O Mάρκους Μπανκς είναι"τρελαμένος" με τον Παναθηναϊκό και θέλει να γίνει μέλος της ιστορίας του. Τι λέει για Διαματίδη και Στιβ Νας.
Αναλυτικά, ο Μάρκους Μπανκς μίλησε για:
-τον κόσμο του Παναθηναϊκού: «Πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός χωρίς τον κόσμο του θα είχε να συναντήσει πολλές περισσότερες δυσκολίες για να πετύχει όσα έχει καταφέρει μέχρι τώρα, είναι τρομερή η βοήθειά τους. Η αντιμετώπιση του κόσμου στην Ελλάδα, ως προς το παιχνίδι, σε σχέση με αυτήν στην Αμερική είναι τελείως διαφορετική. Έχω ήδη διαπιστώσει την πίστη του κόσμου προς την ομάδα. Εδώ ο κόσμος του Παναθηναϊκού ζει το παιχνίδι, παίζει σε αυτό. Κερδίσεις, ή χάσεις ο κόσμος θα είναι στο πλευρό της ομάδας, ξέρεις ότι είναι πίσω σου και σε υποστηρίζουν. Αυτό είναι κάτι πολύ σπουδαίο για εμάς. Ο κόσμος εδώ είναι πραγματικά αυτό που λέμε ο έκτος παίκτης. Τους χρειαζόμαστε όσο μας χρειάζονται κι εκείνοι για να κερδίσουμε. Ανυπομονώ για να έρθει η στιγμή που θα δω αυτό το γήπεδο τελείως γεμάτο. Είμαι σίγουρος ότι θα το λατρέψω. Είναι απίστευτο αλλά αυτό περιμένω σαν τρελός. Να δω το γήπεδό μας φουλ από κόσμο».
-τις φιλοδοξίες του με τον Παναθηναϊκό: «Η Ελλάδα και ο Παναθηναϊκός είναι μια εξαιρετική προοπτική για εμένα. Μιλούσα χθες με τον πατέρα μου και την μητέρα μου στο τηλέφωνο και τους έλεγα ότι λατρεύω να είμαι εδώ. Ελπίζω ο Παναθηναϊκός να είναι κάτι μακρόπνοο για εμένα. Έχω ήδη αρχίσει και ‘δένομαι’ πολύ με τους συμπαίκτες μου, ξέρω πολύ καλά την παράδοση και την ιστορία της ομάδας. Έχω κάνει το… διάβασμά μου. Πολλοί μεγάλοι παίκτες στην ομάδα, όπως ο Διαμαντίδης και οι υπόλοιποι! Πολλοί καλοί προπονητές, τεράστιος οργανισμός. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι περισσότερο. Μιλούσα με κάτι φίλους μου για όλα αυτά που έχει κατακτήσει ο Παναθηναϊκός και αυτό που τους έλεγα είναι ότι μια μέρα θέλω να γίνω μέρος αυτών των κεκτημένων, να μπω κι εγώ σε αυτά τα λάβαρα. Ελπίζω αυτό να γίνει σύντομα. Δεν μπορώ να εγγυηθώ με σιγουριά τίποτα, εκτός του ότι κάθε φορά που θα πατάω παρκέ θα δίνω όλες μου τις δυνάμεις για την ομάδα μας. Να δίνω όλο μου τον εαυτό για τον κόσμο της ομάδας μας και για τους συμπαίκτες μου. Για την οικογένειά μου. Έτσι ώστε όλοι μαζί να πετύχουμε τους στόχους μας. Η φωτογραφία του Ντομινίκ Ουίλκινς με τον Αλβέρτη από το ευρωπαϊκό στο Παρίσι, είναι μια από τις καλύτερες. Δεν σας κρύβω πως ανυπομονώ να γίνω κι εγώ κομμάτι όλων αυτών των επιτυχιών. Να μπει και το δικό μου όνομα στην οροφή με τα λάβαρα. Η παράδοση αυτού του συλλόγου είναι μοναδική. Η ιστορία του στο άθλημα φοβερή. Είναι τρομερή κατάσταση ο Παναθηναϊκός».
-τη μετακόμιση στην Ευρώπη: «Πρέπει να προσαρμοστώ στην ιδέα πως πρέπει να είμαι μακριά από το σπίτι μου. Την οικογένεια. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Με χωρίζουν ωκεανοί και βουνά από όσους αγαπώ. Και για τον λόγο αυτό έχω ανάγκη την αγάπη του κόσμου. Να γίνουμε όλοι μαζί μια οικογένεια. Οι συμπαίκτες μου είναι τεράστια δύναμη για μένα. Είναι οι παίκτες που περνάω μαζί τους, πλέον, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Ταξιδεύουμε μαζί, τρώμε, μαζί, παίζουμε μαζί, πολλές φορές θα κλάψουμε μαζί ή θα γελάσουμε μαζί. Εδώ και δύο εβδομάδες όλοι αυτοί έχουν γίνει αδέλφια μου. Η οικογένειά μου. Αυτοί έχουν κάνει τα πάντα για να μπορέσω εγώ να έρθω από μακριά και να νοιώσω άνετα. Τούς ευχαριστώ από την καρδιά μου για όσα έχουν κάνει για εμένα».
-τις διαφορές μεταξύ ΝΒΑ κι Ευρώπης: «Προέρχομαι από την Αμερική και όλη η οικογένεια μου είναι εκεί. Όμως, αγαπώ το μπάσκετ. Αν εξαιρέσεις την οικογένειά μου, το μπάσκετ είναι ο πρώτος μου έρωτας. Οπότε όπου το μπάσκετ με πάει είναι σίγουρο ότι θα δώσω όλον μου τον εαυτό. Όπως και στο ΝΒΑ έτσι και στην Ευρώπη, το μπάσκετ είναι ίδιο. Σε όλον τον κόσμο. Οι μπασκέτες είναι στο ίδιο ύψος, οι μπάλες είναι ίδιες, τα μεγέθη, το τρίποντο πάνω κάτω, αλλά στο τέλος παντού υπάρχουν δέκα παίκτες που κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν. Οπότε όπου και να παίξω μπάσκετ για εμένα είναι το ίδιο. Αυτό που έχει σημασία στο τέλος είναι να είμαι σε μια ομάδα που ο κόσμος θα με καλωσορίσει, μαζί με την ομάδα και να είναι σίγουροι ότι από εμένα θα πάρουν τα πάντα».
-την αγωνιστική χημεία και τον Δημήτρη Διαμαντίδη: «Δεν είναι δύσκολο να δέσουμε. Είμαστε όλοι μαζί και έχουμε την δυνατότητα να πετύχουμε πολλά. Πρέπει να μπούμε άμεσα στην φιλοσοφία του προπονητή μας. Ό,τι έγινε στο παρελθόν τελείωσε. Τώρα κοιτάμε μπροστά. Πρέπει να γίνουμε ένα άμεσα. Για να κερδίσουμε το πρωτάθλημα. Μπορούμε. Έχουμε πολύ καλούς παίκτες. Στην Αμερική υπάρχουν παίκτες όπως ο Κόμπι, ο Τζόρνταν, ο Λεμπρόν αλλά και εδώ με τον Διαμαντίδη είναι το ίδιο. Είναι πανέξυπνος αγαπάει το μπάσκετ και είναι πιστός στους συμπαίκτες του. Ο Δημήτρης είναι αρχηγός κι εγώ τον ακολουθώ. Μέσα σε τρεις εβδομάδες που είμαι εδώ με έχει κάνει να τον εμπιστεύομαι. Ελπίζω να τον έχω κάνει κι εγώ να με εμπιστεύεται. Αν και ακόμα είναι νωρίς. Η σχέση μας «χτίζεται» κάθε μέρα και περισσότερο. Με σέβεται και αυτό είναι που μετράει. Εγώ όμως ακόμα μαθαίνω. Τον παρακολουθώ και μαθαίνω, όπως μάθαινα πίσω από τον Στιβ Νας και τον Γκάρτι Πέιτον. Όλους αυτούς που έχουν μπει στο Hall of Fame. Και να είστε σίγουροι ότι και ο Δημήτρης όταν σταματήσει το μπάσκετ θα μπει στο Hall of Fame. Μετά από μερικά χρόνια όλοι θα λένε ότι ο Παναθηναϊκός ήταν η ομάδα του Δημήτρη».
-το ρόλο του στο γήπεδο: «Η δουλειά μου είναι να έρθω να βοηθήσω. Να φέρω τους παίκτες κοντά. Ο Δημήτρης είναι κορυφαίος παίκτης. Ηγέτης από τους λίγους και δεν θα τον άλλαζα με τίποτα. Αλλά είναι ένας παίκτης χαμηλών τόνων. Εγώ είμαι το εντελώς αντίθετο. Αν συμβεί κάτι θα τούς πιάσω να τούς μιλήσω. Να τούς δώσω δυο οδηγίες. Θέλω να γίνω προπονητής στα επόμενα χρόνια. Ο προπονητής διαβιβάζει μηνύματα, στο παρκέ είμαι εγώ και ο Δημήτρης. Είναι χαμηλών τόνων κι εγώ θα πάρω τον άλλον ρόλο. Του… φασαριόζου. Αυτός είναι ο ρόλος μου. Είναι δύο ειδών ηγέτες. Αυτός που το κάνει να συμβεί. Και αυτός που το κάνει να συμβεί και μιλάει και για τους δύο. Συνήθως μια ομάδα δεν έχει και τους δύο. Έχει τον έναν από τους δύο. Εγώ θέλω να γίνω ηγέτης. Όμως, αυτή είναι η ομάδα του Δημήτρη, όλοι έχουν κάτω τα χέρια τους από την ομάδα».
-τη συνεργασία με τον Στιβ Νας: «Έμαθα πάρα πολλά από τον Νας. Είναι ένας απίστευτος παίκτης, ήρεμος χαρακτήρας και ηγέτης στο γήπεδο. Ο Ντ' Αντόνι δεν έλεγε ποτέ κάποιο σύστημα. Εμπιστευόταν τον Νας. Σίγουρα έλεγε οδηγίες στα τάιμ άουτ, αλλά είχε δώσει πλήρη ελευθερία στο Νας. Και η ομάδα ήταν επιτυχημένη. Έδειχνε σε όλους ότι ήταν ο ηγέτης μέσα κι έξω από το γήπεδο. Θέλω κι εγώ να το κάνω με τον τρόπο μου. Να με εμπιστεύεται ο προπονητής μου και οι συμπαίκτες μου. Γι' αυτό είμαι εδώ».
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις