Την ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Συγχωρέστε μας, αλλά εδώ θα μπει μία μικρή παρένθεση: την ιστορία ένα βήμα πριν από τις 8 του Μουντιάλ, την έγραψαν οι Έλληνες.
Δεν θα κάνω λόγο για άδικο, παρά μόνο για κρίμα. Ο επίλογος ήταν πικρός από την πορεία της Εθνικής μας ομάδα στη Βραζιλία, ωστόσο η γλύκα ήταν μεγάλη, ίσως και απρόσμενη για πολλούς, από τη συνολική πορεία.
Για να φτάσουμε να παίξουμε στο... τζόγο των πέναλτι το εισιτήριο των προημιτελικών, υπερπηδήσαμε μεγάλα και υψηλά εμπόδια. Κάπου εκεί, η τύχη που μας βοήθησε να κάνουμε ανατροπές, μας στέρησε και το επόμενο βήμα. Είχαμε τη χρυσή ευκαιρία στην παράταση, όμως φταίμε κι εμείς, που την πετάξαμε απλόχερα στον κάλαθο των αχρήστων. Μας έλλειψε εκεί το καθαρό μυαλό, ο ηγέτης, ενώ αν και παίξαμε με ποδοσφαιριστή παραπάνω για μεγάλο χρονικό διάστημα, αναλωθήκαμε σε άσκοπες επιθέσεις.
Το κατάλαβε και εκνευρίστηκε περισσότερο από όσο έπρεπε ο Φερνάντο Σάντος, που αποβλήθηκε για διαμαρτυρίες- στην ουσία- από τον διαιτητή, αφήνοντας την ομάδα μας στη διαδικασία των πέναλτι δίχως την παρουσία του, ενώ ευτυχώς η ταραχή που υπήρξε δεν πέρασε στους ποδοσφαιριστές μας. Και δεν είχε δίκιο ο πορτογάλος καθώς η διαιτησία του αγώνα με την Κόστα Ρίκα ήταν εξαιρετική συνολικά για την ομάδα μας, ενώ δεν δόθηκε και πέναλτι (χέρι του Τοροσίδη).
Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι όμως για αυτή την Εθνική ομάδα και να ευχαριστήσουμε τον Φερνάντο Σάντος για όσα πρόσφερε όχι μόνο στο Μουντιάλ, αλλά και όλη την τετραετία.