Για την ώρα είναι απόλυτα συγκεντρωμένη στον Κυριακάτικο τελικό του Μουντιάλ Γυναικών, στο «Ολυμπιακό Στάδιο» του Σίντνεϊ, με την Ισπανία, εάν όμως στραβώσει το ο,τιδήποτε με τον Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, και η Αγγλία δεν προκριθεί στην τελική φάση του γερμανικού Euro ‘24 ή χάσει και δεύτερο, μετά το Ουέμπλεϊ, συνεχόμενο τρόπαιο, τότε θα είναι η Νο 1 εκλεκτή της Football Association για την ανάληψη ενός από τους πλέον ιστορικούς, όσο γοητευτικούς πάγκους στην Ιστορία της παγκόσμιας μπάλας.

 Το γεγονός ότι η 53χρονη Σαρίνα, ευτυχισμένη σύζυγος του καθηγητή οικονομικών, Μάρτεν Γκλότζμπαχ, αλλά και μητέρα των κοριτσιών, Λαουρέν και Σάσα χαίρει της πλήρους εκτίμησης και εμπιστοσύνης της αγγλικής, ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας επιβεβαιώθηκε και από τα μελιστάλαχτα λόγια του τεχνικού διευθυντή της F.A. Μαρκ Μπούλινγκαμ.

 «Η κατάρτιση, η πείρα, η σοβαρότητα και οι ποδοσφαιρικές γνώσεις της Κυρίας Βίγκαμ δεν έχουν να ζηλέψουν απολύτως τίποτα από εκείνες ενός άνδρα. Συνήθως μου λένε να ψάξω για την εθνική Αγγλίας τον ιδανικότερο προπονητή: εγώ όμως εντόπισα τον ιδανικότερο άνθρωπο. Η Σαρίνα θα μπορούσε να κάνει τον προπονητή οπουδήποτε, είτε σε γυναικεία, είτε σε μία ανδρική ομάδα».

 Πρωταθλήτρια Ευρώπης Γυναικών δύο φορές, μία με την εθνική Ολλανδίας, μία και με την Αγγλία, η Βίγκαμ έχει ξανά βρεθεί σε τελικό Μουντιάλ Γυναικών, το ’19, με τις «Οράνιε» χάνοντας 2-0 από τις Ηνωμένες Πολιτείες που ήδη της πρόσφεραν γη και ύδωρ για ν’ αφήσει την Αγγλία, ενδεχόμενο πάντως που ο Μπούλινγκαμ απέρριψε a priori.

 

 Εν αναμονή των όποιων εξελίξεων με τον Χάρι Κέιν και τα υπόλοιπα «λιοντάρια», όταν και αν θα υπάρξουν, η Σαρίνα θα γίνει (εάν, επαναλαμβάνουμε γίνει), μόλις η 7^η γυναίκα προπονήτρια στην Ιστορία μίας ποδοσφαιρικής, ανδρικής ομάδας.

 Η πρώτη που κατέρριψε το ταμπού ανάμεσα στα δύο φύλα ήταν η Ιταλίδα, Καρολίνα Μοράτσε που το ’99 άντεξε όλα κι όλα δύο παιχνίδια (μία νίκη και μία ήττα) στον πάγκο της 3^ης κατηγορίας, Βιτερμπέζε.

 Το ’13, στην Γαλατάσαραϊ η Ντουϊγκού Ερντογκάν αντικατέστησε για ένα και μοναδικό παιχνίδι τον τιμωρημένο Φατίχ Τερίμ στο 3-0 πρωταθλήματος με την Καρντεμίρ Καραμπούκ.

 Το ’14 ο πρόεδρος της γαλλικής Κλερμόν Φεράν, Κλοντ Μισί ανέθεσε στην Έλενα Κόστα την τεχνική ηγεσία της πρώτης, ανδρικής ομάδας, αλλά κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας η Πορτογαλίδα προπονήτρια τσακώθηκε με όλους και παραιτήθηκε. Ο Μισί δεν το’ βαλε κάτω και ανέθεσε την ομάδα πάλι σε μία γυναίκα, τη Γαλλίδα Κορίν Ντιάκρ η οποία παρέμεινε επί τρία χρόνια οδηγώντας την Κλερμόν σε τρεις αξιοπρεπέστατες θέσεις (12^η, 7^η και ξανά 12^η) στη Ligue 1 πριν μεταπηδήσει στην εθνική Γαλλίας.

 

 Το ’19 και η Γερμανία κατέρριψε το ταμπού αναθέτοντας στην Ίνκα Γκρινγκς την Στράελεν, ομάδα 4^ης κατηγορίας την οποία και ανέβασε στην 3^η. Η πλέον ιστορική όμως και αξέχαστη περίπτωση προπονήτριας ανδρικής ομάδας ήταν της, επίσης Γερμανίδας Ίμκε Βούμπενχορστ που όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο εάν οι ποδοσφαιριστές της Κλόπενμπουργκ φορούν τα σορτσάκια τους κάθε φορά που εκείνη μπαίνει στ’ αποδυτήρια απάντησε αποστομωτικά πως «φυσικά και όχι, γιατί ξέρουν ότι επιλέγω την 11άδα μόνο με βάση το μέγεθος των προσόντων τους»…