Οι δυσκολίες του ματς του Παναθηναϊκού και του Αστέρα Τρίπολης με την PSV και την Τότεναμ ήταν πολύ ιδιαίτερες και μας έδωσαν δυο πολύ διαφορετικά παιχνίδια. Σε τόσο δύσκολα ματς ή φτάνεις σε μια μεγάλη νίκη ή παίρνεις ένα μάθημα. Το ματς του ΠΑΟΚ στη Φλωρεντία ήταν ολότελα διαφορετικό και για τον ΠΑΟΚ θα γράψω αύριο, εν όψει και του ντέρμπι της Κυριακής με τον ΠΑΟ. Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος
Για την ώρα μερικές επισημάνσεις για τα χθεσινά.
Ο Γιάννης Αναστασίου, μετά το πρώτο ματς κόντρα στην Αϊντχόφεν είχε, πιστεύω, τρεις βεβαιότητες. Η πρώτη ήταν ότι αν οι Ολλανδοί βρουν την ομάδα του ανοιχτή στα μετόπισθεν, μπορούν να της κάνουν ζημιά στις αντεπιθέσεις: στο «Φίλιπς Στάντιον» η PSV σκόραρε την πρώτη φορά που βρήκε μπροστά της άδειο γήπεδο. Η δεύτερη βεβαιότητα ήταν ότι απέναντι σε μια τέτοια ομάδα η μόνη λύση για να μην κινδυνέψεις είναι να κάνεις κατοχή μπάλας -πόσω μάλλον όταν πρέπει και να κερδίσεις: το όποιο «ταμπούρωμα» δεν είχε και μεγάλο νόημα, αφού οι Ολλανδοί βολεύονταν στη Λεωφόρο με την ισοπαλία. Το τρίτο δεδομένο είναι ότι η PSV είναι μια νεανική ομάδα: οι νεανικές ομάδες μπορεί να έχουν ενθουσιασμό και τρεξίματα, αλλά δεν έχουν υπομονή, χαρίζουν φάσεις, μπορεί να πανικοβληθούν.
Πολλά
Ο Στάικος Βεργέτης γύρισε από το Λονδίνο έχοντας δει την ομάδα του να δέχεται πολλά γκολ, έχοντας κάνει μάλιστα ένα σχετικά καλό ματς δημιουργικά: ο Αστέρας δεν ήταν ούτε φλύαρος, ούτε υπερβολικά φοβισμένος, ούτε άτολμος -απλά είχε μια ομάδα πολύ πιο ποιοτική ως αντίπαλο. Η δυσκολία που είχαν μπροστά τους οι δυο προπονητές, πριν από το ξεκίνημα των ματς, ήταν τελείως διαφορετική: ο Αναστασίου είχε γυρίσει από την Ολλανδία ξέροντας πως ο ΠΑΟ θα δημιουργήσει προβλήματα στην PSV, o Βεργέτης είχε απλά τη βεβαιότητα ότι η Τότεναμ είναι δυνατότερη κι από όσο είχε φανταστεί.
Ανάποδα
Η ιστορία διαβάζεται κι ανάποδα: η Τότεναμ κατέβηκε αποφασισμένη να πάρει πολλά ρίσκα πιστεύοντας πως απέναντί της υπάρχει ένας αντίπαλος του χεριού της. Ο Αστέρας τής άφησε την μπάλα πολύ: αυτή η τακτική εμπεριέχει το ρίσκο να πληρώσεις ακριβά λάθη είτε δικά σου (όπως στη φάση του δεύτερου γκολ της Τότεναμ) είτε ακόμα και του διαιτητή (που χάρισε στους Αγγλους το 0-1 με ένα πέναλτι ανύπαρκτο). Το ματς της Τρίπολης τέλειωσε πριν βγει το ημίχρονο. Η PSV, αντίθετα, ήταν αρκετά ανήσυχη μετά την ισοπαλία στο πρώτο ματς. Ο ΠΑΟ εκμεταλλεύτηκε νωρίς την ανασφάλεια των Ολλανδών κι αφού γλίτωσε χάρη στον Στιλ στην αρχή, χτύπησε αμέσως με τον Ατζαγκούν. Η διαφορά στα δυο ματς φάνηκε νωρίς. Ο ΠΑΟ δεν κλείστηκε και είχε κυρίως στο μυαλό του πώς θα σκοράρει: η ισοφάριση των Ολλανδών δεν άλλαξε το πλάνο του. Πριν βγει το ημίχρονο ο Πέτριτς έκανε το 2-1 εκμεταλλευόμενος με ένα καταπληκτικό τελείωμα τις επιπολαιότητες της ολλανδικής νεανικής άμυνας.
Περιπέτεια
Ενώ στην Τρίπολη το ματς τελείωσε πολύ νωρίς, στη Λεωφόρο όλα έδειχναν πως θα εξελισσόταν μια περιπέτεια από αυτές που κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον όλων. Στο β' ημίχρονο υπήρχε μόνο ένα ερωτηματικό: πώς θα αντιδράσει ο ΠΑΟ απέναντι στο passing game των Ολλανδών, που μετά τις αντεπιθέσεις είναι ο δεύτερος αγαπημένος τους τρόπος να παίζουν ποδόσφαιρο. Ο Αναστασίου έβγαλε τον «κιτρινισμένο» Λαγό πριν να βγει το ημίχρονο κι έβαλε τον Δώνη: η πρόθεσή του ήταν να πάρει το ματς βασιζόμενος στην προστασία του σκορ. Η εκτίμηση αυτή δεν ήταν η καλύτερη. Στο πρώτο ημίχρονο στους Ολλανδούς είχαν χρειαστεί μόλις 16 λεπτά για να ισοφαρίσουν -στο δεύτερο, αφού έχασαν δυο μεγάλες ευκαιρίες, έφτασαν στο 2-2 πριν περάσουν είκοσι. Αλλά υπήρχε χρόνος πολύς για τον ΠΑΟ, υπήρχε η βεβαιότητα ότι η PSV στην άμυνα έχει προβλήματα και υπήρχε κι ο Μπεργκ, που μπήκε στο ματς φρέσκος.
Κρίμα
Ο ΠΑΟ έψαξε το τρίτο γκολ αρχικά με τον Ατζαγκούν και στη συνέχεια με τον Καρέλη, αλλά στο μεταξύ βεβαιότητες απέκτησε και η PSV: έχοντας γυρίσει δυο φορές το ματς η πρωταθλήτρια Ολλανδίας πήγε για τη νίκη και τη βρήκε χάρη σε μια στημένη φάση στην οποία δυστυχώς φάνηκαν όλες οι αδυναμίες της άμυνας του φετινού ΠΑΟ. Η ήττα έφερε έναν αποκλεισμό στον οποίο μέτρησε κυρίως η ήττα από την Εστορίλ. Ο Αναστασίου δεν μπορεί να είναι χαρούμενος παρά μόνο για ένα πράγμα: έδειξε στους Ολλανδούς πως σιγά-σιγά μαθαίνει το ποδόσφαιρό τους, πράγμα που στο μέλλον θα του είναι χρήσιμο. Ιδίως αν από αυτό μάθει τον πιο βασικό του κανόνα: όταν ο αντίπαλος έχει μια αδύναμη άμυνα, δεν οπισθοχωρείς, αλλά τον πιέζεις όσο μπορείς περισσότερο.
Νίνης
Η επιστροφή του Νίνη στον Παναθηναϊκό είναι ένα καλό νέο για τον διεθνή παίκτη που είχε μείνει χωρίς ομάδα και έχει μια ευκαιρία (ακόμα) να σώσει την καριέρα του. Μένει να δούμε αν θα είναι ένα καλό νέο και για τον Παναθηναϊκό, αφού πρόκειται για στοίχημα και μάλιστα από αυτά που δύσκολα πιάνονται. Ο Νίνης έχει μια τριετία γεμάτη μακριά από τις καλές εμφανίσεις. Δεν είναι ο πρώτος στον οποίο αυτό έχει συμβεί, δεν θα είναι κι ο τελευταίος, αλλά η επιστροφή έπειτα από τόσο μεγάλο διάστημα ντεφορμαρίσματος (και μάλιστα χωρίς κάποιον προφανή λόγο) εύκολη υπόθεση δεν είναι. Ελπίζω την ψυχολογική πρώτα από όλα υποστήριξη του παίκτη να αναλάβει ο Τάκης Φύσσας που στην Εθνική πάντα τον στήριζε και φρόντιζε να βρίσκει σε αυτή θέση ακόμα κι όταν στις ομάδες του δεν αγωνιζόταν. Ο ΠΑΟ μπορεί να τον ξαναστήσει τον Νίνη στα πόδια του: το 'χει κάνει και με τον Μπεργκ, και με τον Μέντες τώρα, και με άλλους παλιότερα. Αλλά η όλη επιχείρηση είναι πολύ δύσκολη, καθώς από τον Νίνη δεν λείπουν τα ματς, αλλά ο δυναμισμός που η θέση στην οποία θέλει να παίζει απαιτεί. Για μένα αν τα καταφέρει να ξαναγίνει χρήσιμος, θα πρόκειται για θαύμα.
Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί ο ΠΑΟ δεν απέκτησε τον Νίνη το καλοκαίρι όταν και ήταν χωρίς ομάδα. Αν ο Αναστασίου και ο Νταμπίζας εκτιμούν ότι μπορεί να βοηθήσει, δεν καταλαβαίνω γιατί για να τον πάρουν πίσω, έπρεπε να μείνει τρεις μήνες χωρίς ομάδα και να προπονείται μόνος του στον Αγιο Κοσμά. Είναι επίσης μυστήριο, αν έχεις σκοπό να πάρεις πίσω τον Νίνη, να δηλώνεις καμιά δεκαριά μέρες πριν πως «αν αποκτηθεί μέσος, δεν θα πάρει ματς ο Δώνης»: προφανώς και στον ΠΑΟ πολλά από αυτά που λέγονται, λέγονται για να λέγονται.
Χαλάει τη μανέστρα
Κάνουν όλοι πλάκα στον Σιδηρόπουλο και πολύ σωστά, αφού το λάθος που έκανε μπερδεύοντας τον παίκτη στον οποίο έπρεπε να βγάλει κάρτα είναι τεράστιο. Ολοι προβάλλουν τις δηλώσεις του Κομπανί που είπε ότι η διαιτησία ήταν κωμική, αλλά γιατί άραγε όλοι κάνουν γαργάρα τις δηλώσεις του προπονητή της Μάντσεστερ Σίτι κ. Πελεγκρίνι, που είπε ότι η ομάδα του δεν έχασε από τον διαιτητή και ότι αν παίζει έτσι, δεν θα καταφέρει να διακριθεί ποτέ στην Ευρώπη; Προφανώς δεν τις προβάλλουμε γιατί χαλάνε τη μανέστρα: στην Ελλάδα η διαιτησία είναι πάντα σημαντικότερη από το ποδόσφαιρο...
Πηγή: sday.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις