Δεν κρύβονται και διαλαλούν σε όλους τους τόνους ότι πρόκειται για «το πιο εύκολο παιχνίδι του ομίλου». Αφελής προσέγγιση, όπως και να το δει κάποιος.

Αφελής, πρώτον διότι δεν κρατάνε ούτε τα επικοινωνιακά προσχήματα που επιβάλλονται σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ και δεύτερον, επειδή προκαλούν τον εγωισμό των παικτών του Ολυμπιακού, γεγονός που ενδεχομένως ανεβάσει το επίπεδο δυσκολίας. Αναρωτιέμαι όμως πού βασίζονται οι Κανονιέρηδες για να θεωρούν το «ματσάκι» τόσο πολύ τελειωμένο. Μήπως στηρίζονται στην αλήστου μνήμης «οχτάρα» που έφαγαν από τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ; Μήπως απ’ την «τεσσάρα» από τη συμπαθή Μπλάκμπερν;

Ή μήπως από τη «θριαμβευτική» νίκη με 3-0 επί της Μπόλτον, με την ανώδυνη λεπτομέρεια ότι όσο έπαιζαν οι φιλοξενούμενοι με ένδεκα οι γηπεδούχοι αγκομαχούσαν; Στη θέση που βρίσκονται και με την ντροπή ακόμη χαραγμένη στη φανέλα τους, νομίζω ότι θα έπρεπε να είναι λίγο πιο προσεκτικοί. Οχι βεβαίως ότι δεν αποτελούν το απόλυτο φαβορί της αναμέτρησης με τον Ολυμπιακό. Αυτό είναι γεγονός, μόνο που θα πρέπει να το επιβεβαιώσουν και μέσα στο γήπεδο. Εδώ λοιπόν είναι η ευκαιρία του Ολυμπιακού.

Σε ένα ματς θεωρητικά χαμένο από την ώρα της κλήρωσης, αλλά που παράλληλα το μεγάλο φαβορί τυγχάνει να έχει την χειρότερη άμυνα της Πρέμιερ, οι Ερυθρόλευκοι μπορούν να βρουν χώρο και να τοποθετήσουν μια βόμβα ακριβώς κάτω απ’ τα κανόνια των γηπεδούχων. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι όμως και αδύνατον. Μπορούν να τα καταφέρουν και να αναγκάσουν τους σνομπ Εγγλέζους σε ακόμη ένα «χαστούκι», μετά τα προηγούμενα που δέχθηκαν και δεν έβαλαν μυαλό. Τα τρία πράγματα που, κατά τη γνώμη μου, χρειάζονται είναι τα εξής και έχουν να κάνουν αποκλειστικά με τον Βαλβέρδε: 1) Να πείσει τους παίκτες του ότι έχουν την ποιότητα να κοιτάξουν την Αρσεναλ στα μάτια. Να τους προετοιμάσει ψυχολογικά και πνευματικά, ότι το ματς είναι διεκδικήσιμο και έχουν καλές πιθανότητες να το κερδίσουν αν δεν νιώσουν κατώτεροι των αντιπάλων τους. Για να τους πείσει όμως χρειάζεται να το πιστεύει και ο ίδιος. 2)

Να διαβάσει σωστά το παιχνίδι της ομάδας της ομάδας του Βενγκέρ και να μην προβαίνει σε «αποκλειστικότητες» του στιλ «πρέπει να στήσουμε μπλόκο στα άκρα των Αγγλων». Οσοι παρακολουθούν την Αρσεναλ τόσο φέτος όσο και τα προηγούμενα χρόνια ξέρουν ότι ο Αλσατός τεχνικός ρίχνει όλο το βάρος στον άξονα και όχι στα πλάγια. Η Αρσεναλ παίζει κατά κανόνα κάθετο παιχνίδι, και μόνο όταν βρίσκει πολυκοσμία και «τοίχος» μπροστά στην αντίπαλη περιοχή, προσπαθεί να πλαγιοκοπήσει τον αντίπαλο.

Αυτό δεν είναι απλώς «συνήθεια» αλλά ο ορισμός του παιχνιδιού που αρέσει στον Βενγκέρ, ο οποίος έχει πετάξει στα σκουπίδια το αγγλικό στιλ με τις πολλές σέντρες. 3) Να μην δώσουν εκτελέσεις φάουλ στον Φαν Πέρσι, διότι είναι… μισά γκολ. Ούτε βεβαίως πολλά κόρνερ, διότι όλοι ξέρουν την αδυναμία του Ολυμπιακού στις στημένες φάσεις. Αν λοιπόν ο Βαλβέρδε «διαβάσει» σωστά το παιχνίδι και οι παίκτες ακολουθήσουν πιστά τις οδηγίες του, τότε ο Μιραλάς έχει τον τρόπο να εκθέσει σε κάποια αντεπίθεση τον Μερτεσάκερ και να κάνει το χαρακτηριστικό «σσσσσσ…» μέσα στο «Εμιρεϊτς».

Πηγή: Εξέδρα

Άρσεναλ Champions League Ολυμπιακός