Εφαρμογή αντεπιθέσεων και στημένες φάσεις

Δίχως να αποδώσει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας για ακόμη μια Ευρωπαϊκή βραδιά αλλά και δίχως ορθολογική ανάπτυξη στο παιχνίδι του ο Ολυμπιακός κατάφερε να κερδίσει ένα ματς που θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί αντιστρόφως ανάλογα από την πρώτη συνάντηση μεταξύ των δύο ομάδων στο Γαλλικό Νότο.

Για να επιτευχθεί ωστόσο αυτό χρειάστηκε το μάξιμουμ αποτελεσματικότητας από τους παίκτες κλειδιά των ερυθρολεύκων αφού η απόλυτη προσήλωση στο πλάνο του προπονητή υπαγόρευε περιορισμένη ποσοστιαία κατοχή μπάλας θυμίζοντας σε αρκετές περιπτώσεις το position football του Λεμονή.

Ολυμπιακός: Παιχνίδι αναμονής με διενέργεια αντεπιθέσεων

Ο Πορτογάλος τεχνικός παρέμεινε πιστός στην προσφιλή του διάταξη του 4-3-3 και σε αυτή την περίπτωση χωρίς ωστόσο να επιμείνει στη διατήρηση παρόμοιας φιλοσοφίας και στρατηγικής με τους αγώνες του εγχώριου πρωταθλήματος.

Οι βασικοί άξονες της ειδικής τακτικής του Λεονάρντο Ζαρντίμ στο συγκεκριμένο ματς:

• Συμπαγής οργάνωση ομάδας για την καλύτερη διατήρηση του αμυντικού σχηματισμού
• Άμεσες μεταβιβάσεις για την ταχύτερη προώθηση του παιχνιδιού στην περιοχή του αντιπάλου και την διενέργεια αντεπιθέσεων κατά τη φάση μετάβασης από άμυνα σε επίθεση
• Εφαρμογή προσαρμοσμένης πίεσης στο χώρο του κέντρου κατά τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης αλλά συντονισμένη οπισθοχώρηση των γραμμών μετά την επίτευξη του πρώτου τέρματος στην αμυντική ζώνη ώστε να υποστηρίζεται καλύτερα το επιλεγμένο αμυντικό βάθος και να προσκαλείται ο αντίπαλος στο δικό του μισό

Σχόλιο: Ο φετινός Ολυμπιακός δείχνει πως δεν απολαμβάνει να αγωνίζεται με τη μπάλα στη κατοχή του αντιθέτως εμφανίζεται λιγότερο προβλέψιμος χωρίς αυτή γεγονός που δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με την αδυναμία διατήρησης της όσο με το προφίλ του τεχνικού των ερυθρολεύκων ανεξαρτήτως αν η συγκεκριμένη τάση οδηγεί επανειλημμένα σε μη ορθολογική ανάπτυξη.

Μονπελιέ: One touch ποδόσφαιρο συνδυαστικού τρόπου ανάπτυξης

Από την άλλη πλευρά ο πολύπειρος τεχνικός των πρωταθλητών Γαλλίας παρουσίασε μια ισορροπημένη εκδοχή του 4-2-3-1 με συνδυαστικό τρόπο παιχνιδιού και ανάπτυξη εξίσου από τον άξονα και τις πτέρυγες με επίκεντρο τους Μπελχαντά και Μπεντιμό σε κάθε περίπτωση.

Οι βασικοί άξονες της ειδικής τακτικής του Ρενέ Ζιράρ στο συγκεκριμένο ματς:

• Απουσία καθαρού τελικού αποδέκτη κατά το πρώτο ημίχρονο για την καλύτερη εφαρμογή αντεπιθέσεων
• Αλληλουχία μεταβιβάσεων κατάλληλων τόσο για συστηματικό όσο και για απευθείας παιχνίδι με σήμα κατατεθέν τις λίγες επαφές
• Εφαρμογή προσαρμοσμένης πίεσης στο χώρο του κέντρου

Συμπέρασμα

Αναμφισβήτητα η οποιαδήποτε νίκη απέναντι σε μια ομάδα ανταγωνιστικότερου πρωταθλήματος δεν αφήνει περιθώρια κριτικής ακόμα και όταν αυτή δεν συνοδεύεται από ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και άμυνα στην επιθετική ζώνη. Πόσο μάλλον όταν είναι κοινώς αποδεκτό πως η πολυδιαφημισμένη επιθετική άμυνα δεν είναι αποκλειστικά θέμα προφίλ προπονητή αλλά πρωτίστως θέμα φυσικής κατάστασης και κατάλληλου ή ακατάλληλου ρόστερ. Υπό το παραπάνω πρίσμα και λαμβάνοντας υπόψη πως το υπάρχον έμψυχο υλικό στερείται αισθητά φυσικών δυνάμεων συγκριτικά με το ρόστερ της προηγούμενης περιόδου το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού κρίνεται σκόπιμο έως ότου η διοίκηση πάρει γενναίες αποφάσεις.

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις