Φεύγουν όμως με το κεφάλι ψηλά. Με πάθος αλλά και πολύ καλή οργάνωση σε συνδυασμό με την υψηλή τεχνική ορισμένων ποδοσφαιριστών της, η Κολομβία απέδωσε όμορφο – επιθετικό ποδόσφαιρο κερδίζοντας φίλους σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Σάμπα vs. Σάλσα

Η πίεση σε όλες τις ζώνες του γηπέδου από την πλευρά της Βραζιλίας δημιούργησε πολλά προβλήματα στους Κολομβιανούς. Καταρχήν έχαναν την κατοχή της μπάλας πολύ γρήγορα, πράγμα που σήμαινε πως το αμυντικό τρανζίσιον έπρεπε να δουλέψει τέλεια (κάποιες φορές δούλεψε). Παράλληλα, οι Βραζιλιάνοι επιδόθηκαν σε ένα συνεχές σκληρό τρόπο αναχαίτισης των αντιπάλων τους που δεν τιμωρούνταν με το γράμμα του νόμου από τον διαιτητή της αναμέτρησης, Κάρλος Βελάσκο Καρμπάχο, δίνοντας ώθηση για ακόμα περισσότερα σκληρά μαρκαρίσματα.

Ο Χάμες Ροντρίγκεζ, η μηχανή της ομάδας, στο πρώτο μέρος δεν μπόρεσε να κάνει αισθητή την παρουσία του καθώς γυρνούσε αρκετά χαμηλά για να υποδεχθεί την μπάλα όμως ο Σκολάρι είχε στείλει τουλάχιστον έναν παίκτη επάνω του ακόμα και όταν αυτός δεν είχε την μπάλα. Όταν στο δεύτερο μέρος, ο Ροντρίγκεζ κατάφερε να βρει χώρους κυρίως λόγω των δεξιοτήτων του, οι Βραζιλιάνοι τον σταματούσαν μόνο με φάουλ που έμεναν ατιμώρητα.

Το αξιοσημείωτο όμως δεν είναι αυτό. Το αξιοσημείωτο είναι πως τελικά αυτή η Κολομβία δεν έμαθε να παίζει μόνο σωστό ποδόσφαιρο, έχει βάλει και πάθος στο ρεπερτόριο της. Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως έδειξε χαρακτήρα μετά τα δυο τέρματα που δέχτηκε κυνηγώντας την ισοφάριση με θράσος και ταμπεραμέντο. Αρνήθηκε να τα παρατήσει απέναντι στους οικοδεσπότες – φαβορί για την κατάκτηση του Κυπέλλου. Δεν σταμάτησε να προσπαθεί και είναι πραγματικά σπάνιο να βλέπεις τον προπονητή της Βραζιλίας να ζητάει επίμονα από τον διαιτητή να σφυρίξει την λήξη του αγώνα.

Η Κολομβία βρήκε την χρυσή της γενιά

Όποιος και αν κατακτήσει το Μουντιάλ φέτος, αυτό που όλοι πρέπει να αναγνωρίσουμε είναι πως η ομάδα της Κολομβίας είναι πραγματικά μία εξαιρετική ομάδα που ίσως να άξιζε να πάει και ψηλότερα. Τα επόμενα χρόνια σίγουρα θα περιμένουμε την ίδια ποιότητα και ακόμα μεγαλύτερη, μην ξεχνώντας πως από το Μουντιάλ απουσίασε ο «Τίγρης», Ρανταμέλ Φαλκάο.

Αν μπορεί κάποιος να δει πέρα από τα τελικά αποτελέσματα και τα σκορ, σίγουρα θα έχει εντυπωσιαστεί από τον τρόπο λειτουργίας της Κολομβίας εντός των τεσσάρων γραμμών. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την εντυπωσιακή πορεία του Ροντρίγκεζ, τις αρετές του Κουαρδάδο ή το πάθος και την μαχητικότητα του Γιέπες στην άμυνα; Τα δάκρυα του Χάμες Ροντρίγκεζ σηματοδοτούν το ξεπέταγμα ενός νέου παγκόσμιου αστέρα που μπορεί να κόστισε στην Μονακό 45 εκ. ευρώ όμως λίγοι γνώριζαν την ποδοσφαιρική του αξία. Εξάλλου, η σκηνή με τον Ντάνι Άλβεζ αλλά κυρίως τον Νταβίντ Λουίζ που τους δείχνει να παρηγορούν το νεαρό εκκολαπτόμενο αστέρα μιλάει από μόνο της.

Στην Κολομβία δεν θα χρειάζεται πια να ψάχνουν για ποδοσφαιρικούς μύθους πίσω στην δεκαετία του ’80 και του ’90 με πρωταγωνιστή αποκλειστικά τον Κάρλος Βαλντεράμα. Η χρυσή γενιά της Κολομβίας είναι εδώ και η δουλειά του Πέκερμαν είναι να την φτάσει στο επόμενο επίπεδο, όσο ψηλά και αν είναι αυτό.

ΠΗΓΗ: overlap.gr

MUNDIAL 2014