Αποκάλυψη Μπράμπετς για τον Άρη και το μέλλον του - Φεύγει με μεταγραφή;

Απόσπασμα όσων είπε:

Δεν είσαι πικραμένος; Έχεις όρεξη να παρακολουθείς αγώνες της Τσεχίας;

«Φυσικά και το κάνω. Με ενδιέφερε πώς θα ήταν η ομάδα υπό τον κ. Χάσεκ, παρακολούθησα τους αγώνες. Ήμουν περίεργος να δω πώς θα τα πήγαιναν τα παιδιά».

Αλλά την ίδια στιγμή, υποθέτω ότι πρέπει να αναρωτιέσαι: θα μπορούσα να ήμουν κι εγώ εκεί;

«Δεν το βλέπω έτσι. Θα μπορούσα να ήμουν στο Euro αν με είχε καλέσει ο προπονητής, κάτι που δεν το έκανε, οπότε σταυρώνω τα δάχτυλά μου και εύχομαι να είχε πάει καλά για την ομάδα. Το θεωρώ εξαιρετική εμπειρία. Ας ελπίσουμε ότι τουλάχιστον δείξαμε στη νέα γενιά τι να μην κάνει σε καμία περίπτωση».

Παρατηρώ ότι συνεχίζεις να μιλάς στον πληθυντικό. Είσαι πραγματικά συμφιλιωμένος με τη ιδέα της απουσίας σου από το EURO;

«Εντελώς. Πάντα έλεγα ότι μου άρεσε να πηγαίνω στην εθνική ομάδα, μου άρεσε να αγωνίζομαι για την ομάδα. Λυπάμαι βέβαια λίγο. Αλλά είμαι ρεαλιστής. Στη θέση μου ο προπονητής είχε πολλές επιλογές, διάλεξε διαφορετικά και αυτό το σέβομαι. Αν και είναι αλήθεια ότι ήλπιζα μέχρι την τελευταία στιγμή ότι θα ήμουν στις επιλογές του».

Πώς σου εξήγησε ο κόουτς Χάσεκ ότι δεν θα σε καλέσει;

«Πριν από τις ανακοινώσεις με πήρε τηλέφωνο και μου εξήγησε ότι δεν θα χωρούσα στην ομάδα, παρόλο που με είχε στο μυαλό του μέχρι την τελευταία στιγμή. Αλλά αυτό που ακριβώς είπαμε θα μείνει μεταξύ μας».

Τον άκουσες για πρώτη φορά τον Μάρτιο. Τότε τι έγινε;

«Μου είπε ότι εμείς, που ήμασταν στο Μπέλμοντο (σ.σ. στο κλαμπ), δεν θα ήμασταν στις πρώτες κλήσεις του».

Ο Κουφάλ και ο Κούχτα που ήταν μαζί σου τότε, πήγαν στο EURO. Είναι δίκαιο αυτό;

«Ναι, γιατί να μην είναι; Αποδεικνύεται ότι το Μπελμοντό δεν έπαιξε κανένα ρόλο στις αποφάσεις. Χαίρομαι που τα παιδιά ήταν εκεί και που το λάθος που κάναμε δεν επηρέασε τη συμμετοχή τους στο τουρνουά. Χαίρομαι που δεν τιμωρούνται πλέον για αυτό το ηλίθιο λάθος, για το οποίο όλοι μετανιώνουμε».

Πότε καταλάβατε ότι υπήρχε πρόβλημα;

«Το πρώτο πράγμα το πρωί. Ξέρεις, έχουν γραφτεί τόσα πολλά γι’ αυτό, δεν θέλω να το επεκταθώ περισσότερο. Ξέρουμε ακριβώς τι κάναμε, αλλά δυστυχώς, συνέβη. Το θεωρώ εμπειρία».

Πόσο δύσκολο ήταν να εξηγήσεις τα πάντα στους προπονητές και στους συμπαίκτες σου την επόμενη μέρα;

«Πολύ. Όταν πήγαμε στο Μπέλμοντο, δεν καταλάβαμε πόσο μεγάλη βλακεία ήταν, αλλιώς προφανώς δεν θα το κάναμε. Το πρωί, όλα ήταν έξω και ξέραμε τι θα έκανε. Ευτυχώς, είχαμε την ευκαιρία να ζητήσουμε συγγνώμη από όλους και να τους κοιτάξουμε στα μάτια. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε πολλά παρά να παραδεχτούμε ότι κάναμε ένα τεράστιο λάθος.

Κατηγόρησες τον εαυτό σου;

«Φυσικά και το έκανα. Για τους φιλάθλους, τους συμπαίκτες, τους προπονητές, αλλά και την οικογένεια και τους φίλους μου. Ό,τι έκανα κάτι που τους επηρέασε λίγο όλους. Δεν ήταν εύκολο να το εξηγήσω σε όλους. Σε σχέση με τον εαυτό μου, προσπάθησα να το βάλω έξω: Έκανα ένα λάθος, όπως θα μπορούσα να το είχα κάνει στο γήπεδο. Όλοι κάνουμε λάθη, κάθε μέρα. Δεν βλάψαμε κανέναν, συμβαίνουν χειρότερα πράγματα στον κόσμο. Ας ελπίσουμε ότι τουλάχιστον έχουμε δείξει στη νέα γενιά τι δεν πρέπει να κάνει σε καμία περίπτωση».

Πιστεύεις ότι θα κληθείς ξανά στην εθνική ομάδα;

«Θα απαντήσω διπλωματικά: Θα συνεχίσω να προσπαθώ να παίζω όσο καλύτερα μπορώ και ελπίζω να είμαι ξανά εκεί. Τότε θα εξαρτάται από τον προπονητή αν θα έχω άλλη μια ευκαιρία».

Πρέπει να είχατε μια συζήτηση και γι’ αυτό, σωστά;

«Ο κ. Χάσεκ μου είπε ότι δεν είναι τελείως αρνητικός για το μέλλον. Μπορεί να με χρειαστούν ξανά. Καταλαβαίνω ότι δεν θα σταματήσουν να με παρακολουθούν. Η εθνική ομάδα ήταν πάντα το πιο σημαντικό πράγμα για μένα, σίγουρα δεν υπάρχει κίνδυνος να με προσβάλει το να μην είμαι υποψήφιος για το EURO και να πω: Δεν θα ξαναέρθω ποτέ. Μην το περιμένεις από μένα».

Πώς είναι στην Ελλάδα;

«Είμαστε πολύ χαρούμενοι εκεί, μου ταιριάζει στο γήπεδο. Οι φίλαθλοι είναι καταπληκτικοί, το γήπεδο είναι sold out στα μισά παιχνίδια. Έχω μια ισχυρή θέση στην ομάδα, δεν βλέπω να μετακομίζω κάπου σύντομα».

Και πώς είναι η ζωή στη Θεσσαλονίκη;

«Πανέμορφη. Η θάλασσα είναι κοντά, η πόλη είναι μάλλον χαλαρή, χωρίς χάος, καταπληκτική κουλτούρα, καλό φαγητό. Επίσης πολλοί… Έλληνες, όπως τους αποκαλώ: Έλληνες που γεννήθηκαν εδώ, συνταξιούχοι, μιλούν τσέχικα, τους βλέπουμε συχνά και μας βοήθησαν πολύ στην αρχή. Μας κάνουν να νιώθουμε σαν στο σπίτι μας».