Δώδεκα φιλικοί και επίσημοι αγώνες σε διάστημα δυόμιση μηνών, για να εμφανιστεί στον αγωνιστικό χώρο του "Γ. Καραϊσκάκης" μια ενδεκάδα που δεν είχε δοκιμαστεί νωρίτερα.

Ο Λεονάρντο Ζαρντίμ είναι σαφές ότι δεν ήταν προετοιμασμένος για όλες αυτές τις σημαντικές αλλαγές που συνέβησαν το καλοκαίρι (δεν αναπληρώθηκαν τα κενά των Μέλμπεργκ και Ορμπάιθ, έχασε νωρίς με τραυματισμό τον Αβραάμ Παπαδόπουλο, ενώ το Δεκαπενταύγουστο είδε τον Μιραλάς να παίρνει το αεροπλάνο για την Αγγλία). Αλλιώς τα είχε υπολογίσει και αλλιώς του προέκυψαν στην πορεία τα πράγματα.

Ο Πορτογάλος προπονητής προσπαθεί να φτιάξει μια καινούργια ομάδα, περνώντας τη δική του φιλοσοφία και αυτό -για να είμαστε δίκαιοι- απαιτεί χρόνο. Ωστόσο, δεν φρόντισε και ο ίδιος να καλύψει λίγο από το χαμένο έδαφος, να παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο πλάνο, να δώσει αγωνιστική ταυτότητα στους «ερυθρόλευκους» και κυρίως να φτιάξει μια ομάδα με βάση, όχι με το τι έπαιζε πέρυσι, αλλά με τα «όπλα» που έχει στη διάθεσή του, καθώς υπάρχουν ποδοσφαιριστές με διαφορετική ποιότητα και χαρακτηριστικά, σε σχέση με εκείνους που αποχώρησαν.

Η απόφαση για Ιμπαγάσα...

Ο Βαλβέρδε (που ξεκίνησε και εκείνος άσχημα με τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη, με την ήττα από την Ανόρθωση το 2008) ναι μεν χρησιμοποιούσε τον Μοντέστο πέρυσι στα παιχνίδια του Champions League, αλλά είχε μπροστά από τα στόπερ έναν ποδοσφαιριστή της ποιότητας του Ορμπαϊθ. Είχε το έμπειρο και ίσως το καλύτερο αμυντικό δίδυμο στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου, τους Μέλμπεργκ και Α. Παπαδόπουλο που, και να μαρκάρουν αποτελεσματικά μπορούσαν και πρεσάρουν ψηλά και να «καθαρίσουν» όλες τις φάσεις στο έδαφος και στον «αέρα» και το κυριότερο ενέπνεαν εμπιστοσύνη σε όλη την ομάδα. Επιπλέον, ο Ιμπαγάσα, τον οποίο ο Πορτογάλος προπονητής αποφάσισε να τον αφήσει χθες στον πάγκο ρίχνοντάς τον στον αγώνα στο 57΄(!), ήταν εκείνος που οργάνωνε σωστά το παιχνίδι του Ολυμπιακού και παρέσυρε σε άλλο ρυθμό τους συμπαίκτες του.

Η προσωπικότητα, η ηγετική παρουσία και η συνεισφορά του Αργεντινού μέσου στο επιθετικό κομμάτι (σε συνδυασμό με το ότι ο Μασάντο δεν είναι ακραίος χαφ και δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά που έκανε ο Μιραλάς) ήταν φανερό ότι έλλειψε από τον Ολυμπιακό εκεί που ακριβώς το είχε ανάγκη. Με τα «αν», όμως, δεν γράφετε η ιστορία.

Ήξερε τον τρόπο η Σάλκε

Η εικόνα στο Φάληρο δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Η πραγματικότητα είναι ότι κέρδισε η ομάδα που ήξερε τι ήθελε στον αγωνιστικό χώρο και πώς θα το πάρει. Η Σάλκε ήταν καλύτερη του Ολυμπιακού, σαφώς καλύτερα προετοιμασμένη αγωνιστικά και ψυχολογικά, αλλά και διαβασμένη, με αυτοματισμούς, με φρεσκάδα, με καθαρό μυαλό και με παίκτες που είχαν ξεκάθαρους ρόλους στους οποίους μπόρεσαν να ανταποκριθούν.

Από την άλλη, οι «ερυθρόλευκοι» παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και είχαν αρκετούς ποδοσφαιριστές σε κακή βραδιά. Και σε παιχνίδια του Champions League δεν μπορείς να ζητάς πολλά, όταν σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο υστερούν οι περισσότεροι παίκτες. Ο Ζαρντίμ πήρε τα ρίσκα του, τα οποία όμως δεν του βγήκαν.

Σχετικά με θέση νο1, ο Πορτογάλος τεχνικός επέλεξε να χρησιμοποιήσει τον Μέγερι μετά από 1,5 μήνα αγωνιστικής απραξίας (από το ματς με τη Μάλαγα 3-3, στις 7 Αυγούστου), αλλά δεν δικαιώθηκε για την επιλογή του. Ο Ούγγρος γκολκίπερ έκανε αρκετά λάθη, με πιο «χτυπητά»,  τη φάση του 38΄, όταν σκόραρε με κεφαλιά ο Παπαδόπουλος, άσχετα αν ακυρώθηκε το τέρμα του Έλληνα διεθνή αμυντικού, αλλά και στο 51΄, στο σουτ του Φουκς, που έδιωξε την μπάλα στο κέντρο της άμυνας αντί στα πλάγια με τον Μπαρνέτα από πολύ κοντά να στέλνει την μπάλα πάνω από τα δοκάρια. Στη πρώτη φάση, μάλιστα, έχει γίνει πρώτα λάθος από τον Χολέμπας, ο οποίος θέλησε να ντριμπλάρει μέσα στην περιοχή του Ολυμπιακού, αντί να διώξει την μπάλα.

Λανθασμένη διαχείριση στην ισοφάριση...

Θα πείτε, βέβαια, ότι και με τον Κάρολ κάτω από τα δοκάρια και με τον Σιόβα στην άμυνα αντί του Μανωλά, υπήρξαν λάθη και ο Ολυμπιακός δέχτηκε πολλές φάσεις σε προηγούμενα παιχνίδια, με ομάδες χαμηλότερης δυναμικότητας απ΄  ότι η Σάλκε, όπως η Βέροια και ο ΠΑΣ Γιάννινα. Είναι και θέμα συγκέντρωσης, είναι και ζήτημα «χημείας» (οι τέσσερις της άμυνας αγωνίστηκαν μαζί για πρώτη φορά) και φυσικά συνολικής αμυντικής λειτουργίας. Οι «ερυθρόλευκοι» για ένα ακόμα αγώνα ήταν κακοί ανασταλτικά, με τους μέσους των «βασιλικών μπλε» να κυριαρχούν.

Ένα ακόμα στοιχείο, επίσης, στο οποίο αξίζει να σταθεί κανείς είναι: Πρώτον, ότι ο Ολυμπιακός δεν κατόρθωσε να διαχειριστεί σωστά και με ψυχραιμία το παιχνίδι μόλις ισοφάρισε σε 1-1, καθώς αμέσως δέχτηκε δεύτερο τέρμα. Δεύτερον, και σημαντικότερο, την έλλειψη αντίδρασης μετά το τέρμα του Χούντελαρ, αλλά και το χαμένο πέναλτι του Ολλανδού.

Ο μεγάλος δρόμος του Ζαρντίμ...

Οι Πειραιώτες αντί να πιέσουν και να κυνηγήσουν την ισοφάριση, έχοντας μπροστά τους ακόμα μισή ώρα αγώνα, έδειξαν να μην έχουν ούτε τις δυνάμεις ούτε την ψυχολογία. Δεν κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο του παιχνιδιού στα χέρια τους και είχαν μόνο μία σημαντική στιγμή στις καθυστερήσεις του ματς με τον Τζεμπούρ (στην οποία πάντως θα μπορούσαν να πάρουν τον βαθμό, έχοντας διαφορετικές πιθανότητες στον όμιλο), ο οποίος κακώς δεν γύρισε την μπάλα στο σημείο του πέναλτι εκεί όπου περίμενε ο αμαρκάριστος Μήτρογλου.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Ολυμπιακός έχει πολύ δρόμο να διανύσει και ο Ζαρντίμ με τους ποδοσφαιριστές χρειάζεται να δουλέψουν σκληρά, δίνοντας πια και μάχη με τον χρόνο, προκειμένου να αλλάξει η εικόνα της ομάδας. Ακολουθεί, άλλωστε, σε δύο εβδομάδες ο αγώνας με την Άρσεναλ στο Emirates.

Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί πάντως η κατάσταση, ο ρεαλιστικός στόχος είναι η διεκδίκηση της τρίτης θέσης στον όμιλο, καθώς η δεύτερη μοιάζει πια πολύ δύσκολη.

Πηγή: contra.gr

Σάλκε Champions League Ολυμπιακός