαδών του Ερυθρού Αστέρα). Είχα πάει να δω τότε το ματς της ομάδας του συγκεκριμένου με την Παρτιζάν και δεν με άφησαν να μπω, επειδή ήμουν ξένος. Παρότι οι Παρτιζάνοι εξηγούσαν, ότι είμαι Έλληνας, οι εθνικιστές του Αρκάν δεν με δέχτηκαν μέσα στο γήπεδο», λέει και αναφέρει ένα παράδοξο εκείνης της περιόδου.

Στην Ελλάδα μία από τις αντιδράσεις κατά των νατοϊκών βομβαρδισμών ήταν το μποϊκοτάζ των αμερικάνικων προϊόντων, οπως η κόκα κόλα. Στη Σερβία όμως παρά τους τρίμηνους βομβαρδισμούς έπιναν κανονικά το αναψυκτικό. «Στην αρχή έσπαγαν τα Mac Donalds. Όταν ξαναπήγα εκεί παρατήρησα, ότι και τα μπαρ δούλευαν κανονικά και τα Μac Donalds δούλευαν και αμερικάνικα τραγούδια ακουγαν. Και κόκα κόλα έπιναν κανονικά. Βέβαια είχανε φτάσει σε ένα σημείο να βάζουν αφίσες στις βιτρίνες που έλεγαν, “παιδιά τα έχετε σπάσει 100 φορές. Εδώ μέσα δουλεύουνε Σέρβοι, φτάνει πια”», συμπληρώνει.

Σίγουρα θα αναρωτιέστε, πως ζούσαν οι Σέρβοι κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος των βομβαρδισμών. «Όσοι μπορούσαν να έχουν μία κανονικότητα προσπαθούσαν να την τηρούν. Πήγαιναν στις δουλειές τους. Το είχα γράψει και στο Νέμεσις, έβγαιναν βόλτα σε πάρκα και προσπαθούσαν να μην τους πάρει από κάτω. Όσον αφορά το μετά, ήταν ένας κόσμος που περνούσε δύσκολα με ένα νόμισμα διαλυμένο.

Το δηνάριο δεν είχε καμία αξία. Με γερμανικά μάρκα έκαναν τις συναλλαγές. Και βέβαια ζούσαν με πατέντες, όπως ζούνε και σήμερα πολλοί Έλληνες. Ουσιαστικά παντού είχε αναπτυχθεί ένα παρεμπόριο. Άλλοι έτρωγαν σε φοιτητικές εστίες άλλοι με κουπόνια. Διέθεταν ένα παρόμοιο χαρακτηριστικό με εμάς, είχαν πολλούς συμπατριώτες τους που δούλευαν στο εξωτερικό και τους βοήθαγαν».

Η συνέντευξη με τον μετέπειτα δολοφονηθεντα πρωθυπουργό της Σερβίας και η φοβερή αντίδραση της Λιάνας Κανέλλη

Μία άλλη ενδιαφέρουσα οπτική της ιστορίας που διηγήθηκε στον SportDog ο Μπάμπης Πολυχρονιάδης, ήταν ο τρόπος με τον οποίο αμειβόταν εκείνη τη δύσκολη περίοδο από το ελληνικό περιοδικό ο Σέρβος φωτογράφος. «Δεν υπήρχαν τράπεζες, ούτε εμβάσματα, ούτε φυσικά... pay pal όπως σήμερα. Από την πρεσβεία της Γιουγκοσλαβίας μας είπανε για την ύπαρξη ενός τουριστικού γραφείου στη Βικτωρία, το οποίο θα μπορούσε να του παραδίδει τα χρήματα. Βλέπετε, η χώρα ήταν αποκλεισμένη από αεροπορικές εταιρείες. Ήταν πολύ έντιμοι, του τα έδιναν τα λεφτά στο χέρι, χωρίς να του φάνε ούτε μισή δραχμή!», θυμάται.

Σε αυτό, το δεύτερο ταξίδι ο Έλληνας δημοσιογράφος κατάφερε να πάρει μία ιδιαίτερη συνέντευξη. Το γιατί θα το διαπιστώσετε από τα λεγόμενα του. «Λόγω μίας πρόσβασης που είχα κανονίστηκε συνέντευξη με τον τότε αρχηγό της αντιπολίτευσης, Ζόραν Τζίντζιτς, ο οποίος θεωρούταν τότε φιλονατοϊκός. Όταν γύρισα στην Ελλάδα και πήγα στα γραφεία του περιοδικού και είπα στη Λιάνα (σ.σ. Κανέλλη) “έχω αυτό το θέμα από τους δρόμους του Βελιγραδίου και έχω μιλήσει με αυτον”, είχε πλάκα, γιατί η αντίδρασή της ήταν φοβερή.

“Καλά ρε μαλακισμένο”, μου λέει, “απ' όλους τους Σέρβους βρήκες τον φιλονατοϊκό για συνέντευξη;”. Δεν έβριζε η Κανέλλη, είχε πάντα άριστες σχέσεις με τους συνεργάτες της και πάντα χρησιμοποιουσε τέτοια γλώσσα χαριτολογώντας. Η συνέντευξη όμως της άρεσε», αναπολεί ο Μπάμπης Πολυχρονιάδης και συνεχίζει: «Το συγκλονιστικό της υπόθεσης είναι, ότι ο Τζίντζιτς έγινε μετέπειτα πρωθυπουργός και δολοφονήθηκε (τον Μάρτιο του 2003). Αυτός λοιπόν ξέρετε τί έλεγε;

Είπε, ότι “θέλουμε να γίνουμε σαν την Ελλάδα”. Καμιά φορά κατηγορούμε τη χώρα μας, αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε, ότι για κάποιες άλλες χώρες, η Ελλάδα έχει ένα πρόσωπο, μία ισχύ. Ο άλλος έλεγε, ότι “θέλουμε να γίνουμε μία μοντέρνα χώρα, σταθερή, σαν την Ελλάδα”. Δεν βγαίνει κάποιος εύκολα, να πει, “θέλουμε να γίνουμε σαν και αυτούς”. Επέλεξε συγκεκριμένη χώρα, εμάς».

Στο τέλος της συνάντησης με τον συνάδελφο, ζητήσαμε να βάλει το επιμύθιο στην κίνηση της ΑΕΚ αυτήν, την ταραγμένη, για τα Βαλκάνια, περίοδο. «Είναι κάτι που θα το θυμόμαστε για πάντα. Και τώρα που εσείς κάνετε αυτό το αφιέρωμα, είναι μία ευκαιρία για τα νέα παιδιά, ανεξαρτήτου ομάδας, να μάθουν για αυτό το ταξίδι. Να μάθουν τί είχε γίνει τότε και τις συμβολικές προεκτάσεις αυτής της κίνησης».

* Ο Μπάμπης Πολυχρονιάδης μοιράστηκε με τους αναγνώστες του SportDog φωτοαντίγραφα των δημοσιευμάτων του περιοδικού ΝΕΜΕΣΙΣ για το ταξίδι της ΑΕΚ στο Βελιγράδι, αλλά και το δεύτερο ταξίδι που έκανε ο ίδιος.

Δείτε τις συγκλονιστικές εικόνες από τη Σερβία:

* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2017

 

 

Μπάμπης Πολυχρονιάδης Παρτιζάν ΑΕΚ