Στον Τέρι Φοξ είναι αφιερωμένο το σημερινό doodle της Google, στον Καναδό αθλητή που κατάφερε να γίνει πηγή έμπνευσης για χιλιάδες καρκινοπαθείς στον κόσμο.

Αφού έχασε το πόδι του από τον καρκίνο, ο Φοξ ξεκίνησε τον «Μαραθώνιο της Ελπίδας» - ένα ιστορικό ταξίδι από τη μια άκρη του Καναδά στην άλλη για να ευαισθητοποιήσει και να κερδίσει χρήματα για την έρευνα για τον καρκίνο.

Γεννημένος στις 28 Ιουλίου 1958, στο Γουίνιπεγκ της Μανιτόμπα, ο Τέρι Φοξ γνωστός για τη δέσμευσή του και την έντονη εργασιακή του ηθική.

Το 1977, σε ηλικία 18 ετών, ο Fox διαγνώστηκε με καρκίνο των οστών, με αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό του δεξιού ποδιού του.

Κατά τη διάρκεια των μηνών θεραπείας του, επηρεάστηκε βαθιά από τις ιστορίες των ασθενών γύρω του -κάτι που του δημιούργησε μια επείγουσα επιθυμία να τερματίσει τα δεινά που προκαλεί ο καρκίνος.

Αρνούμενος να αφήσει τον ακρωτηριασμό του να τον επιβραδύνει, ο Φοξ αποφάσισε να τρέξει από τη μια άκρη του Καναδά στην άλλη, συγκεντρώνοντας την απαραίτητη χρηματοδότηση για να βρει μια θεραπεία για τον καρκίνο.

Τρία χρόνια μετά τη διάγνωσή του, στις 12 Απριλίου 1980, ο Φοξ ξεκίνησε ταπεινά τον «Μαραθώνιο της Ελπίδας» στο St. John's, Newfoundland -στο ανατολικό άκρο του Καναδά.

Μέσα από δυνατούς ανέμους και καλοκαιρινή ζέστη, έτρεχε κοντά έναν μαραθώνιο την ημέρα για πάνω από τέσσερις μήνες.

Συνολικά διένυσε 5.373 χιλιόμετρα, αλλά κάποια στιγμή αναγκάστηκε να σταματήσει όταν οι γιατροί του είπαν πως ο καρκίνος είχε προσβάλλει τους πνεύμονές του.

Παρόλα αυτά, πέτυχε τον στόχο του.

Στις 28 Ιουνίου 1981, ο Φοξ, που στον Καναδά θεωρείται ήρωας και ένας από τους σπουδαιότερους πολίτες στην ιστορία, άφησε την τελευταία του πνοή.

Η χώρα βυθίστηκε στο πένθος, ενώ οι σημαίες κυμάτισαν μεσίστιες.

Η ιστορία του Τέρι Φοξ είναι πλέον γνωστή σε όλον τον κόσμο και ο ίδιος ένα πρότυπο θάρρους και γενναιότητας, καθώς κατάφερε να κοιτάξει στα μάτια τον καρκίνο και να επιβληθεί στο άρρωστο κορμί του, ώστε να αφήσει μια δική του παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές.

«Αποφάσισα να συμβιβαστώ με τον καρκίνο. Δε θέλω οι άνθρωποι να με λυπούνται. Θέλω να κάνω οτιδήποτε μπορούσα, οτιδήποτε μπορούσε να γίνει», είχε δηλώσει, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε αναφερθεί στους αφόρητους πόνους που ένιωθε κατά τη διάρκεια μιας διαδρομής.