Έδωσε στην Τσέλσι τους Καϊσέντο, Ρόμπερτ Σάντσεζ και (μετά τον δανεισμό του) τον Κόλγουϊλ, στη Λίβερπουλ τον Μακ Άλιστερ. Έβαλε στην τσέπη της 175εκ. λίρες ή 205εκ.ευρώ, από τα οποία, τα 133 μόνο από την πώληση του ρέκορντμαν του αγγλικού ποδοσφαίρου, διεθνή μέσο από το Εκουαδόρ. Και τι έγινε; Ούτε τους αντικατέστησε. Ούτε και αποδυναμώθηκε. Μέχρι στιγμής, τουλάχιστον, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

 Το μυστικό βρίσκεται αποκλειστικά και μόνο στη φιλοσοφία, και την ικανότητα του Ιταλού προπονητή, Ρομπέρτο Ντε Ζέρμπι, αρχιτέκτονα, πριν μερικά χρόνια και του φαινομένου Σασσουόλο. «Είναι λογικό, οι μεγάλες ομάδες να παίρνουν όποιον παίκτη θέλουν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται ν’ αγοράσουν και την ψυχή μας. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι. Οι παίκτες πάνε κι έρχονται. Μόνο η ομάδα ήταν, είναι και θα είναι πάντα εκεί».

 Με βάσει αυτό ακριβώς το σκεπτικό, ο Ντε Ζέρμπι έχτισε, εκ των ενόντων ένα σύνολο πολύ καλύτερο από το περυσινό, με πολύ πιο γρήγορο και συναρπαστικό ποδόσφαιρο. Το «σαμπανιζέ», όπως αρέσκεται να το αποκαλεί ο ίδιος, ποδόσφαιρο που παρομοιάζεται, μεταφορικά με την εκρηκτική δυναμική που έχουν και οι μπουρμπουλήθρες την ώρα που βγαίνουν, με μανία και ταχύτητα από ένα μπουκάλι.

 Χωρίς ιδιαίτερες παρεμβάσεις, και με ό,τι υλικό είχε ήδη στο σπίτι του, ο Ντε Ζέρμπι έφτιαξε μία συνταγή που δύσκολα θα καταφέρουν να χωνέψουν και οι υπόλοιποι αντίπαλοι: οι πολύ μεγαλύτεροι, ως προς το budget, τα ονόματα ή τους στόχους από τη Λούτον, που φιλοδώρησε με 4-1 στην πρεμιέρα ή τη Γουλβς, που εξαφάνισε μ’ ένα αφοπλιστικό 1-4 στην έδρα της. Μέχρι στιγμής ήδη οκτώ γκολ (4 περισσότερα από τη Σίτι και 5 από την Άρσεναλ), που για την ώρα βλέπουν τους «Γλάρους» ανέλπιστα στην κορυφή της Premier έτοιμα να «μαγειρέψουν» και τον όποιον επόμενο.

 Στηριζόμενος στην ταχύτητα και τα σλάλομ, σαν να ήταν σκιέρ του Ιάπωνα Μιτόμα (τον οποίο η Μπράιτον απέκτησε πριν δύο χρόνια από τη Καβαζάκι Φροντάλε με μόλις 3εκ. ευρώ και σήμερα αξίζει ήδη τα τετραπλάσια), αλλά και στον Σόλι Μαρς, που συνήθως έπαιζε αριστερά, ενώ τώρα αποδίδει πολύ καλύτερα… δεξιά, ο Ντε Ζέρμπι τοποθέτησε τον Παραγουανό Εντσίζο και τον Ιρλανδό Φέργκιουσον στις θέσεις που υπήρξαν των Μακ Άλιστερ και Καϊσέντο και η Μπράιτον, ξαφνικά θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Σίτι και Άρσεναλ.

 Επί της ουσίας, μέχρι στιγμής η Μπράιτον ξόδεψε «μόνο», γιατί για την Αγγλία «μιλάμε», 30εκ. ευρώ για τους Βερμπρούγκεν, από την Άντερλεχτ και Ιγκόρ Ζούλιο από τη Φιορεντίνα. Ήρθαν και οι Νταχούντ (Ντόρτμουντ), Μίλνερ (Λίβερπουλ), Ζοάο Πέδρο (Γουλβς), αλλά ως ελεύθεροι και που σταδιακά θα ενσωματωθούν στο καλό κουρδισμένο παιχνιδάκι του Ντε Ζέρμπι.

 Αλήθεια, θυμάστε εκείνη την παροιμία «Μην φας, έχουμε γλάρο» (;), που συνήθως λεγόταν, ειρωνικά όταν κάποιος προσπαθούσε να πετύχει κάτι το θεωρητικά ανέφικτο; Ε, καμία σχέση με τη Μπράιτον. Οι συγκεκριμένοι «Γλάροι» πάνε να πετύχουν κάτι το εξαιρετικά, τύπου Λέστερ, κάποτε, εφικτό…     

Μπράιτον Premier League