Όταν "αναγκάστηκε" να παραταχθεί λογικά...

Τελικά μάλλον δεν έχουν άδικο οι διεθνείς που περιμένουν στην γωνία ΜΜΕ και Έλληνες φιλάθλους, για να... την πουν, όταν πετυχαίνουν ένα καλό αποτέλεσμα.

Το δίνουν όλοι αυτοί το "δικαίωμα" στους διεθνείς με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την Εθνική ομάδα, ειδικά σ' αυτό που αρέσκονται όλοι να θεωρούν... επιτυχία.

Από χθες τα ξημερώματα λοιπόν, έχει πλημμυρίσει η Ελλάδα από υπερηφάνεια για την... ψυχή και την... λεβεντιά της φυλής. Με τον ίδιο τρόπο που θεωρούσε ταπείνωση και εξευτελισμό για τα ιερά και τα όσια της... φυλής, το 3-0 από την Κολομβία.

Με λίγα λόγια ας μην παραπονιόμαστε. Εμείς οι ίδιοι... διαπαιδαγωγήσαμε την Εθνική να συμπεριφέρεται - και γιατί όχι και να αγωνίζεται- όπως συμπεριφέρεται και όπως αγωνίζεται αντίστοιχα.

Ακριβώς γιατί και στις στραβές και στις καλές, απουσιάζει ένα πράγμα. Η ποδοσφαιρική προσέγγιση της όλης ιστορίας.

Και απουσιάζει τελικά για ένα απλό λόγο. Γιατί ελάχιστοι έχουν την ικανότητα και την διάθεση να το κάνουν και προτιμούν όλοι την εύκολη λύση.

Τις... εκθέσεις ιδεών, τομέας στον οποίο αρκετοί μπορούν εύκολα και να ανταποκριθούν αλλά ακόμα και να... διακριθούν, με δεδομένη την φτώχεια και μετριότητα του μέσου τρόπου σκέψης του Έλληνα, έτσι όπως αυτή βιάστηκε και μεταλλάχθηκε, από τις γενικότερες πολιτικοοικονομικές εξελίξεις στην χώρα μας την τελευταία 30νταετία.

Έπαιξε, λέει, φοβερή άμυνα και παλλικαρίσια η Εθνική. Τρία πουλάκια κάθονταν.
Φοβερή, παλλικαρίσια αλλά κυρίως ποδοσφαιρική και... επιθετική άμυνα, έπαιξε πριν από λίγα λεπτά η Κόστα Ρίκα κόντρα στην Ιταλία. Άμυνα δηλαδή που είχε ποδοσφαιρικά στοιχεία. Οργάνωση, μαχητικότητα, λογική και κυρίως... προοπτική οργάνωσης και του... υπόλοιπου κομματιού της ιστορίας, δηλαδή το κράτημα της μπάλας, την δημιουργία επιθέσεων και επικίνδυνων καταστάσεων στην αντίπαλη περιοχή.

Αυτό που έπαιξε η Εθνική δεν ήταν ακριβώς άμυνα. Ήταν η ηρωϊκή ομολογουμένως προσπάθεια συγκεκριμένων στελεχών της απέναντι στο... προφανές. Στην αντιμετώπιση δηλαδή σε προσωπικές κυρίως μονομαχίες των αντιπάλων της και με την λογική να διώξουμε τον κίνδυνο και μετά... ότι γίνει ας γίνει.
Ακούω επίσης από προχθές μια σειρά ποδοσφαιρικές σαχλαμάρες, σοφιστείες και... κακής ποιότητας χιουμοράκια, του στιλ παίξαμε καλύτερα με δέκα γιατί έλειπε ο Κατσουράνης.
Είμαι ο πρώτος που καιρό τώρα μιλάω για την αρνητικό ρόλο που παίζει η παρουσία του Κατσουράνη σαν κεντρικού αμυντικού χαφ, ειδικά σε ομάδες που παίζουν με σχηματισμό 4-3-3 όταν καλούνται να ανταποκριθούν σε ψηλά στάνταρ απαιτήσεων, ρυθμού και ανταγωνιστικότητας.
Και θα μπορούσα άνετα να πω... σας τα έλεγα για τον Κατσουράνη, τι μάγκας είμαι και τι μπάλα ξέρω, ακολουθώντας το "κλίμα" και την μόδα της ημέρας, καθώς και την εικόνα που παρουσίασε η Εθνική μετά την αλλαγή του Κατσουράνη και την είσοδο του Καραγκούνη.

Δεν είναι έτσι όμως. Δεν έπαιξε καλύτερα, ή αν θέλετε δεν έγινε πιο μαχητική, πιο γρήγορη και πιο αποτελεσματική στο μαρκάρισμά της η Εθνική, επειδή βγήκε ο Κατσουράνης.
Ήταν όντως αυτή η εικόνα της μετά την αποβολή του αρχηγού της. Όμως αυτό δεν οφειλόταν... προσωπικά στο ότι έφυγε από την ενδεκάδα ο Κατσουράνης. Αλλά στο ότι η αποβολή του Κατσουράνη, οδήγησε σε μια πιο ορθολογική παράταξη των δυνάμεων της Εθνικής στον χώρο του κέντρου. Η Εθνική μας δηλαδή, αναγκαστικά... πύκνωσε τον χώρο του κέντρου, καθώς μετά την αποβολή γύρισε αναγκαστικά σε ένα σχήμα με ΤΕΣΣΕΡΙΣ χαφ και ακόμα και τον ΕΝΑ μπροστά απ' αυτούς να συμμετέχει στον ανασταλτικό τομέα.

Αυτό δηλαδή που έπρεπε να κάνει από την αρχή και όταν είχε την δυνατότητα να έχει ΕΝΤΕΚΑ παίκτες μέσα στο γήπεδο.

Αυτό ήταν που μπλόκαρε τους Ιάπωνες, οι οποίοι εκεί ακριβώς έχασαν τους... αεροδιαδρόμους που υπήρχαν αρχικά στο 4-3-3 με κεντρικό στην μεσαία τριάδα τον Κατσουράνη.

Τώρα το ότι ο Κατσουράνης έφαγε δύο πανομοιότυπες κίτρινες κάρτες και αποβλήθηκε, αυτό όντως. Όντως αποδεικνύει αυτό που κουβεντιάζαμε, στο αν μπορεί δηλαδή να ανταποκριθεί δηλαδή στον συγκεκριμένο ρόλο σε παιχνίδια υψηλού ρυθμού και ανταγωνιστικότητας. Γιατί και τις δύο κίτρινες, τις δέχθηκε επειδή δεν προλάβαινε να πάει πρώτος στην φάση και δεν είδε τα κουράγια να ακολουθήσει τον αντίπαλο στην συνέχεια.

Αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα, απ' αυτή την μεταξύ σοβαρού και αστείου ποδοσφαιρική σαχλαμάρα του στιλ... έφυγε ο Κατσουράνης και παίξαμε καλύτερα με δέκα αντί για έντεκα, που ακούμε και διαβάζουμε από προχθές.

Από κει και πέρα, η Εθνική βοηθήθηκε και από ένα άλλο αξιοπερίεργο έως εκπληκτικό πείραμα που είδαμε τα ξημερώματα της Πέμπτης στο γήπεδο.

Είδαμε δηλαδή μια ομάδα με Γιαπωνέζους παίκτες και... Ιταλό προπονητή, να προσπαθεί να παίξει το σύστημα της... Μπαρτσελόνα. Δεν υπάρχει περίπτωση μία στο εκατομμύριο να αποδώσει αυτό το... πάντρεμα, καθώς τα χαρακτηριστικά του κάθε κομματιού του, αλληλοεξουδετερώνει το άλλο.
Σουμάροντας. Η Εθνική μας λοιπόν, είτε έτσι είτε αλλιώς, έμεινε ζωντανή στο παιχνίδι της πρόκρισης. Αλλά αν θέλει να αξιοποιήσει τις όποιες πιθανότητες έχει ακόμα, θα πρέπει να δει ποδοσφαιρικά το τι έγινε για μια ακόμα φορά στο γήπεδο και εκεί να συγκεντρώσει τα συμπεράσματα και τις όποιες διορθωτικές κινήσεις της για το παιχνίδι με την Ακτή.