Είναι κοινό μυστικό, άλλωστε το επιβεβαίωσε με δηλώσεις του και ο Βαγγέλης Μαρινάκης μετά τη λήξη του αγώνα με την Μάλμε, ότι ο Ολυμπιακός Γενάρη μήνα θα ψάξει για μεταγραφές που προορίζονται για την βασική ενδεκάδα και μάλιστα φαίνεται ότι θα ξοδέψει κιόλας για αυτές. Κάτι η δεδομένη φυγή του Αμπιντάλ, κάτι η αφλογιστία των επιθετικών του, κάτι η αίσθηση ότι η ομάδα δεν έχει εξτρέμ, φαίνεται ότι έχουν θέση ως προτεραιότητα την απόκτηση 3 ή ακόμη και 4 παικτών τον ερχόμενο Γενάρη.
Και μιλάμε για ποδοσφαιριστές που θα αποκτηθούν με την προοπτική να παίξουν την επόμενη ημέρα το πρωί και όχι να έρθουν να καλύψουν το ρόστερ ή να του προσθέσουν μεγαλύτερο βάθος, όπως συνήθως συμβαίνει στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.
Πριν ο Ολυμπιακός αποφασίσει τι θα πάρει πρέπει κατά την άποψη μου να κάνει δύο πολύ βασικά πράγματα.
Πρώτα ο Μίτσελ!
Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ξέρει πριν “ψωνίσει”, ποιόν θα έχει προπονητή την επόμενη σεζόν. Θέλει να μείνει ο Μίτσελ του οποίου το συμβόλαιο λήγει το καλοκαίρι; Θέλει ο Ολυμπιακός να κρατήσει τον Μίτσελ και μετά το καλοκαίρι; Οταν απαντήσει σε αυτά τα δύο ερωτήματα, τότε θα πρέπει να προχωρήσει και στο επόμενο το οποίο είναι αγωνιστικό και αφορά μία σειρά από εμπλεκόμενους στον Ολυμπιακό. Αν και εφόσον μείνει ο Μίτσελ τι θέλει να παίξει ο Ολυμπιακός; Αυτό που έπαιζε πέρυσι και έμοιαζε πολύ με το ισπανικό μοντέλο ποδοσφαίρου, ή αυτό το ιδιότυπο 4-5-1 που παίζει φέτος και επί της ουσίας είναι ένα σύστημα χωρίς εξτρέμ, αλλά μόνο με κεντρικούς χαφ. Διότι ο Μίτσελ το ξεκίνησε ως μία καλή ιδέα αντιμετώπισης της Ατλέτικο στο πρώτο φετινό παιχνίδι του Τσάμπιονς Λιγκ και στη συνέχεια το εξέλιξε σε μόνιμο τρόπο λειτουργίας του Ολυμπιακού.
Οταν λοιπόν αποφασιστούν όλα αυτά τότε ο Ολυμπιακός μπορεί να αναζητήσει και τις θέσεις στις οποίες θέλει ενίσχυση, αλλά και τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχουν οι παίκτες που θα αποκτήσει...
Αλλο πρέπει να είναι το πρώτο κριτήριο...
Προσωπικά πιστεύω ότι όλα όσα περιέγραψα παραπάνω πρέπει να αποτελέσουν το δεύτερο κριτήριο στην επιλογή των παικτών. Σημαντικό, αλλά δεύτερο. Το πρώτο, αυτό που πρέπει να προηγηθεί, είναι ο τύπος των παικτών που θα αποκτηθούν. Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από ποδοσφαιριστές τύπου Ρομπέρτο, Τσόρι, Φουστέρ (δεν αναφέρομαι στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά τους) και όχι ποδοσφαιριστές τύπου Κασάμι και Αφελάι (πάλι ασφαλώς δεν αναφέρομαι στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά τους).
Για να αποκτήσει ο Ολυμπιακός μία συνοχή ως ομάδα και να δημιουργήσει έναν βασικό κορμό έξι επτά παικτών για τα επόμενα χρόνια, ώστε να μην αλλάζει κάθε χρόνο σχεδόν όλη την ομάδα του, χρειάζεται να πάρει παίκτες που δεν βλέπουν τον Ολυμπιακό ως σκαλοπάτι από το οποίο θα περάσουν για ένα χρόνο, θα φτιάξουν ή θα ξαναφτιάξουν το όνομα τους και μετά θα φύγουν. Ο Ολυμπιακός αποτελεί τα τελευταία χρόνια μία καλή βιτρίνα, στην οποία πολλοί ποδοσφαιριστές θέλουν να μπουν, προκειμένου να τους δουν και μετά να φύγουν. Τα παραδείγματα είναι πολλά των τελευταίων ετών και μπορούν να γίνουν ακόμη περισσότερα. Ο Κασάμι, ο Αφελάι δεν σου δίνουν την εικόνα ποδοσφαιριστών που ήρθαν στον Ολυμπιακό για να μείνουν χρόνια. Ηρθαν για να μπουν στην πολύ ωραία βιτρίνα του και μετά από ένα χρόνο να φύγουν για ένα πιο προηγμένο πρωτάθλημα ή για ένα πολύ μεγαλύτερο συμβόλαιο (βλέπε Βάις που έφυγε στους 6 μήνες).
Και ο Ολυμπιακός επειδή από αυτή την υπόθεση βγάζει κέρδος, μπαίνει (ως ένα βαθμό, καλά κάνει και μπαίνει) στο τριπάκι να παίρνει τέτοιους ποδοσφαιριστές τους οποίους αναδεικνύει και πουλάει μέσα σε ένα χρόνο σε διπλάσια ή τριπλάσια τιμή από αυτή που τους αποκτά.
Για τον Κασάμι που παίζει στον Ολυμπιακό 4 μήνες, έχουν έρθει οι διπλάσιοι σκάουτερ από όσοι έχουν έρθει συνολικά για τον Φουστέρ όσο χρόνια παίζει στον Ολυμπιακό. Και φυσικά δεν είναι ότι έχει βγάλει μάτια ο Ελβετός ώστε να κάνουν παρέλαση οι σκάουτερ σε κάθε παράστασή του, ούτε ότι ο Φουστέρ δεν βλέπεται όλα αυτά τα χρόνια οπότε ποιός να ασχοληθεί μαζί του. Είναι πόσο το ψάχνει ο καθένας και πόσο το ψάχνει ο μάνατζερ του κάθε παίκτη...
Ο Ολυμπιακός χρειάζεται λοιπόν περισσότερους Φουστέρ και Τσόρι και λιγότερους Κασάμι και Αφελάι. Πριν αποφασίσει σε τι θέση θέλει να ενισχυθεί και τι αγωνιστικά χαρακτηριστικά πρέπει να έχουν οι παίκτες του, πρέπει να διαλέξει και παίκτες που θα αντιμετωπίζουν το club με την προοπτική να κάνουν καριέρα σε αυτό και όχι με προοπτική να κάνουν ένα πέρασμα πριν πάνε παρακάτω. Και προσέξτε, είναι άλλη περίπτωση να βρω ένα τεράστιο ταλέντο και να το αποκτήσω, γνωρίζοντας ότι θα είναι δύσκολο να το κρατήσω στην ομάδα για πολλά χρόνια (π.χ. Μουζουάκου) και είναι άλλο πράγμα να... επενδύω σε παίκτες τύπου Βάις και Κασάμι...
Υ.Γ. Διακρίνω με μεγάλη ευκολία να “καίγονται” παίκτες στον Ολυμπιακό. Βλέπω για παράδειγμα ότι ο Ντουρμάζ κι ο Ντοσεβί θεωρούνται ήδη “λίγοι”. Δεν λέω ότι δεν είναι, ούτε όμως ότι είναι... Παίκτες που πήγαν το καλοκαίρι σε μία ομάδα και δεν πήραν ποτέ 3 ματς στη σειρά ως βασικοί, αλλά παίζουν κατά μέσο όρο μία φορά το μήνα είναι σχεδόν αδύνατον να δείξουν πόσο μπορούν. Για παράδειγμα ο Ντουρμάζ (προσωπικά δεν μου γεμίζει το μάτι, αλλά αυτή είναι μια τελείως υποκειμενική άποψη) στα δύο ματς που έπαιξε με την Σουηδία ήταν ο καλύτερος παίκτης της Εθνικής ομάδας της χώρας του. Και επειδή έτυχε να τα περιγράψω αυτά τα ματς για λογαριασμό του ΟΤΕ TV, η διαφορά του Σουηδού Ντουρμάζ από τον Ντουρμάζ του Ολυμπιακού είναι ότι εκεί ξέρει που παίζει και τι κάνει μέσα στο γήπεδο και κυρίως ξέρει και τον ξέρουν καλά οι συμπαίκτες του. Στον Ολυμπιακό ακόμη και ο ίδιος και οι συμπαίκτες του ψάχνονται, πολύ απλά γιατί δεν έχουν παίξει κάποια ματς στη σειρά μαζί του ώστε να βρουν έναν ρυθμό...