Αποκαλύψεις Κιν για Φέργκιουσον, Μπέκαμ κει το «Νο7»

Νέες... καυτές λεπτομέρειες φέρνει στα φώτα της δημοσιότητας η αυτοβιογραφία του Ρόι Κιν με τίτλο «The Second Half». Ποιον θεωρεί καλύτερο του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και τι είχε γίνει με το Νούμερο «7» που κατέληξε στον Ντέιβιντ Μπέκαμ κι όχι σε αυτόν...
 

Παράλληλα, ο Κιν έκανε αναφορά στη γενιά του '92 καθώς και στο... νούμερο «7» του Ντέιβιντ Μπέκαμ.

Αναλυτικά τα αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία του Ρόι Κιν:

Για τη σύγκριση Κλαφ-Φέργκιουσον: «Δούλεψα με δύο εξαιρετικούς προπονητές και βάζω τον Μπράιαν Κλαφ πάνω από τον Άλεξ Φέργκιουσον για έναν απλούστατο λόγο. Ποιο ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στην ποδοσφαιρική μου καριέρα; Όταν με πήρε στην ομάδα ο Μπράιν Κλαφ. Εκεί άρχισαν τα πάντα. Διαφορετικοί προπονητές και οι δύο όμως φανταστικοί. Θεωρώ πως η θαλπωρή του Κλαφ ήταν αυθεντική. Ενώ με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον ήταν απλά δουλειά, όλα ήταν δουλειά. Εάν ήταν καλός προς εμένα θα σκεφτόμουν: “Αυτό είναι απλά δουλειά”.

Ο Φέργκιουσον ήταν ένας ψυχρός επαγγελματίας και αδίστακτος σαν χαρακτήρας, σε αντίθεση με τον Κλαφ. Αυτό ήταν η δύναμή του. Η Γιουνάιτεντ ήταν πολύ μεγαλύτερος σύλλογος από τη Νότινγχαμ Φόρεστ αλλά το γεγονός πως ήταν ψυχρός τον έκανε πετυχημένο. Το μήνυμά του ήταν πάντα το ίδιο. Δεν μπερδεύτηκα ποτέ σε κάποια από τις ομιλίες του στην ομάδα ή τις τακτικές ή την προπόνησή του. Το μήνυμά του ήταν πάντα ξεκάθαρο. Πρέπει να τον είχα ακούσει περίπου 500 φορές και πάντα σκεφτόμουν: “Ναι, αυτό ήταν καλό!”. Ως προπονητής, θα έπαιρνα τη θαλπωρή του Κλαφ και τον αδίστακτο χαρακτήρα του Φέργκιουσον και θα τα έβαζα στο... μίξερ, βάζοντας βέβαια και τις δικές μου πινελιές».

Όσο για το περιστατικό πως ο Φέργκιουσον ήθελε να πάρει ο Κιν το νούμερο «7» αντί του Μπέκαμ αναφέρει: «Η αρχηγία είναι σημαντική αλλά και οι αριθμοί στην ομάδα έχουν τη δική τους σημασία. Στη Γιουνάιτεντ, το “7” ήταν συμβολικό. Όταν έφυγε ο Ερίκ Καντονά υπήρχε μία διαφωνία για το ποιος θα ήταν ο επόμενος αρχηγός. Εγώ, ήμουν χαλαρός. Αλλά υπήρχε και αυτός ο αριθμός, το “7”. Ο Μπράιαν Ρόμπσον το είχε πριν τον Καντονά και, βέβαια, πιο πριν ο Τζορτζ Μπεστ. Ο προπονητής λοιπόν με κάλεσε στο γραφείο του και μου είπε πως ήθελε να φορέσω εγώ το “7”. Εγώ είπα: “Όχι, δεν με νοιάζει τόσο”. Κι εκείνος μου απάντησε: “Ξέρω πως ο Μπέκαμ θα το θέλει σαν τρελός και δεν θέλω να το δώσω σε εκείνον”. Είχα το “16” από τη στιγμή που υπέγραψα στην ομάδα. Ήμουν άνετα με το “16”. Πιστεύω πως με κράτησε στα πόδια μου, το γεγονός πως ήμουν εκτός των αριθμών “1” έως “11”. Δεν πίστευα πως ήμουν αριθμός “7”. Είπα λοιπόν: “Δώστε το στον Μπέκαμ”. Και το πήρε τελικά εκείνος και του ταίριαζε, όπως και του Καντονά. Μετά, το πήρε ο Κριστιάνο Ρονάλντο».

Έπειτα, ο Κιν αναφέρθηκε και στη γενιά του '92, λέγοντας πως η σημαντικότητά της στην κυριαρχία της ομάδας στο αγγλικό ποδόσφαιρο ήταν υπερεκτιμημένη: «Η γενιά του '92. Όλοι καλοί παίκτες αλλά ο ρόλος τους στην ομάδα δεν ήταν τόσο σημαντικός όσο λένε. Η γενιά του '92 είναι σαν να επρόκειτο για μία ξεχωριστή ομάδα, μέσα στην ομάδα και δεν ντρέπονταν για αυτό. Όλοι είχαμε τους ίδιους στόχους. Είχαμε την ίδια δίψα για επιτυχίες».
 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις