Με την καλύτερη φετινή του εμφάνιση έκλεισε ο Παναθηναϊκός τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις για το Europa League.
Οι πράσινοι κατέβηκαν διαβασμένοι στο White Heart Lane, έκλεισαν τους χώρους στο κέντρο και προσπάθησαν να παγώσουν το ρυθμό του ματς. Επιπλέον, παρουσιάστηκαν αρκετά συγκεντρωμένοι αμυντικά αλλά ατομικά λάθη στο χώρο του κέντρου περισσότερο (χώρο στον οποίον επικέντρωσε και την αμυντική λειτουργία της ομάδας του ο Ρότσα) κόστισαν απέναντι σε μια πολύ ποιοτικότερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό.
Αντίθετα ο Αντρέ Βίλας Μπόας είχε πολύ πιο επιθετικούς προσανατολισμούς. Με –αλά Τόμας Σάαφ- 4-4-2 και γρήγορη κυκλοφορία, ο Πορτογάλος κόουτς προσπάθησε να τρέξει το κέντρο του ΠΑΟ και να βρει χώρους στις μεσοαμυντικές γραμμές των φιλοξενούμενων. Ας δούμε όμως λίγο πιο “βαθιά” τα πλάνα των δύο προπονητών.
Το πλάνο Βίλας Μπόας
Ο νεαρός κόουτς των “πετεινών” παρουσιάστηκε αρκετά “προοδευτικός” στο χθεσινό ματς. Με ανεβασμένες τις γραμμές του και έναν μόνο παίκτη σε ρόλο καθαρού αμυντικού χαφ (Σάντρο), ο Μπόας προσπάθησε να κάνει κατοχή στο ματς και να επιβάλλει το ρυθμό του. Το σχέδιο του κόουτς κατά το πρώτο 20λεπτο ήταν αρκετά δύσκολο στην εφαρμογή τους από τους παίκτες της Τότεναμ, αφού οι πράσινοι παρουσιάστηκαν αρκετά συγκεντρωμένοι και “ξεκούραστοι” στον τρόπο που αμύνονταν ακλουθώντας τον ρυθμό και την κυκλοφορία της Τότεναμ, διατηρώντας τις επιστροφές τους σε μετάβαση από επίθεση σε άμυνα. Επιπλέον, η αριθμητική υπεροχή στον άξονα για τους πράσινους (αποτέλεσμα του 4-4-1-1 του Ρότσα) “έβαλε δύσκολα” στον Μπόας. Πιο συγκεκριμένα ο κόουτς των “Σπερς” προσπάθησε να περάσει κάθετα τη μπάλα από τον άξονα και να τοποθετήσει ποδοσφαιριστές του πίσω ακριβώς από τα αμυντικά χαφ του ΠΑΟ.
Η φάση του 1ου γκολ της Τότεναμ. Ο Ντέμπσεϊ κινείται πίσω από την πρώτη ζώνη άμυνας του ΠΑΟ και τροφοδοτείται ανάμεσα στις γραμμές του τριφυλλιού, “πιάνοντας στον ύπνο” την πράσινη άμυνα.
Η αμυντική συνέπεια όμως των Σισοκό και Ζέκα έδινε τις επιπλέον βοήθειες στους Βιτόλο και Σο, δυσκολεύοντας πολύ το έργο των παικτών του Μπόας, μην επιτρέποντας στους Λονδρέζους να επιβάλλουν πλήρως το ρυθμό τους στο ματς. Χαρακτηριστικό είναι πως η πρώτη φορά που οι παίκτες της Τότεναμ πάτησαν στην περιοχή του Καρνέζη ήταν στη φάση του γκολ του Αντεμπαγιόρ. Μια μικρή ολιγωρία στο κέντρο επέτρεψε στον Ντέμπσεϊ να βρεθεί ανάμεσα στις γραμμές του ΠΑΟ και να τροφοδοτήσει κατάλληλα τον Αντεμπαγιόρ που τέλειωσε τη φάση με πλάσε ανάλογο της ποδοσφαιρικής του αξίας. Σε γενικότερες γραμμές το πλάνο του Βίλας Μπόας περιελάμβανε:
Συνεχή προσπάθεια διατήρησης κατοχής μπάλας
Ανάθεση της πρώτης μπάλας στον Σάντρο
Συχνές οπισθοχωρήσεις ενός εκ των δύο επιθετικών κοντά στα χαφ της ομάδας του με τον θηριώδη Αντεμπαγιόρ να αναλαμβάνει συχνότερα τον παραπάνω ρόλο από τον Ντεφόε
Μικρές αποστάσεις των τριών παικτών που κινήθηκαν μπροστά από τον Σάντρο (Ντέμπσεϊ, Λένον, Κάρολ)
Στενή επιτήρηση στον Σισοκό, όταν αυτός γινόταν αποδέκτης της μπάλας
Το πλάνο Ρότσα
Ο “Ινδιάνος” κάνει τα πάντα για να ανεβάσει την ψυχολογία των παικτών, έχοντας καταφέρει μέχρι στιγμής αρκετά πράγματα στον συγκεκριμένο τομέα. Γνωρίζοντας τις αδυναμίες και το… ποιοτικό μειονέκτημα της ομάδας του προσπάθησε να “κλέψει” αποτέλεσμα στο Λονδίνο. Με συνταγή ’96 (ως προς την προσέγγιση των αγώνων και όχι ως προς τη διάταξη) βάσισε το επιθετικό του πλάνο στις αντεπιθέσεις και επικέντρωσε την προσοχή του στη διατήρηση του χαμηλού ρυθμού, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί το έπακρο τα πλεονεκτήματα που του έδινε η διάταξη της ομάδας του απέναντι στο 4-4-2 με ένα αμυντικό χαφ του Βίλας Μπόας. Αυτός πιθανότατα ήταν και ο λόγος που ο Χουάν προτίμησε τον Τοτσέ από τον Πετρόπουλο, αφού ο Ισπανός είναι πολύ πιο συνεπείς στα αμυντικά του καθήκοντα, έστω κι αν αυτό δείχνει να κόστισε επιθετικά στην ομάδα. Πιο συγκεκριμένα η τακτική που επέλεξε ο Ρότσα περιείχε:
“Παράδοση” της κατοχής μπάλας στον αντίπαλο και επικέντρωση στη διατήρηση των θέσεων των αμυνομένων ποδοσφαιριστών
Προσαρμοσμένη ζώνη άμυνας και μαρκάρισμα χώρου από τους Βιτόλο και Σο που είχαν συνεχώς βοήθειες και αλληλοκαλύψεις από τους Ζέκα και Σισοκό
Επιθετικό πλάνο βασισμένο κυρίως στις αντεπιθέσεις και στις επελάσεις των δύο ακραίων μπακ που έδιναν το επιπλέον παίκτη στην εξέλιξη των φάσεων
Αναμονή του αντιπάλου στο μισό γήπεδο με 10 παίκτες πίσω από τη μπάλα, σε φάση οργανωμένης άμυνας
Η επιθετικότητα των ακραίων μπακ του Παναθηναϊκού επιβεβαιώνεται και από την ατομική στατιστική τους. Πηγή: whoscored.com
Η στατιστική εικόνα του ματς. Πηγή: uefa.com
Συμπέρασμα
Η γενικότερη ποδοσφαιρική λογική επιβεβαιώθηκε. Το 4-4-2 του Βίλας Μπόας συνάντησε αρκετές δυσκολίες απέναντι στη διάταξη που επέλεξε ο Χουάν με 4 αμυντικά χαφ και τον Σισοκό να πλαισιώνει την αμυντική λειτουργία του ΠΑΟ. Από τη στιγμή όμως που το σκορ άνοιξε η διάταξη της Τότεναμ επιβεβαίωσε την “ποδοσφαιρική τριγωνομετρία” και οι “πετεινοί” βρήκαν πολλούς χώρους επιτρέποντας τους να επιβάλλουν τον γρήγορο ρυθμό που ήθελαν στο ματς. Η αλλαγή Κάρολ/ Ντεμπελέ ήρθε για να επιβεβαιώσει την καλή παρουσία του ΠΑΟ στο White Heart Lane, αφού ο Μπόας αναγκάστηκε να κλείσει το κέντρο του, να αλλάξει τη διάταξη σε 4-4-2 με 2 αμυντικά χαφ και να ρίξει το ρυθμό ματς σε μια προσπάθεια ελαχιστοποίησης των κινδύνων για την ομάδα του.
Ο Ρότσα εφάρμοσε την κοινή ποδοσφαιρική λογική. Γέμισε το γήπεδο με παίκτες που είχαν πολλούς ανασταλτικούς ρόλους και “παρέδωσε” την κατοχή στην Τότεναμ. Προσπάθησε να κρατήσει το ρυθμό του ματς χαμηλά (το κατάφερε το πρώτο 20λεπτο) και επιθετικά αρκέστηκε στα αντεπιθέσεις. Η διπλή ζώνη άμυνας με προσαρμογές από τους Ζέκα, Σισοκό και λιγότερο Μαυρία λειτούργησε καλά για 20λεπτά και ο Παναθηναϊκός δείχνει να αδικείται από το τελικό σκορ, έστω κι αν οι “Σπερς” είχαν δυο ακόμη δοκάρια στο ματς, εκτός των τριών γκολ που πέτυχαν. Η εμφανής διαφορά ποιότητας όμως δεν άφησε στον Παναθηναϊκό πολλά περιθώρια, που έκλεισε τις Ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις με μια “θετική εμφάνιση”, ίσως τη μοναδική στην φετινή του πορεία στη διοργάνωση.
Πηγή: overlap.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις