Τι λέγαμε μετά την επικράτηση της Εθνικής απέναντι στην Κροατία; Ότι η ομάδα πρέπει να πάρει μαθήματα από αυτή τη δύσκολη όπως αποδείχθηκε νίκη και να μάθει να τα βγάζει πέρα, χωρίς τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να πρέπει να κάνει τον σούπερ ήρωα κάθε φορά.

Απέναντι στην Ιταλία, λοιπόν, η Ελλάδα έδειξε γιατί είναι διεκδικήτρια μεταλλίων. Υπέταξε καθολικά τη γηπεδούχο Ιταλία στο «σπίτι» της, την οποία θα κέρδιζε ακόμα πιο εύκολα αν δεν έβαζαν οι Ιταλοί κάποια μεγάλα σουτ στο τέλος.

Ομάδα που μαθαίνει από τα λάθη της μην την φοβάσαι! Κι αυτό εκτός από έργο προφανώς των παικτών, είναι προπάντων και έργο του Δημήτρη Ιτούδη. Πέρα από τον απίστευτο και καλύτερο μπασκετμπολίστα του κόσμου Γιάννη, πέρα από τον συγκλονιστικό Ντόρσεϊ, αυτή η Εθνική έχει την ευλογία να διαθέτει στον πάγκο της έναν από τους κορυφαίους Ευρωπαίους (και όχι απλώς Έλληνες) προπονητές.

Επειδή για τον Γιάννη τα λόγια στερεύουν, αξίζει να δώσουμε και μια περαιτέρω αναφορά στον Τάιλερ Ντόρσεϊ. Ο ομογενής γκαρντ κάνει απίθανο τουρνουά και τα μεγάλα σουτ που παίρνει τα βάζει, γιατί πιστεύει ο ίδιος στον εαυτό του και η ομάδα σε εκείνον. Μα πάνω απ’ όλα επειδή ο Ντόρσεϊ, για να το πούμε λαϊκά, γουστάρει που βρίσκεται εδώ για τη γαλανόλευκη.

Υ.Γ. Με την περιπέτεια που έχει περάσει και μόνο ότι ο Παπαγιάννης δηλώνει «παρών» και πατάει παρκέ, είναι άξιο συγχαρητηρίων.