Λίγο έμεινε για να ξεκινήσει το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό γεγονός στον πλανήτη, το 21ο Παγκόσμιο Κύπελλο, που θα λάβει χώρα στα γήπεδα της Ρωσίας.

Με αφορμή την σέντρα του Μουντιάλ, το sportdog.gr έκανε μια αναδρομή στα προηγούμενα 20 και προσπάθησε να ξεχωρίσει τους πρωταγωνιστές, τα πρόσωπα που έγραψαν το όνομά τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία της διοργάνωσης.

Πάμε να τα δούμε...

Γκιγιέρμο Στάμπιλε - Ουρουγουάη 1930

Ο μικρόσωμος επιθετικός της Αργεντινής αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του πρώτου Μουντιάλ με 8 γκολ, παρότι μπήκε στην αποστολή της "αλμπισελέστε" από το... παράθυρο, καθώς αποκλείστηκαν δύο άλλοι έμπειροι φορ, ο Ριβαρόλα της Εστουδιάντες και ο Ταρασκόνι της Μπόκα Τζούνιορς.

Ο 25χρονος τότε Στάμπιλε έπαιξε σε τέσσερα παιχνίδια και τα 8 τέρματα που πέτυχε ήταν και τα μόνα που σκόραρε με την φανέλα της Αργεντινής! Θα παραμείνει μάλλον για πάντα ο διεθνής ποδοσφαιριστής με τον υψηλότερο μέσο όρο γκολ ανά συμμετοχή.

Ματίας Σίντελαρ - Ιταλία 1934

Ο Αυστριακός "Μότσαρτ" ήταν μέλος της περίφημης "Βούντερτιμ" ("Ομάδα - θαύμα") και παρότι η εθνική του έφτασε μέχρι τα ημιτελικά, θα έμενε στην ιστορία ως ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, γνωστός ως "Χάρτινος", αφού μπορούσε να περάσει από οποιαδήποτε αντίπαλη άμυνα.

Ο τεράστιος Σίντελαρ έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου όχι μόνο για τα 27 γκολ σε 43 αγώνες με την Αυστρία, αλλά κυρίως με την στάση του λίγα χρόνια αργότερα, όταν αρνήθηκε να αγωνιστεί με την ομάδα της ναζιστικής Γερμανίας, μετά την αναγκαστική ένωση με την Αυστρία.

Κάτι που τελικά πλήρωσε με την ίδια του τη ζωή, καθώς βρέθηκε νεκρός κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, με την επίσημη εκδοχή να κάνει λόγο για ατύχημα, αλλά τις φήμες περί δολοφονίας από το ναζιστικό καθεστώς να οργιάζουν εκείνη την εποχή.

Λεονίντας ντα Σίλβα - Γαλλία 1938

Ο 25χρονος -τότε- Λεονίντας θεωρούνταν ένας από τους καλύτερους Βραζιλιάνους της εποχής και η παρουσία του στα γήπεδα της Γαλλίας το επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο. Αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 7 γκολ και μνημονεύεται ακόμα για την... ακροβατική κίνησή του, την περίφημη "bicicleta", στο ματς της Βραζιλίας με την Πολωνία, παρότι η μπάλα δεν κατέληξε στα δίχτυα.

Ο Βραζιλιάνος επιθετικός είχε επιχειρήσει ένα απίστευτο "ανάποδο ψαλίδι" και είχε αναγκάσει τον κόσμο να χειροκροτήσει και τον διαιτητή της αναμέτρησης, Ιβάν Έκλιντ, να μην ξέρει αν πρέπει να καταλογίσει φάουλ για αυτή την πρωτόγνωρη κίνηση για την εποχή. Τελικά η αντίδραση του κόσμου "μαλάκωσε" τον Σουηδό ρέφερι, που τελικά δεν έδωσε κάτι για την"bicicleta" του Λεονίντας, που ήταν πέρα για πέρα νόμιμη.

Ομπντούλιο Βαρέλα - Βραζιλία 1950

Μπορεί να μην ήταν επιθετικός, να μην έβαζε γκολ, να μην είχε την αίγλη των Αντεμίρ και Ζιζίνιο των Βραζιλιάνων, όμως ο θηριώδης αμυντικός χαφ της Ουρουγουάης ήταν ο καταλυτικός παράγοντας της "σελέστε" για να φτάσει στο τρόπαιο μέσα στο "Μαρακανά".

ΗΒραζιλία είχε προηγηθεί με γκολ του Φριάσα στο 47' και το γήπεδο επικρατούσε φανατισμένη ατμόσφαιρα από τους Βραζιλιάνους φιλάθλους. Κάπου εκεί ανέλαβε δράση ο φυσικός αρχηγός της Ουρουγουάης. Έκανε τουλάχιστον δύο λεπτά για να διανύσει τα 50 μέτρα ως το κέντρο του γηπέδου για να γίνει η σέντρα. Ήθελε ξεκάθαρα να καθαρίσει το μυαλό των συμπαικτών του μέσα στην κολασμένη ατμόσφαιρα του "Μαρακανά". Κι έτσι έγινε.

"Τώρα είναι η ώρα να νικήσουμε", είπε, γυρίζοντας προς τους συμπαίκτες του και αυτοί τον άκουσαν. Η Ουρουγουάη, που έπαιρνε τον τίτλο μόνο με νίκη, επιβλήθηκε με 2-1 της Βραζιλίας και σύμφωνα με τους παίκτες της "σελέστε", η εμβληματική φυσιογνωμία του Βαρέλα ήταν ο καθοριστικότερος παράγοντας της νίκης επί της "σελεσάο".

Φέρεντς Πούσκας - Ελβετία 1954

Ο "Καλπάζων Συνταγματάρχης", που ως προπονητής οδήγησε τον Παναθηναϊκό στο έπος του Γουέμπλεϊ το 1971, ήταν ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία του αθλήματος και φυσικά μέλος της σπουδαιότερης εθνικής Ουγγαρίας που εμφανίστηκε ποτέ. Οι Ούγγροι είχαν ομάδα που τρόμαζε και μάλιστα πριν κατέβουν στο Μουντιάλ της Ελβετίας, είχαν να ηττηθούν τέσσερα χρόνια.

Ο τεράστιος Πούσκας ήταν ο αρχηγός και ο "εγκέφαλος" της Ουγγαρίας. Σκόραρε στον τελικό με την Δυτική Γερμανία, όμως η ομάδα του ηττήθηκε, με τον ίδιο να μένει από δυνάμεις, καθώς αγωνίστηκε τραυματίας, μόνο και μόνο από εγωισμό, μετά από έντονο καυγά με τον προπονητής Σέμπες.

Πελέ - Σουηδία 1958

Ο πρώτος παγκόσμιος τίτλος της Βραζιλίας "στιγματίστηκε" από τις δύο απολαυστικές γκολάρες του Πελέ στον τελικό απέναντι στην Σουηδία, στην Στοκχόλμη.

Το "μαύρο διαμάντι" σημείωσε δύο γκολ στη νίκη της Βραζιλίας με 5-2. Στο πρώτο, κοντρόλαρε με το στήθος μια βαθιά αριστερή σέντρα του Νίλτον Σάντος και πριν η μπάλα σκάσει στο έδαφος, μ' ένα "μυτάκι" την πέρασε πάνω από τον απορημένο Γκούσταφσον και πριν ακουμπήσει στο έδαφος, την έστειλε στα δίχτυα, κάνοντας τους Σουηδούς να τον χειροκροτήσουν.

Ο Πελέ ήταν μόλις 18 ετών σε εκείνο το Μουντιάλ, όμως έκλεψε την παράσταση με ακόμα ένα πανέμορφο γκολ, με ψηλοκρεμαστή κεφαλιά στο 90' του τελικού. Η συνέχεια τον βρήκε στην αγκαλιά των συμπαικτών του να κλαίει από χαρά. Μόλις είχε αρχίσει ο μύθος του

Γκαρίντσα - Χιλή 1962

Ο "εγκέφαλος" της Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Χιλής δεν ήταν άλλος από τον Γκαρίντσα, παρότι η "σελεσάο" είχε τρομερά ονόματα σε όλες τις θέσεις της 11άδας. Ο Γκαρίντσα έκανε το απόλυτο Μουντιάλ και η εμφάνισή του στον ημιτελικό με την Χιλή ήταν το highlight της διοργάνωσης. Ο Βραζιλιάνος πέτυχε τα δύο πρώτα γκολ της ομάδας του στο 4-2 επί της διοργανώτριας και ήταν αυτός που άνοιξε τον δρόμο για την πρόκριση στον τελικό.

Βέβαια, υπάρχει και μια... ιδιαίτερη ιστορία για τον Γκαρίντσα, ο οποίος ναι μεν αποβλήθηκε στο εν λόγω ματς και θα έχανε τον τελικό, όμως ένα... βεγγαλικό... έδωσε τη λύση και την δυνατότητα στην ομοσπονδία της Βραζιλίας να φτάσει μέχρι τη FIFA και να δικαιωθεί, έχοντας κανονικά στη σύνθεσή της τον Γκαρίντσα για τον τελικό με την Τσεχοσλοβακία.

Τζεφ Χαρστ - Αγγλία 1966

Παρότι ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης ήταν ο Εουσέμπιο, παρότι ο Μπόμπι Τσάρλτον ήταν ο ιθύνων νους της Αγγλίας, ο μεγάλος πρωταγωνιστής του συγκεκριμένου Μουντιάλ ήταν ο τότε επιθετικός της Γουέστ Χαμ, Τζεφ Χαρστ. Ο Χαρστ ήταν αυτός που σημείωσε τα τρία από τα τέσσερα γκολ της Αγγλίας στον τελικό εναντίον της Δυτικής Γερμανίας, παρότι και για τα τρία αμφισβητείται η εγκυρότητά τους!

Πάντως ο φορ των "λιονταριών" έκρινε ουσιαστικά των τελικό υπέρ της Αγγλίας με τα γκολ στην παράταση (98' και 120') και έγινε ο πρώτος παίκτης (και μοναδικός μέχρι σήμερα) που πέτυχε χατ-τρικ σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου και μάλιστα με τρεις διαφορετικούς τρόπους (κεφαλιά, δεξί και αριστερό σουτ).

Ζαϊρζίνιο - Μεξικό 1970

Ο Πελέ ήταν το επίκεντρο της συζήτησης στο Μουντιάλ του Μεξικού, όντας ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο εκείνη την εποχή, όμως αυτός που τράβηξε πολύ... κουπί σε αυτή τη διοργάνωση για την Βραζιλία ήταν ο σπουδαίος Ζαϊρζίνιο.

Ο "τυφώνας" της "σελεσάο" πραγματοποίησε τρομερή διοργάνωση, αναδείχτηκε σε πρώτο σκόρερ της ομάδας του με 7 γκολ, ενώ το νικητήριο γκολ του κατά της Αγγλίας ήταν το πλέον αξιομνημόνευτο τέρμα του τουρνουά σε επίπεδο σημασίας! Φυσικά, το ότι ήταν ο πρωταγωνιστής σε μια ομάδα που είχε παίκτες όπως οι Πελέ, Ριβελίνο, Τοστάο και Ζέρσον ενισχύει ακόμα περισσότερο τον μύθο που έχτισε στο εν λόγω Μουντιάλ.

Γιόχαν Κρόιφ - Δυτική Γερμανία 1974

Ο "ιπτάμενος Ολλανδός" είναι η επιτομή του "εγκεφαλικού" και ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου, ο λόγος που η μεγάλη τότε Ολλανδία έφτασε στον τελικό απέναντι στην Δυτική Γερμανία. Ο τότε σταρ της Μπαρτσελόνα αποτελεί μέχρι και σήμερα έναν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που έβγαλε ο πλανήτης και η παρουσία του στο Μουντιάλ του 1974 το απέδειξε περίτρανα.

Παρότι οι "οράνιε" έχασαν το τρόπαιο από τους διοργανωτές ο Κρόιφ έλαμψε με τις εμπνεύσεις του και τις ενέργειές του στην διοργάνωση, με highlight το πέναλτι που κέρδισε στον τελικό, αφ' ότου η Ολλανδία είχε γυρίσει την μπάλα επί δύο λεπτά από την σέντρα του τελικού, χωρίς η Δυτική Γερμανία να μπορέσει να την ακουμπήσει!

Μάριο Κέμπες - Αργεντινή 1978

Ο τεράστιος Μάριο Κέμπες και οι τρελές κούρσες του ήταν αυτά που έκριναν τον τίτλο υπέρ της Αργεντινής στο Μουντιάλ που διεξήχθη στη χώρα του τανγκό. Ο σπουδαίος επιθετικός πέτυχε δύο από τα τρία γκολ της "αλμπισελέστε" στον τελικό εναντίον της Ολλανδίας και πήρε μόνος του το βραβείο του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης, αλλά και το τρόπαιο για την Αργεντινή.

Η παρουσία του στην παράταση του τελικού ήταν αξιομνημόνευτη. Σε μια από τις κούρσες του στο 104', απέφυγε δύο παίκτες και μπήκε στην περιοχή, το πλασέ του απέκρουσε ασταθώς ο Γιόνγκμλπουντ, αλλά στην επαναφορά ο Κέμπες την έσπρωξε στα δίχτυα για το 2-1. Και στο 115' έκανε και πάλι μια τρελή κούρσα, πέρασε ξανά δύο παίκτες, μπερδεύτηκε, αλλά ο Μπερτόνι που βρισκόταν δίπλα του, έγραψε με πλασέ το τελικό 3-1 υπέρ της Αργεντινής.

Πάολο Ρόσι - Ισπανία 1982

Η αυτοβιογραφία του έχει τίτλο "Ho fatto piangere il Brasile" ("Έκανα τη Βραζιλία να κλάψει") και συνοψίζει απόλυτα την σημαντικότερη στιγμή του Μουντιάλ της Ισπανίας. Το παιχνίδι της Ιταλίας απέναντι στη Βραζιλία θα έκρινε την πρόκριση στα ημιτελικά.

Ο Πάολο Ρόσι, που μέχρι εκείνο το σημείο του Μουντιάλ ήταν χαμένος στην γενική μετριότητα της "Σκουάντρα Ατζούρα" έκανε το ματς της ζωής του. Πέτυχε τρία γκολ απέναντι στους Βραζιλιάνους, οι οποίοι θεωρούνταν το φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.

Κι όμως ο Ρόσι απάντησε και στα δύο γκολ της Βραζιλίας και με τα τρία προσωπικά του, έδωσε την πρόκριση στους Ιταλούς, ενώ ήταν αυτός που άνοιξε τον δρόμο για τη νίκη τους με 3-1 στον τελικό επί της Δυτικής Γερμανίας.

Ντιέγκο Μαραντόνα - Μεξικό 1986

Η διοργάνωση του Ντιέγκο. Η διοργάνωση του Θεού. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα έμεινε στην ιστορία για αυτά που έκανε στον προημιτελικό με την Αγγλία και ειδικά για το δεύτερο γκολ του, που πέρασε σχεδόν όλη την ομάδα των Άγγλων για να πετύχει, ίσως, το ομορφότερο γκολ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων.

Στο 51' του αγώνα είχε προηγηθεί το περίφημο "χέρι του Θεού", όμως τρία λεπτά μετά ο "Πίμπε Ντ' Όρο" προσέφερε στο φιλοθεάμον κοινό ένα εκπληκτικό και ανεπανάληπτο γκολ. Ο Μαραντόνα σημείωσε και τα δύο γκολ της ομάδας του στον ημιτελικό με το Βέλγιο και παρότι δεν πέτυχε κάποιο στον τελικό εναντίον της Δυτικής Γερμανίας, ήταν με διαφορά ο παίκτης που έκρινε τον τίτλο για την Αργεντινή.

Λόταρ Ματέους - Ιταλία 1990

Ο αρχηγός της Δυτικής Γερμανίας "κλέβει" το βραβείο του πρωταγωνιστή από τον Σαλβατόρε Σκιλάτσι της Ιταλίας μόνο και μόνο με την γενικότερη παρουσία του στα "πάντσερ". Κάθε προσπάθεια των Δυτικογερμανών περνούσε από τα πόδια του και μάλιστα πέτυχε ένα από τα σημαντικότερα γκολ της ομάδας του, στον προημιτελικό εναντίον της Τσεχοσλοβακίας, όταν της έδωσε τη νίκη - πρόκριση με ένα εύστοχο χτύπημα πέναλτι στο 25' της αναμέτρησης.

Θα μπορούσε να είναι ο παίκτης που θα πετυχαίνε και το "χρυσό" γκολ στον τελικό επί της Αργεντινής, αλλά οι πόνοι στον αστράγαλο, τον ανάγκασαν να... προσφέρει το πέναλτι στον συμπαίκτη του, Αντρέας Μπρέμε, ο οποίος ευστόχησε, δίνοντας ακόμα ένα τρόπαιο στην Δυτική Γερμανία.

Ρομάριο - ΗΠΑ 1994

Ο μικρόσωμος φορ της Βραζιλίας ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής της στο Μουντιάλ του 1994 καθώς κατάφερε να σκοράρει σε όλα τα ματς της διοργάνωσης, εκτός από αυτό απέναντι στις ΗΠΑ, αλλά και στον τελικό με την Ιταλία, όπου σκόραρε στην διαδικασία των πέναλτι.

Ο Ρομάριο ήταν ο αστέρας της "σελεσάο", αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της με 5 γκολ και φυσικά έχει στο ενεργητικό του το σημαντικότερο τέρμα της ομάδας του στην διοργάνωση, αυτό απέναντι στην Σουηδία στον ημιτελικό, το οποίο και της έδωσε την πρόκριση στον τελικό.

Νταβόρ Σούκερ - Γαλλία 1998

Ο Κροάτης επιθετικός πραγματοποίησε ονειρικό τουρνουά και με τα έξι γκολ που πέτυχε οδήγησε την Κροατία σε μια απίστευτη επίδοση. Η τρίτη θέση της στο Μουντιάλ ισοφάριζε την καλύτερη επίδοση πρωτοεμφανιζόμενης ομάδας, αν και η Πορτογαλία που το πέτυχε το 1966, αγωνιζόταν σε διοργάνωση με πολύ λιγότερες ομάδες.

Ο Σούκερ έλαμψε με τα κατορθώματά του στα γήπεδα της Γαλλίας και μάλιστα σε μια ομάδα που δεν περίμεναν πολλοί ότι θα φτάσει τόσο ψηλά και θα παίξει τόσο καλό ποδόσφαιρο. Η νίκη με 3-0 επί των Γερμανών, αλλά και επί των Ολλανδών με 2-1 στον μικρό τελικό (ο Σούκερ σημείωσε το νικητήριο γκολ) αποδεικνύουν το πόσο σπουδαία ήταν εκείνη η ομάδα της Κροατίας με μπροστάρη τον μεγάλο Σούκερ.

Ρονάλντο - Ιαπωνία και Νότια Κορέα 2002

Αυτό που δεν κατάφερε το 1998, το κατάφερε το 2002 η Βραζιλία και το "φαινόμενο"! Ο Ρονάλντο πραγματοποίησε εκπληκτικό τουρνουά, έβαλε 8 γκολ και βγήκε πρώτος σκόρερ και φυσικά ήταν αυτός που σημείωσε και τα δύο τέρματα της "σελεσάο" στον τελικό απέναντι στην Γερμανία, που είχε έναν απίστευτο Όλιβερ Καν κάτω από τα δοκάρια της.

Ο Γερμανός "κέρβερος" είχε δεχτεί μόλις ένα γκολ, από την Ιρλανδία στην διοργάνωση, ωστόσο στον τελικό ο Ρονάλντο τον νίκησε δύο φορές και του "έκλεψε" ουσιαστικά την δόξα, καθώς αν τα "πάντσερ" κατακτούσαν τον τίτλο ο τότε τερματοφύλακας της Μπάγερν θα έπαιρνε το βραβείο του πρωταγωνιστή στο... σπίτι του.

Φάμπιο Γκρόσο - Γερμανία 2006

Ο αριστερός μπακ της τότε μεγάλης Ιταλίας θεωρείται ο απόλυτος πρωταγωνιστής αυτού του Μουντιάλ, παρότι η "Ατζούρα" είχε σε φοβερή κατάσταση τους Φάμπιο Καναβάρο και Τζιανλουίτζι Μπουφόν.

Ο Γκρόσο ήταν ο "από μηχανής Θεός" των Ιταλών σχεδόν σε όλα τα νοκ - άουτ ματς, όντας αυτός που έβγαζε τα... κάστα από τη φωτιά. Ήταν αυτός που κέρδισε το πέναλτι στις καθυστερήσεις του ματς με την Αυστραλία για την φάση των "16" (το εκτέλεσε εύστοχα ο Τότι και έδωσε την πρόκριση στους Ιταλούς). Ήταν αυτός που σκόραρε στο 119' της παράτασης στον ημιτελικό με την Γερμανία, δίνοντας ουσιαστικά την πρόκριση στον τελικό για τους Ιταλούς, φωνάζοντας "δεν το πιστεύω" κατά την διάρκεια των πανηγυρισμών του.

Τέλος, ήταν αυτός που ευστόχησε στο τελευταίο πέναλτι, στον τελικό απέναντι στην Γερμανία, σφραγίζοντας τον τίτλο για την "Σκουάντρα Ατζούρα"!

Αντρές Ινιέστα - Νότια Αφρική 2010

Μπορεί ο Ντιέγκο Φορλάν να κέρδισε την χρυσή μπάλα της διοργάνωσης, όμως το βραβείο του sportdog.gr πάει στον πρωταγωνιστή του μεγάλου τελικού, τον Αντρές Ινιέστα. Ο σπουδαίος μέσος, πρώην της Μπαρτσελόνα, ήταν αυτός που πέτυχε το χρυσό γκολ της "furia roja" στο 116' του τελικού απέναντι στην Ολλανδία.

Ο Ινιέστα πήρε την μπάλα από την πάσα του Σεσκ Φάμπρεγκας και με δεξί σουτ κεραυνοβόλησε την εστία του Στεκέλενμπουργκ, πανηγυρίζοντας με έναν πολύ συγκινητικό τρόπο. Έβγαλε την φανέλα του και στο λευκό φανελάκι του είχε γραμμένο το εξής μήνυμα: "Dani Jarque, Siempre con Nosotros" ("Ντάνι Χάρκε, πάντα μαζί μας").

Το μήνυμα ήταν αφιερωμένο στον παιδικό του φίλο και παίκτη της Εσπανιόλ, που είχε φύγει πρόωρα από την ζωή, στα 26 του χρόνια, τον Αύγουστο του 2009, δηλαδή 11 μήνες πριν το Μουντιάλ. Ο Ινιέστα αφιέρωσε το γκολ και ουσιαστικά το τρόπαιο στον αδικοχαμένο φίλο του και έγινε αυτόματα το πρόσωπο της διοργάνωσης.

Χάμες Ροντρίγκες - Βραζιλία 2014

Ο Κολομβιανός σταρ εξέπληξε τους πάντες με την παρουσία του στα γήπεδα της χώρα του καφέ και κέρδισε επάξια μια θέση ανάμεσα στους σημαντικότερους των Μουντιάλ, παρότι η εθνική του αποκλείστηκε δύσκολα στα προημιτελικά από την διοργανώτρια Βραζιλία.

Ο Χάμες αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του τουρνουά και ήταν εκείνη η διοργάνωση που τον έβαλε ανάμεσα στους κορυφαίους και ουσιαστικά του... χάρισε την μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης.

​

Μουντιάλ 2018