Oχι «Θόδωρος Κολοκοτρώνης», αλλά «Μπάκος και Καϋμενάκης» -κατά το Γκούρας και Διοβουνιώτης- να είχαν ονομάσει το γήπεδο της Τρίπολης οι ιδιοκτήτες του Αστέρα, δικαίωμά τους θα ήταν. Γράφει ο Αντώνης Πανούτσος.
Στη δεκαετία των nineties και των noughties και άλλοι επιχείρησαν να ανεβάσουν κατηγορίες μικρές ομάδες ή να φτιάξουν νέες, όπως έγινε με τον Ακράτητο, το Λεωνίδιο, τον Ναυπακτιακό Αστέρα και τον Θρασύβουλο, αλλά καμία εκτός μιας εξαίρεσης δεν πέτυχε τόσο όσο ο Αστέρας Τρίπολης. Η μοναδική εξαίρεση ήταν η Χαλκηδόνα, που στη θέση της συνεχίζει σήμερα ο Ατρόμητος, αλλά η άνοδος του Αστέρα ήταν εντυπωσιακότερη.
Δεν είχε οπαδούς, έπαιζε στην Τρίπολη όπου υπήρχε ο Παναρκαδικός, ο οποίος στο παρελθόν είχε φτάσει μέχρι τη Β' Εθνική και από τη στιγμή που ανέβηκε στάθηκε στην κατηγορία μέχρι σήμερα, ενώ ο Ατρόμητος έπεσε μία φορά. Χίλια τραγιάσκα -που ήταν η επευφημία των Ρουμάνων όταν πέταγαν τα καπέλα τους στον αέρα, εξ ου και η συγκεκριμένη ονομασία για το καπέλο- για τον Αστέρα, και να μην ανησυχούν για το ότι το «Θ. Κολοκοτρώνης» ακούγεται περίεργο. Ολα τα γήπεδα με ονόματα ακούγονται περίεργα μέχρι ο κόσμος να τα συνηθίσει. Παράδειγμα το «Γεώργιος Καραϊσκάκης», που μέχρι να ξεσυνηθίσουν να το λένε «ποδηλατοδρόμιο» πήρε μια γενιά.
Το λέγανε «ποδηλατοδρόμιο», γιατί μέχρι τη δεκαετία του '20 ήταν. Είναι και ο λόγος που το γήπεδο ανήκε στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή μέχρι να πιεστεί από την κυβέρνηση να το δώσει με αντάλλαγμα τον Ιππόδρομο στο Δέλτα που ποτέ δεν πήρε.
Μια που το θέμα ήρθε στα γήπεδα, θυμήθηκα ότι όταν το 2006 είχε πρωτοεμφανιστεί ο Ιβάν Σαββίδης το ενδιαφέρον του ήταν για το οικόπεδο στην Τούμπα. Τώρα κουβέντα. Αλλαξε γνώμη λόγω κρίσης, θέλει να κρατήσει χαμηλό προφίλ για να μην υπάρξουν αντιδράσεις, όποιος κι αν είναι ο λόγος, ο Λένιν και η ψυχή του. Παρά το ότι από ένα clue τον κόβω πιο πολύ σταλινικό από λενινιστή: από το ότι είναι περήφανος που έχει το γραφείο του Αναστάς Μικογιάν. Σαν να το έφτιαξε η Fendi. Επίσης η μυστικοπάθεια. Δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που να ξέρει τα σχέδια του Βάνια. Ορισμένοι θέλουν να δείξουν ότι ξέρουν και γράφουν ότι θα χτυπήσει στις μεταγραφές τον Βιεϊρίνια ή τον Χολέμπας, αλλά αυτά είναι οι σκέψεις και οι επιθυμίες των μάνατζερ και των οπαδών, και όχι του inscrutable Ιβάν.
Ολες οι γνώμες και οι επιθυμίες καταγράφονται στο μητρώο όποιου τα είπε και κανένας δεν ξέρει πόσο σοβαρή μπορεί να είναι η διαφωνία του. Γράφει, για παράδειγμα, ο Πανταζής, ότι νομίζει πως ο Κάτσε δεν πρέπει να παίζει «εξάρι», αλλά «οκτάρι». Σε άλλες εποχές η κουβέντα θα τελείωνε με τον Πανταζή να τα λέει με τον Πετρουλάκη και με πέντε τηλέφωνα στις βραδυνές εκπομπές «με είπες, σε είπα». Τώρα στην εποχή του Σαββίδη η πόρτα θα χτυπάει κατά τις πέντε το πρωί και δύο κύριοι με πέτσινα παλτά θα σε παίρνουνε για μπουγάτσα στη Σιβηρία.
