Ο Βασίλης Σκουντής γράφει για το σπουδαίο αγαθό της υγείας, τη δέηση του Πεδουλάκη, το χοντροκομμένο αστείο στην κροατική τηλεόραση και την τσατίλα του Ούκιτς.
Τα 'χε χύμα από πριν ο (μπασκετικός) Παναθηναϊκός με τον Λάσμε και τον Μαυροκεφαλίδη, του ήρθαν και τσουβαλάτα προχθές με τον Ούκιτς...
... και κατόπιν τούτου νομίζω πως ο Πεδουλάκης αντί για σχέδια στο πινακάκι του, πρέπει να κάνει την προσευχή του!
Το εννοώ αυτό, διότι με τους αλλεπάλληλους τραυματισμούς που έπληξαν τους «πράσινους» περισσότερο από ένα καλό pick 'n' roll (στο οποίο παρεμπιπτόντως είναι μάστορες ο Ρόκο Λένι και ο Λουκάς) χρειάζονται μια καλή δέηση υπέρ υγείας!
Βεβαίως ο Λάσμε έγινε καλά και ακολούθησε την αποστολή των πρωταθλητών και κυπελλούχων Ελλάδας στη Μόσχα, αλλά ο μεν Μαυροκεφαλίδης ελπίζει να είναι παρών στο ντέρμπι της πρεμιέρας με τον Ολυμπιακό, ο δε Ούκιτς θα μείνει στα... πιτς για ενάμιση μήνα...
... αλλά μέχρι τότε αποκλείεται να έχει ξεθυμάνει η οργή του για τον Σλάβκο Τσβίτκοβιτς!
Εδώ ήρθαμε λοιπόν, που λένε και στο σινεμά, διότι υπάρχει μια ιστορία η ο οποία έχει άμεση σχέση με την υπόθεση του (σοβαρού, όπως αποδείχθηκε) τραυματισμού του γκαρντ του Παναθηναϊκού και αποδεικνύει πως όντως είναι καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς!
Το περιστατικό συνέβη την προπερασμένη Παρασκευή, λίγα λεπτά πριν από την έναρξη του ημιτελικού του Ευρωμπάσκετ ανάμεσα στην Κροατία και στη Λιθουανία, ο οποίος για τους επιγόνους του Ράτζα, του Κούκοτς και του Βράνκοβιτς υπήρξε ιστορικός...
Αναφέρω επίτηδες τα συγκεκριμένα ονόματα διότι από τη δική τους εποχή -και συγκεκριμένα από το εν Αθήναις Ευρωμπάσκετ του 1995- είχαν οι λεγάμενοι να δουν χαρά στα σκέλια τους!
Στη Λιουμπλιάνα κατάφεραν, μετά από νηστεία και προσευχή 18 ετών, να φτάσουν στην τετράδα μιας (οποιασδήποτε) διοργάνωσης και μπορεί να μην ανέβηκαν στο βάθρο, αλλά τουλάχιστον ξαναμπήκαν στο κάδρο και πολύ το ευχαριστήθηκαν!
Θα το ευχαριστιόταν πολύ και ο Ούκιτς, εάν δεν έπεφτε στην περίπτωση του black humor του σχολιαστή της κροατικής τηλεόρασης, ο οποίος έχει κιόλας λερωμένη τη φωλιά του από ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν...
Εμ, Ρόκο μου, δεν ήξερες, δεν ρώταγες!
Ενώ λοιπόν οι παίκτες των δύο ομάδων έκαναν προθέρμανση, ο Ούκιτς δέχτηκε την πρόσκληση και πετάχτηκε έως την (παρακείμενη) μικτή ζώνη για μια πολύ σύντομη συνέντευξη εν όψει του ημιτελικού...
Είπε λοιπόν πόσο μεγάλη ήταν αυτή η πρόκληση και πόσο υπερήφανοι νιώθουν αυτός και οι συμπαίκτες του επειδή θα έπαιζαν σε έναν στοιχειωμένο ημιτελικό και ενώ ήταν έτοιμος να επιστρέψει στο γήπεδο, άκουσε τον Τσβίτκοβιτς, ο οποίος καθόταν στις θέσεις σχολιαστών, μαζί με τον (παλαίμαχο θρύλο της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας και πρώην προπονητή του ΠΑΟΚ) Πέρο Σκάνσι να του λέει γελώντας...
«Ευχαριστώ πολύ, Ρόκο. Μακάρι να πάνε όλα καλά σήμερα και σου εύχομαι να εμφανιστείς επιτέλους κι εσύ στο γήπεδο, διότι μέχρι τώρα έχεις μείνει άφαντος»!
Με το που άκουσε αυτή την κουβέντα ο Ούκιτς αναψοκοκκίνισε κι ενώ είχε βγάλει τα ακουστικά και ήταν έτοιμος να φύγει από το πλάνο, τα ξαναφόρεσε και αδιαφορώντας για το εάν ο Τσβίτκοβιτς έκανε ένα από τα συνηθισμένα (κακόγουστα) αστεία του ή το εννοούσε, άρχισε να τον ξεφωνίζει στον αέρα...
«Μα είσαι σοβαρός; Τι βλακείες είναι αυτές που λες και σε ακούει κι ο κόσμος; Το ξέρεις ότι κάνω δυο ενέσεις κάθε μέρα για να παίζω στο Ευρωμπάσκετ και το δωμάτιό μου στο ξενοδοχείο είναι σαν θάλαμος νοσοκομείου, όπου μπαινοβγαίνουν οι γιατροί και οι φυσικοθεραπευτές; Αλλος στη θέση μου θα είχε μείνει στο σπίτι του, όμως εγώ είμαι εδώ και προσπαθώ να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου...».
Τα είπε με πολύ θυμωμένο ύφος όλα αυτά ο Ούκιτς, στη συνέχεια έβγαλε τα ακουστικά και συνέχισε την προθέρμανσή του, ενώ την ίδια στιγμή ο μεν Σκάνσι είχε δαγκωθεί, ο δε Τσβίτκοβιτς προσπαθούσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, αλλά εις μάτην!
Η συνέχεια αυτής της ιστορίας είναι γνωστή: η Κροατία ηττήθηκε στον ημιτελικό από τη Λιθουανία και (μετά από 48 ώρες) στον αγώνα για το χάλκινο μετάλλιο από την Ισπανία, βγήκε τέταρτη, την επόμενη μέρα οι παίκτες πήραν τον δρόμο της επιστροφής στις ομάδες τους...
... αλλά ο Ούκιτς, αντί να ξαναμπεί στο γήπεδο, πηγαίνει για ρεκτιφιέ και στους δυο αχίλλειους τένοντές του!
Αυτό είναι που λένε, ο Ρόκο και (όχι τα αδέρφια του, όπως τιτλοφορούνταν η γυρισμένη το 1960 ταινία του Λουκίνο Βισκόντι, αλλά) τα... νεύρα του!
Παρεμπιπτόντως, πέραν των τραυματισμών, οι διεθνείς παίκτες οι οποίοι επιστρέφουν στις ομάδες τους, μετά από ένα τουρνουά, έχουν να αντιμετωπίσουν και τα προβλήματα της άμεσης ενσωμάτωσης και της γρήγορης προσαρμογής, ώστε να βρεθούν από πλευράς ετοιμότητας στην ίδια σελίδα με τους συμπαίκτες τους και να μην αναγκάζουν τους προπονητές τους να κάνουν τους φακίρηδες!
Τούτου δοθέντος έχω σταματήσει εδώ και πολλά χρόνια να θεωρώ κλισέ τη δήλωση οποιουδήποτε παίκτη αναφέρει ως κυριότερο στόχο και ως μεγαλύτερο αγαθό την υγεία του...
... και επίσης έχω πεισθεί πια για το πόσο σημαντική είναι η δουλειά των γιατρών, των γυμναστών και των φυσικοθεραπευτών!
Μ' αυτά και μ' αυτά, του Ούκιτς όντως του βγήκε πολύ ξινό το αστείο του Τσβίτκοβιτς και ο Πεδουλάκης ψάχνει στη Μόσχα και στα περίχωρά της μια εκκλησία για να κάνει εκείνη την υπέρ υγείας δέησή του...
Πηγή: Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις