Πάντοτε όταν πρόκειται να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ, αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν soccer και είναι δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο, θυμάμαι κάτι που μου είχε πει ένας Γάλλος καθηγητής κοινωνιολογίας, στο Στρασβούργο, στις αρχές της δεκαετίας του '90. Οτι μία από τις πιο ισχυρές ενδείξεις για τον ατομικισμό της αμερικανικής κοινωνίας, είναι η έλλειψη σοσιαλιστικού κόμματος και η πλήρης αδιαφορία για το ποδόσφαιρο που παίζεται σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

Παρακάμπτω τους προβληματισμούς για τις εκφράσεις του αμερικανικού ατομικισμού και κρατώ το μέρος που αφορά το ποδόσφαιρο. Πιστεύω πως η διαφορά στην προσέγγιση ανάμεσα σε Ευρωπαίους και Αμερικανούς οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι στην γηραιά Ηπειρο είδαν πρώτα το παιχνίδι και μετά το προϊόν, σε αντίθεση με τους Αμερικανούς. Αλλωστε, θυμίζω πως οι Αμερικανοί είναι αυτοί που έθεσαν πρώτοι το ζήτημα της εισαγωγής διαφημιστικών διακοπών στα ποδοσφαιρικά παιχνίδια, για να γίνουν πιο «τηλεοπτικά». Εκμεταλλεύσιμα εμπορικά, δηλαδή.

Από τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στις ΗΠΑ το 1994, αναζητούμε σε κάθε Μουντιάλ σημάδια που να δείχνουν πως το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ κερδίζει διαρκώς έδαφος. Και αυτό είναι μία πραγματικότητα που επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία τηλεθέασης, το διαρκώς υψηλότερο ποσό που δίδεται για τα δικαιώματα του Μουντιάλ από τα αμερικανικά media και η ανάπτυξη του αμερικανικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου που ονομάζεται Major League Soccer (MLS) και έχει σημειώσει σταθερή πρόοδο την τελευταία εξαετία, αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται πίσω από τα σημαντικότερα παραδοσιακά αθλήματα όπως το μπέιζμπολ και το αμερικανικό ποδόσφαιρο. Το ράγκμπι.

Όταν το αμερικανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου το MLS, άρχισε να αναπτύσσεται, το 1996 είχε κατά μέσο όρο 17.406 θεατές ανά παιχνίδι με μόλις 10 ομάδες. Το 2011 υπήρχαν κατά μέσο όρο 17.844 ανά αγώνα, με 18 ομάδες και περισσότερα παιχνίδια στη σεζόν. Σχεδόν το ένα τρίτο των Αμερικανών θεωρούν τους εαυτούς τους φίλους του σπορ, αλλά μόνο το 2 τοις εκατό των Αμερικανών φιλάθλων λένε ότι το ποδόσφαιρό τους είναι το αγαπημένο τους άθλημα.

Τα τηλεοπτικά δικαιώματα για το MLS είναι χαμηλότερα από κάθε άλλο σπορ στις ΗΠΑ. Ακόμη και ο κόσμος που παρακολουθεί το πρωτάθλημα δεν είναι τόσος πολύς σε σύγκριση με το κοινό σε άλλα σπορ. Μόνο 16 πόλεις των ΗΠΑ έχουν ομάδες και οι οπαδοί τους σε τοπικό επίπεδο δεν διακρίνονται για το ισχυρό συναισθηματικό δέσιμο με την ομάδα του τόπου τους.

Το εμπορικό χαρακτηριστικό
Όλες οι μεγάλες εταιρείες των ΗΠΑ προβληματίζονται για το πώς να επενδύσουν σε ένα σπορ που δεν έχουν τακτικά διαφημιστικά διαλείμματα στην τηλεόραση και γι' αυτό η εκτίμηση είναι ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο μπορεί να ωφελήσει πιο πολύ την προβολή των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων όπου παίζουν τα μεγάλα αστέρια του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Φυσικά, οι ΗΠΑ είναι μια τεράστια αγορά. Σχεδόν 25 εκατομμύρια παρακολούθησαν το παιχνίδι των ΗΠΑ κατά της Πορτογαλίας, σε σύγκριση με 18,5 εκατομμύρια που είδαν την Αγγλία να χάνει από την Ουρουγουάη. Ενα κοινό λίγο μεγαλύτερο από εκείνο που παρακολούθησαν τους τελικούς του ΝΒΑ.

Το τηλεοπτικό κοινό που παρακολούθησε Μουντιάλ ήταν μεγαλύτερο σε κοσμοπολίτικα κέντρα όπως η Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον. Το γεγονός ότι οι αγώνες παίζονται σε μια βολική ώρα τηλεοπτικής μετάδοσης βοήθησε αρκετά. Επιπλέον, δεν υπάρχουν πολλά άλλα αθλήματα στην τηλεόραση αυτό τον καιρό για να παρακολουθήσουν οι τηλεθεατές αφου μπάσκετ και χόκεϊ έχουν τελειώσει. Υπάρχει βέβαια το Wimbledon αλλά δεν υπάρχουν και τόσο μεγάλα αστέρια στο ανδρικό τέννις των Αμερικανών και στο γκολφ, ο Τάιγκερ Γουντς αναρρώνει από τραυματισμό.
Οι εκτιμήσεις πάντως λένε ότι μακροχρόνια το ποδόσφαιρο θα αναπτυχθεί καθώς ο ισπανόφωνος πληθυσμός έχει αυξηθεί κατά τα τελευταία τρία χρόνια και αντιπροσωπεύει πλέον τον έναν στους έξι Αμερικανούς. Η ανάπτυξη του ποδοσφαίρου κολλεγίων θα πρέπει επίσης να βοηθήσει. Αλλά θα χρειαστούν δεκαπέντε με είκοσι χρόνια πριν το ποδόσφαιρο φθάσει στο επίπεδο του χόκεϊ.

Για τις ζούγκλες...
Aπό το χθεσινό άρθρο της Ευγενίας Λουπάκη στην «Αυγή». «Οι ζούγκλες θα ηττηθούν ολοκληρωτικά τότε μόνο όταν ούτε ένας αριστερός άνθρωπος δεν θα βρεθεί να αναρωτηθεί "τι δείχνει άραγε αυτό το βίντεο;". Οταν κανένας αριστερός άνθρωπος δεν θα θελήσει να το δει. Οταν θα φτάνει μόνο η αναφορά της "πηγής" τέτοιων "αποκαλύψεων" για να λέμε κατηγορηματικά ότι για μας δεν υπάρχει. Οχι απλώς δεν μας αφορά, ΔΕΝ υπάρχει. Γιατί ό,τι κάνει καθένας μας στο κρεβάτι του ή στο πάτωμα ή στον καναπέ ή στον πάγκο της κουζίνας ή στου γιαλού τα βοτσαλάκια ή στο Skype είναι αποκλειστικά δικό του θέμα και προνόμιο. (Διότι πολλοί δεν κάνουν απολύτως τίποτα)... Οι ζούγκλες, τέλος, θα ηττηθούν μόνο όταν καταφέρουμε να δείχνουμε την ίδια ευαισθησία για οποιονδήποτε και οποιαδήποτε δέχεται προσωπικού χαρακτήρα επιθέσεις και όχι μόνο για τους φίλους μας, στη ζωή και στην (εσωτερική της Αριστεράς) πολιτική».

ΠΗΓΗ: SportDay

MUNDIAL 2014