Μην έχετε την εντύπωση ότι στη Σοβιετική Ενωση σε στέλνανε Σιβηρία για λιγότερα. Για την ακρίβεια σε εκτελούσαν για λιγότερα. Στη βιογραφία του Χρουτσόφ, με την οποία έχω κολλήσει, αναφέρεται ένα καλό παράδειγμα. Οτι ο Χρουτσόφ στην παραγωγή του σταριού ήταν υπέρ του καλοκαιρινού σπόρου, ενώ ένας Ποπόφ πίστευε στον χειμωνιάτικο. Ο Ποπόφ κατέληξε στην εξορία να το σκεφτεί καλύτερα το θέμα. Λίγο καλύτερα από ό,τι κάτι άλλοι υπεύθυνοι των κολχόζ που ήταν υπέρ της σποράς επιφανείας, πιστεύοντας ότι η σπορά σε βάθος δεν ταιριάζει στην ουκρανική γη και τους φυτέψανε για να σκεφτούν το θέμα στο φυσικό του περιβάλλον.
Συμπεριφορά party spoiler
Η φράση του Χουάν Ραμόν Ρότσα, ότι στον Παναθηναϊκό πρέπει να υπάρξει ειρήνη, αφού στους εμφύλιους όλοι βγαίνουν χαμένοι, είναι σωστή, αλλά κομμάτι μοντέλου στο «Playboy». Οπου λέει το μοντέλο ότι αγαπάει την ειλικρίνεια, σιχαίνεται το ψέμα, θα αγαπήσει τον άνδρα της ζωής της για το μυαλό του και όχι για τα λεφτά και την εμφάνισή του και κλείνει τη συνέντευξη κάνοντας μια ευχή για την παγκόσμια ειρήνη και ότι οι λαοί πρέπει να είναι αδελφωμένοι. Περιμένοντας υποθέτω στη λωρίδα της Γάζας τον Αχμέτ, που είναι έτοιμος να ρίξει ρουκέτα στον Ιακώβ, να διαβάσει τη συνέντευξη στα ελληνικά και να πει «Πάμε, παιδιά, απέναντι να τους φιλήσουμε, γιατί το είπε στο "Playboy" η Ελεονώρα Βούρλου». Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον Ρότσα στον Παναθηναϊκό, που πολύ ωραία είναι αυτά που λέει, αλλά κανένας δεν πρόκειται να σταματήσει να πλακώνεται επειδή το είπε ο Χουάν. Το ερώτημα είναι άλλο.
Πρώτον, αν η θέση του Αντωνιάδη ότι η «Παναθηναϊκή Συμμαχία» απέτυχε στους στόχους της σημαίνει κάτι περισσότερο από μια εκτίμηση που προέρχεται από έναν άνθρωπο που ασχολείται 40τόσα χρόνια με τον Παναθηναϊκό. Ο Αντωνιάδης στο παρελθόν μετείχε στο διοικητικό συμβούλιο του Παναθηναϊκού σαν εκπρόσωπος των μετοχών του Βγενόπουλου και ο συσχετισμός είναι αναπόφευκτος. Υποθέτω ότι και ο ίδιος το καταλαβαίνει.
Δεύτερον, αν εκτός της οικονομικής αποτυχίας της «Συμμαχίας» υπάρχουν και αμφιβολίες στη γραμμή που παραγοντικά έχει πάρει ο Παναθηναϊκός. Η απόφαση της αύξησης των ομάδων της Super League από 16 σε 18 είναι παράνομη.
Για να είναι νόμιμη η αύξηση, θα έπρεπε να γίνει τη σεζόν 2013-14. Μόνο που η παράνομη απόφαση είναι αποδεκτή από όλες τις ομάδες της Football League και της Super League εκτός του Παναθηναϊκού. Σε τέτοιες περιπτώσεις ένας παράγοντας πάει πάσο, λέει αυτό που είχαν πει την 21η Απριλίου, ότι «η επανάσταση δημιουργεί νόμο», και πορεύεται με την de facto αύξηση των ομάδων και το de juris να πάει να πηδηχτεί. Το να συνεχίζει να προσπαθεί να σταματήσει την αύξηση ο Παναθηναϊκός είναι συμπεριφορά party spoiler, που από χαρακτήρα του «Αλαφού» τού πηγαίνει, αλλά και κανένας δεν γουστάρει.
Πηγή: Sportday
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις