Τώρα τον χάλασε η διαιτησία τον Φέργκιουσον;

Δεν το συζητάμε ότι το ματς στο Όλντ Τράφορντ κρίθηκε στην αποβολή του Νάνι. Εκεί κλήρωσε Ρεάλ για πρόκριση.

Με την Μάντσεστερ να είναι μπροστά, να έχει φτάσει το 60’ και την Ρεάλ να μην απειλεί όλη την ώρα για να ισοφαρίσει, όπως θα περίμενε κανείς, ο έλεγχος του αγώνα έμοιαζε να είναι στα χέρια της Γιουνάιτεντ.

Παραλίγο έμφραγμα

Κι εκεί γίνεται η φάση του αγώνα. Ο Νάνι απλώνει το ξερό του όπως να’ ναι και ο διαιτητής δίνει κόκκινη απευθείας. Κι ο σερ Άλεξ παραλίγο να πάθει έμφραγμα, που λέει ο λόγος. Όχι τίποτα άλλο, αλλά είναι και μεγάλος άνθρωπος. Με το που είδε την κάρτα στον Νάνι, η πίεση έφτασε στο 25 στον Φέργκιουσον. Άμα του έβαζες εκείνη την ώρα πιεσόμετρο στο μπράτσο, θα έσπαγε. Και γι’ αυτό άρχισε να τρέχει σαν σπρίντερ από εκεί που καθόταν στον αγωνιστικό χώρο για να διαμαρτυρηθεί. Του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.

Όταν διαμαρτύρονται στην πρέμιερ

Δεν μπορούσε, λοιπόν, να το χωνέψει με τίποτα ο σερ. Τώρα, όμως, τον χάλασε η διαιτησία τον Φέργκιουσον; Τόσο καιρό στην Αγγλία ήταν καλή και τώρα στην Ευρώπη έγινε κακή; Κι εδώ δεν είναι τόσο να εκφράσω προσωπική άποψη. Μην παρεξηγηθώ. Άλλο λέω. Τόσες ομάδες έχουν διαμαρτυρηθεί στην πρέμιερ επειδή θεώρησαν ότι αδικήθηκαν από τους ρέφερι σε ματς με την Μάντσεστερ. Και φέτος, αλλά και προηγούμενα χρόνια.

Μόνο αυτή τη σεζόν θυμάμαι ήδη να φωνάζουν η Λίβερπουλ, η Τσέλσι, η Σαουθάμπτον, η Γουϊγκαν κλπ. για στραβά πέναλτι, αποβολές και πάει λέγοντας.

Όταν βουτάει

«Έχω έρθει στην έδρα της Γιουνάιτεντ άλλες τρεις φορές και για κάποιον λόγο δε μας αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο. Ο Γουέλμπεκ βουτάει». Μέχρι κι αυτό είχε δηλώσει μετά τον αγώνα ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, ο προπονητής της Γουϊγκαν.

Ή μήπως δεν είχε πει κάποτε ο Πατρίκ Βιερά πως «Όταν η Γιουνάιτεντ αγωνίζεται στην έδρα της, έχει ένα πλεονέκτημα που οι άλλες ομάδες δεν απολαμβάνουν; Τι να λέμε τώρα; Εδώ ακόμα και γκάλοπ όταν γίνονται, όπως ένα φέτος, βγήκε ότι 85% όσων ψήφισαν πιστεύουν ότι ευνοείται η Μάντσεστερ.

Σιγά μην κάτσει να σκάσει

Τέλος πάντων. Δεν είναι το θέμα μας τι κάνει η Γιουνάιτεντ στην Αγγλία. Που στο φινάλε αυτά είναι κάπου και υποκειμενικά. Άλλος θα σου πει «δεν ευνοείται, κερδίζει επειδή είναι καλύτερη ομάδα». Εγώ απλά λέω ότι όπως ο Φέργκιουσον δεν δίνει δεκάρα αν αδικείται ο αντίπαλος από τον διαιτητή, έτσι και ο Μουρίνιο σιγά μην κάτσει να σκάσει για την κόκκινη στον Νάνι. Άλλο ότι κάποια στιγμή τον έπιασε η κάμερα κάτι να λέει στον σερ μετά το 1-1. Προφανώς κάποιον παρηγορητικό λόγο ή κάτι τέτοιο. Πού να ξέρεις…

Μήπως στην Ευρώπη;

Ο Φέργκιουσον και μετά το τέλος ήταν έξαλλος με τον διαιτητή. Αν, όμως, η Μάντσεστερ μετράει περισσότερο στην Αγγλία από τους αντιπάλους της κι έτσι οι διαιτητές την σέβονται λίγο παραπάνω, το ίδιο μπορεί να ισχύει και στην Ευρώπη, όπου η Ρεάλ θεωρείται μεγαλύτερο μέγεθος.

Ποια κόκκινη;

Για μένα, πάντως, αυτά δεν είναι σωστά πράγματα. Τι πάει να πει πιο βαρύ μέγεθος και πιο ελαφρύ; Τα σφυρίγματα πρέπει να είναι σωστά. Ο διαιτητής έβγαλε έξω τον Νάνι εφαρμόζοντας τον κανονισμό κατά γράμμα. Και κίτρινη, όμως, αν έδινε, δεν θα του έλεγε κανένας τίποτα. Ήταν στην διακριτική του ευχέρεια.

Εγώ, λοιπόν, δεν θα την έδινα την κόκκινη. Δεν μου φάνηκε για κόκκινη, δηλαδή, αφού ο Νάνι δεν έβλεπε καν που το άπλωνε το πόδι του.

Τελείωσε το έργο

Τέλος πάντων. Το ματσάκι εκεί κρίθηκε. Στην αποβολή. Και με το που έκανε ο Μόντριτς την γκολάρα, ο Μουρίνιο δεν την έχανε με τίποτα την πρόκριση. Το είχε στο χέρι του το παιχνίδι. Και γι’ αυτό ο παππούς είχε αναψοκοκκινίσει από την τσαντίλα του. Επειδή το είχε καταλάβει ότι τελείωσε το έργο.

Από εκεί και πέρα νομίζω ότι και οι δυο ομάδες αξίζουν συγχαρητήρια. Υπήρξε σεβασμός ανάμεσα στους αντιπάλους, είδαμε ωραία μπάλα, έναν τεράστιο Γκιγκς και μια απίστευτη ατμόσφαιρα.