Πληγωμένο θηρίο, αλλά θηρίο

Είναι αλήθεια ότι ο Στέφενς, που πέρασε δυο περιόδους της καριέρας του στον πάγκο της Σάλκε και μαζί της κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥEΦA, το 1997 και δύο Κύπελλα Γερμανίας, γνωρίζει καλά πρόσωπα και πράγματα στο Γκελζενκίρχεν. Όμως προσοχή: η εφετινή Σάλκε είναι πολύ διαφορετική από την περσινή κι αυτό είναι ένα μάλλον κακό νέο. Το καλό είναι ότι δεν είναι καλύτερη ομάδα από τη Σάλκε που άφησε.

O Στέφενς απολύθηκε από τη γερμανική ομάδα τον περασμένο Δεκέμβριο για τρεις λόγους. Ο προφανής είναι γιατί η ομάδα του, που είχε ξεκινήσει πολύ φιλόδοξα πέρυσι, έχασε την επαφή με την κορυφή, πράγμα που δεν του συγχωρέθηκε, καθώς στη διετία είχε κάνει και μεγάλες αγορές. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι υπήρχε μια κάποια δυσφορία για τον τρόπο παιχνιδιού: σε καιρούς που στη Γερμανία η μόδα είναι το επιθετικό ποδόσφαιρο της Μπάγερν και της Ντόρτμουντ, η μετρημένη Σάλκε του Στέφενς έμοιαζε λίγο παλιομοδίτικη. Ο τρίτος -και αυτός που μέτρησε καθοριστικά- ήταν ότι ο προπονητής είχε χάσει τα αποδυτήρια: το δίμηνο Νοέμβριος - Δεκέμβριος οι καυγάδες ήταν ασταμάτητοι και η διοίκησή της Σάλκε έκρινε ότι η ομάδα είχε ανάγκη από κάποιον να φέρει ηρεμία. Όταν ο Στέφενς απολύθηκε, αντικαταστάθηκε από τον Γενς Κέλερ, που πήρε προαγωγή για τη θέση του πρώτου προπονητή της ομάδας, ενώ προηγουμένως βρισκόταν στην ομάδα των Νέων της.

Επενδύσεις

Η αντικατάσταση δεν απέδωσε τίποτα: η Σάλκε τερμάτισε τέταρτη την περασμένη σεζόν στην Μπουντεσλίγκα, παίρνοντας το χειρότερο εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και τελείωσε το πρωτάθλημα, μένοντας 36 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Μπάγερν. Φέτος ξεκίνησε με ισοπαλία 3-3 στο Γκελζενκίρχεν στην πρεμιέρα της Μπουντεσλίγκα με το Αμβούργο, συνετρίβη με 4-0 από τη Βόλφσμπουργκ του Βιεϊρίνια στο «Φολκσβάγκεν Αρένα» και στο Κύπελλο Γερμανίας έσωσε τα προσχήματα και απέκλεισε με 2-0 την ερασιτεχνική Νέτινγκεν, χωρίς να ενθουσιάσει. Από ό,τι φαίνεται η απόλυση του Στέφενς είχε ένα και μόνο αποτέλεσμα: χωρίς τον απαιτητικό προπονητή η διοίκηση της Σάλκε βρήκε την ευκαιρία να ρίξει τα μπάτζετ επιχειρώντας ένα είδος επανεκκίνησης. Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτό το καλοκαίρι αποδυναμώθηκε σημαντικά χάνοντας τέσσερις βασικούς παίκτες, δηλαδή τον Μισέλ Μπάστος, τον Ιμπραΐμ Αφελάι, τον Τσίπριαν Μάρικα και τον Κριστόφ Μέτσελντερ και σε αυτούς πρέπει να προστεθεί και η απώλεια του δικού μας Κυριάκου Παπαδόπουλου, που παραμένει στην ομάδα, αλλά μόλις γύρισε στις προπονήσεις, αφού ταλαιπωρήθηκε από χειρουργεία και θεραπείες περίπου δέκα μήνες! Κυρίως η Σάλκε αποδυναμώθηκε στην άμυνα: έχασε τρεις από τους περσινούς βασικούς κι απέκτησε μόνο τον Βραζιλιάνο Σαντάνα, αναπληρωματικό στόπερ πέρυσι της Ντόρτμουντ. Οι άλλες μεταγραφές της, παίκτες όπως ο Ούγγρος φορ Ανταμ Σαλάι (που αποκτήθηκε από τη Μάιντς), ο κεντρικός χαφ Λέον Γκορέτσκα (που ήρθε από την Μπόχουμ), και ο δεξιός εξτρέμ Κρίστιαν Κλέμενς (που έκανε μια καλή σεζόν πέρυσι στην Κολωνία), είναι επενδύσεις για το μέλλον -παίκτες που για την ώρα δεν έχουν δώσει κάτι σημαντικό.

Χρόνος

Γιατί αυτή η επιλογή αποδυνάμωσης; Γιατί οι Γερμανοί ποδοσφαιροπαράγοντες είναι πρακτικοί άνθρωποι και έχουν στόχο το κέρδος: για να κερδίζεις από το ποδόσφαιρο χρειάζεται κυρίως να μην κάνεις περιττά έξοδα και να έχεις μια καλή γνώση του χρόνου και των ευκαιριών. Με την Μπάγερν και την Ντόρτμουντ σε αυτή την καταπληκτική κατάσταση στο Γκελζενκίρχεν καταλαβαίνουν πως θα πρέπει να εκμεταλλευτούν την επόμενη τριετία, ποντάροντας τώρα σε νέους παίκτες, ώστε να μπορέσουν κάποια στιγμή, όταν τα δύο «θηρία» παρακμάσουν, να έχουν μια ομάδα έτοιμη να παίξει δυνατά σε ένα παιχνίδι διαδοχής. Προσοχή, όμως: για να βγει το πρότζεκτ χωρίς τρομερά οικονομικά προβλήματα, θα πρέπει να μπουν στο ταμείο τα χρήματα από τη συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ - πόσω μάλλον όταν δεν έχουν έρθει τα περίπου 15 εκατ. ευρώ που η Σάλκε περίμενε φέτος από την πώληση του Παπαδόπουλου.

Τραυματίες

Η Σάλκε είναι μια ομάδα που σε σχέση με αυτή που αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ θα παίξει απόψε χωρίς 5 από τους περσινούς βασικούς της: σε όσους έφυγαν πρέπει να προσθέσουμε και τον τραυματία Χούντελααρ. Όμως οι Γερμανοί δίνουν κι αυτοί τον αγώνα της χρονιάς και η συντριβή από τη Βόλσφμπουργκ μπορεί να είναι και αποτέλεσμα της έλειψης συγκέντρωσης εν όψει του ραντεβού με τον ΠΑΟΚ. Πρόκειται για ένα πληγωμένο θηρίο, αλλά θηρίο καθώς μπορεί να σκοράρει εύκολα. Μπορεί βέβαια και να δεχτεί εύκολα γκολ - αλλά αυτό εξαρτάται από το τι ματς θα κάνει ο ΠΑΟΚ. Που χρειάζεται να παίξει πολύ καλύτερα από ό,τι με την Ξάνθη όπως άλλωστε λέει κι ο Στέφενς, που ξέρει τη Σάλκε καλά και τον ΠΑΟΚ καλύτερα...

Πίεση

Υπάρχει μια σαφέστατη διαφορά μεταξύ Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ μετά την πρώτη αγωνιστική κι αυτή είναι η διαφορά της συμπεριφοράς του κόσμου τους κατά τη διάρκεια των αγώνων τους. Στην Τούμπα υπήρχε μια αληθινά γιορτινή ατμόσφαιρα -μια ατμόσφαιρα μεγάλης προσμονής, που δεν χάλασε, μολονότι ο ΠΑΟΚ δεν έθελξε με την απόδοσή του: στο πρώτο ημίχρονο οι ευκαιρίες του ήταν μετρημένες και ήρθαν σχετικά αργά, αφού στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο η Ξάνθη μπορεί να ήταν και καλύτερη. Στο ΟΑΚΑ στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου υπήρξαν αποδοκιμασίες, παρ' όλο που ο ανέτοιμος Ολυμπιακός είχε θέληση και προσπαθούσε να βρει πατήματα, χωρίς να έχει ποτέ κινδυνεύσει. Οι αποδοκιμασίες μπορεί να έκαναν καλό στον Ολυμπιακό, κυρίως γιατί υποχρέωσαν τον Μίτσελ να παρέμβει νωρίς βάζοντας τον Φετφατζίδη - πράγμα που δεν συνηθίζει. Όμως το ζεστό χειροκρότημα της Τούμπας, μετά από ένα μέτριο ημίχρονο, είχε σαφώς καλύτερο αποτέλεσμα: μολονότι ο ΠΑΟΚ δεν φόρτσαρε, μετέτρεψε το 1-0 σε 3-0 δίνοντας στη νίκη του χαρακτήρα θριάμβου. Στο ΟΑΚΑ αντίθετα, παρόλο που ο Μανιάτης έβαλε μπροστά στο σκορ τον Ολυμπιακό νωρίς, η εξέδρα συνέχισε να είναι κάπως παγωμένη- και δεν μιλάω για τους οργανωμένους: η δική μου εντύπωση είναι ότι αν η Καλλονή ισοφάριζε, έστω και κατά τύχη, θα έβρεχε αποδοκιμασίες και σφυρίγματα κατά πάντων! Συγγνώμη, αλλά έτσι είναι δύσκολο μια ομάδα να βελτιωθεί: χωρίς θαλπωρή, πίστη της εξέδρας και υποστήριξη δεν γίνεται μια ομάδα να προοδεύσει.

Φυσικά οι δύο ομάδες - και κατά συνέπεια και το κοινό τους, δεν ξεκινάνε από την ίδια αφετηρία. Ο Ολυμπιακός έχει δώσει στον κόσμο του πολλές χαρές, τον έχει κάνει απαιτητικό, γιατί τον έμαθε να θεωρεί τα πρωταθλήματα και τα Κύπελλα απλές διαδικαστικές υποθέσεις. Ο ΠΑΟΚ αντίθετα έχει ένα κοινό που περιμένει κάτι σπουδαίο. Στην Ελλάδα των παράδοξων, πίεση έχει αυτός που έχει κερδίσει πολλά...

Αυτοδιοίκητο με τη βούλα
Έχασαν τελικά την περίφημη δίκη με τη διοίκηση της ΕΠΟ ο Χατζηαποστόλου και ο Τζώρτζογλου. Οι δύο είχαν παραιτηθεί από την όλη διαδικασία μετά την απειλή διαγραφής των ενώσεών τους, αλλά προηγουμένως είχαν υποστηρίξει την κίνησή τους κανονικά, και η υπόθεση είχε εκδικαστεί: θυμίζω ότι τις θέσεις τους είχε αναπτύξει ως βασικός μάρτυρας κι ο παλιόφιλος Βασίλης Γκαγκάτσης, μέγας υποστηρικτής τους. Η δίκη είχε γίνει κανονικά και το αποτέλεσμά της είναι ιστορικό, καθώς για πρώτη φορά γίνεται απολύτως αποδεκτό με απόφαση πολιτικού δικαστηρίου το περίφημο «αυτοδιοίκητο», το οποίο επιτρέπει στη διοίκηση της ομοσπονδίας για τα ποδοσφαιρικά εξουσίες απόλυτες. Αυτοδιοίκητο με τη βούλα, δηλαδή.