Χάλασε η ομορφιά του πίνακα. Άλλο είναι να βλέπεις το 0-7 και άλλο είναι να βλέπεις το 1-7. Και μου την έσπασε ακόμα περισσότερο, επειδή μαγαρίστηκε ο Νόϊερ. Ήταν κρίμα να σπάσει χθες η παρθενιά του...

Τέλος πάντων, το τελικό συμπέρασμα δεν είναι η μεγάλη μπάλα που ομολογουμένως έπαιξε η Γερμανία, αλλά το τρομερό ξεβράκωμα που έπαθε χθες η Βραζιλία, αυτό λέει όλος ο κόσμος.

Μια χώρα που επί 50 χρόνια θεωρείτο η κοιτίδα του ποδοσφαίρου, έπεσε χθες από ψηλά χωρίς αλεξίπτωτο και διελύθη στα εξ’ ων συνετέθη. Ούτε τα συντρίμμια της δεν έμειναν. Και το χειρότερο; Έχασε εντελώς και την εκτίμηση του κόσμου.

Με τα πέντε δάχτυλα τη δείχνουν τώρα όλοι...

Εντάξει, η φτήνια και η χαμηλή ποιότητα αυτής της Βραζιλίας είχε φανεί από τα προηγούμενα παιχνίδια. Αλλά τέτοια ξευτίλα, τέτοιο ξεπεσμό και τέτοιο στυγνό βιασμό, δεν τον περίμενε και δεν τον φανταζόταν κανένας άνθρωπος στον πλανήτη.

Αυτοί οι παίκτες κατέρριψαν τον θρύλο και τον μύθο όλων των παλιών ιερών τεράτων που έχει βγάλει αυτή η χώρα.

Δεν ήταν η έλλειψη ποιότητας που έχουν. Δεν ήταν ότι δεν μπορούσαν ν’αλλάξουν μια πάσα μεταξύ τους. Το πιο εντυπωσιακό ήταν, ότι δεν έκαναν ούτε ένα τάκλιν πάνω στον αντίπαλο.

Αυτό που έκαναν, δηλαδή, με την Κολομβία. Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α!!! Μόνο με τα μάτια μάρκαραν, λες και ήταν δεμένοι με σπόγγο πάνω στο χορτάρι. Αυτό συζητάει σήμερα όλος ο κόσμος.

Αυτοί δεν ήταν ποδοσφαιριστές. Ήταν κυρίες επί των τιμών, που έκαναν βαθιά υπόκλιση, για να περάσουν ο Κλόζε, ο Μίλερ, ο Κρος και οι υπόλοιποι. Όχι, δεν μειώνω, τους Γερμανούς, που είχαν πάθος, δύναμη, θέληση και καθαρό μυαλό.

Τους Βραζιλιάνους μειώνω.

Το ανάθεμα, όμως, δεν πέφτει μόνο πάνω σ’αυτούς τους παίκτες. Πέφτει και πάνω στον Σκολάει. Αποδείχθηκε, ότι το Μουντιάλ του 2002 δεν το πήρε αυτός, αλλά ο Ρονάλντο, ο Ριβάλντο, ο Ροναλντίνιο, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Καφού και οι υπόλοιποι παικταράδες που είχε τότε.

Και η μεγάλη του ανυπαρξία φάνηκε 2 χρόνια αργότερα μέσα στην Πορτογαλία, που τον έπιασαν δύο φορές κορόιδο ο Ρεχάγκελ και οι Ελληνες παίκτες και του βούτηξαν το τρόπαιο.

Και τι έγινε που οι Γερμανοί βρήκαν απέναντι τους ένα σάκο του μποξ;

Αυτό που έχει σημασία ήταν η αέναη κίνηση τους, η αυτοσυγκέντρωση τους, η έξυπνη τακτική τους και κυρίως ο κυνισμός τους.

Πάντως, αυτοί οι άνθρωποι, ούτε λυπούνται, ούτε σέβονται. Μόλις σε βρούνε μπόσικο, σε βάζουν κάτω και σου βγάζουν αίμα από τ’ αυτιά, από τη μύτη, από το στόμα και από τον κώλο...

Πηγή: Real.gr

MUNDIAL 2014