Πράσινοι και κόκκινοι κόκκοι

Ο μοναδικός χαμένος της βραδιάς ήταν ο τυφλός οπαδός, αυτός που τρέφεται με διαμαρτυρίες για τη διαιτησία, υποφέρει από το σύνδρομο του κατατρεγμένου, φοράει στα μάτια παρωπίδες και διαβάζει αποκλειστικά φυλλάδες με πράσινους και κόκκινους κόκκους.

ΟΧΙ ότι πτοήθηκαν βεβαίως οι φανατικοί. Τα «φόρα» του διαδικτύου πλημμύρισαν με διαιτητολαγνεία, μολονότι δεν ακούστηκε το παραμικρό παράπονο από τις δύο ομάδες. Σε άλλους έφταιγε το «φάουλ» του Πέτγουεϊ στον Γκιστ στο 74-70, σε άλλους οι βολές που δόθηκαν στον Διαμαντίδη για το «γλίστρημα» 24 δευτερόλεπτα πριν το τέλος και όλοι μαζί βάλθηκαν να μετράνε το πουλάκι τους για να αποδείξουν ότι το έχουν πιο μεγάλο από τους απέναντι, με τις φυλλάδες να παίζουν πρίμο σεκόντο.

ΑΝ ΜΗ ΤΙ AΛΛΟ, έμειναν έξω από αυτήν τη γελοιότητα οι πρόεδροι και οι προπονητές. Οι παίκτες σπανίως συμμετέχουν στο πανηγύρι των ζουρλών, οπότε τους αφήνω έξω από τη συζήτηση. Μακάρι να πότιζε με κάποιον τρόπο το φανατισμένο μυαλό των οπαδών η εύρωστη φιλία που δένει τον Σπανούλη με τον Διαμαντίδη.

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚOΣ έχασε το ντέρμπι, αλλά το έχασε στα σημεία. Οταν βρέθηκε σε θέση νοκ-ντάουν, σηκώθηκε με το σταθερό πόδι εκείνου που ξέρει να ξεπερνάει τις καταιγίδες και τα σφυροκοπήματα. Ηττήθηκε με διαφορά μόλις 6 πόντων και απέφυγε τα χειρότερα, μολονότι είχε τον Διαμαντίδη αόρατο και 3-4 πολύτιμους παίκτες σε κακή μέρα.

ΑΚOΜΑ και αν γνωρίσει μία ήττα εκτός προγράμματος, θα ξεκινήσει τον άτυπο «επαναληπτικό» από θέση ισχύος, αφού το -6 είναι ένα χάντικαπ που ανατρέπεται.

Με τα σημερινά δεδομένα, του φτάνει μία νίκη με την ελάχιστη διαφορά για να αποκτήσει το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι-οφ. Μπορεί να αφοσιωθεί στο ευρωπαϊκό του στοίχημα απερίσπαστος και με την αυτοπεποίθησή του αλώβητη.
ΜΟΛΟΝOΤΙ η αρμάδα του Ιβάνοβιτς βρίσκεται σε κάμψη, τελειώνει τη χρονιά χωρίς την παραμικρή απώλεια. Θα κόψει τη βασιλόπιτα μουτρωμένος μόνο αν ηττηθεί απόψε από τη Μακάμπι στο ΟΑΚΑ. Που δεν το πολυβλέπω.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚO, το ενδεχόμενο της ήττας φάνταζε σαν εφιάλτης. Οχι μόνο θα τον άφηνε μακριά από την πρωτιά της κανονικής περιόδου, αλλά θα ροκάνιζε και τα θεμέλια που με τόσο κόπο τοποθέτησε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος στους δύο μήνες της θητείας του. Κέρδισε με τρόπο πειστικό και δίχως να απειληθεί σοβαρά, μολονότι αντιμετωπίζει ακόμη προβλήματα στελέχωσης και χημείας.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚOΣ του Απριλίου και του Μαΐου θα είναι ασφαλώς καλύτερος από τον σημερινό, ένας αξιόμαχος μνηστήρας όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του ευρωπαϊκού στέμματος. Η είσοδος του πολυσύνθετου Ντάρντεν και η επιστροφή των Λοτζέσκι, Πρίντεζη του δίνουν ισορροπία, προσωπικότητα, βάθος και αθλητικότητα. Τα καλά του διαστήματα στο ντέρμπι του Σαββάτου έμοιαζαν σαν εικόνα από το κοντινό μέλλον.

Η ΦΡΕΣΚAΔΑ του Βασίλη Σπανούλη είναι ασφαλώς το πιο βαρύ χαρτί των «ερυθρολεύκων», όπως η αντίστοιχη του Δημήτρη Διαμαντίδη αποτελεί κορυφαίο επιχείρημα των «πρασίνων». Μέχρι το επόμενο εγχώριο ντέρμπι, είναι η Ευρώπη αυτή που καλείται να τα βγάλει πέρα μαζί του.

Πηγή: sday.gr