Ο Αλσατός τεχνικός έφτανε πριν ακριβώς 20 χρόνια στο Λονδίνο και ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος εξηγεί πως ήταν αυτός που μετέβαλλε τη ριζωμένη νοοτροπία ενός αιώνα στο αγγλικό ποδόσφαιρο….
Την 1η Οκτωβρίου του 1996, τη μέρα που υπέγραφε , μία εφημερίδα έβαλε ως τίτλο το απίθανο «ARSENE WHO?». Ενας Γάλλος με ύφος δασκάλου και με γυαλάκια, ήταν μακριά από το κλασσικό στυλ που θα περίμενε κανείς να αναλάβει μάνατζερ σε μία αγγλική ομάδα.
Τα γραφεία στοιχημάτων έβγαζαν τα ποσοστά για το αν θα άντεχε μέχρι τα Χριστούγεννα! Αλλά ο Βενγκέρ που πριν εργαζόταν στην Ιαπωνία, κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες να αλλάξει την εικόνα της Αρσεναλ, από το βαρετό και μονόχνωτο τρόπο παιχνιδιού σε ένα σύγχρονο και πολύ αρεστό στο μάτι στυλ. Παράλληλα κατάφερε και κάτι άλλο: να βοηθήσει καταλυτικά στην αλλαγή ολόκληρης της φιλοσοφίας του αγγλικού ποδοσφαίρου, νοοτροπίας ριζωμένης βαθιά στον 19ο αιώνα με εμμονές και με αρτηριοσκληρωτική διάθεση σε έναν αγωνιστικό τρόπο! .
Ο Αρσέν Βενγκέρ ήταν ο άνθρωπος που διαφοροποίησε το πώς οι Αγγλοι βλέπουν τους ξένους προπονητές. Τότε οι πιο έγκυροι αρθρογράφοι, έγραφαν πως είναι αδύνατο να μπορέσει μία ομάδα να πετύχει υψηλούς στόχους με ξένο προπονητή. Τά τελευταία δέκα χρόνια γράφουν το ακριβώς αντίθετο, επιμένοντας πως κανείς Αγγλος τεχνικός δεν είναι σε θέση να πετύχει ότι ο Βενγκέρ ή ο Μουρίνιο, ‘η ο Πεπ,ή ο Αντσελότι!
Αν πάντως αντιληφθεί κανείς πόσο πολύ άλλαξε ο Βενγκέρ τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο οι Αγγλοι, θα συνειδητοποιήσει πως επέβαλλε ουσιαστικά μία νέα κουλτούρα! Το ωραίο σαν έννοια για τον μέσο Βρετανό οπαδό ήταν η δύναμη, το πάθος, η υπερβολική ορμή και η ταχύτητα στο ματς. Ο Βενγκέρ κατάφερε με τα χρόνια να αλλάξει την οπτική γωνία. Η ταχύτητα είναι το μόνο που δεν άλλαξε όμως έβαλε μέσα στην καθημερινότητα πράγματα που η Αρσεναλ για παράδειγμα…αγνοούσε για δεκαετίες: ένα passing game,πριν καν την κουλτούρα καθιέρωσης του από τη τη Μπαρτσελόνα. Την υπομονή στην εκδήλωση της επίθεσης, την επιμονή στην κάθετη μπαλιά. Τα συνδύασε με μία ξεκάθαρη επιθυμία να παίρνεις αποτέλεσμα δια της επιβολής του ρυθμού σου στον αντίπαλο και όχι όπως έκαναν επί χρόνια με τον Τζορτζ Γκρέιαμ στον πάγκο οι «κανιονιέρηδες» με αμυντικό παιχνίδι μακρινές μπαλιές και αντεπιθέσεις.
Ο Βενγκέρ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο τεχνικό σε μεγάλη ομάδα , ξέρει να δουλεύει με τις ακαδημίες. Ο τρόπος που η Αρσεναλ λειτούργησε επί χρόνια και ο τρόπος με τον οποίο έχει επενδύσει στα τμήματα υποδομής έφτασε κάποια στιμή να συναγωνίζεται ακόμη και τον βασιλιά του είδους , τον Αγιαξ.
Και ο Βενγκέρ ποτέ δεν φοβήθηκε να δώσει ευκαιρία σε μικρό. Οταν η πιο νεανική ενδεκάδα στην ιστορία του κλαμπ το Οκτώβριο του 2009 διέλυσε με 6-0 την Σέφιλντ Γιουνάιτεντ από τα παιδιά που ήταν μόλις 16 και 17 χρονών, αμέσως καταλάβαινες πως ο Τζακ Γουίλσιρ θα έκανε καριέρα, ενώ έβαλε πέρσι μέσα στις αγωνιστικές δυσκολίες και τη γκρίνια που αντιμετώπιζε βασικό του Ιγουόμπι!
Ο Αλσατός τεχνικός πήρε τον 16χρονο Σεσκ Φάμπρεγκας το 2004 και τόλμησε να αντικαταστήσει έτσι, χωρίσ μεταγραφή, το κορυφαίο τότε αμυντικό χαφ στον πλανήτη, τον Πατρίκ Βιειρά. Ο Σεσκ έμελλε να γίνει ο νεότερος Ευρωπαίος σκόρερ στην ιστορία του κλαμπ, με το τέρμα κατά της Ρόζενμποργκ, και μόλις ο Βενγκέρ ολοκλήρωσε την πώληση του Βιειρά στην Γιουβέντους τον έκανε βασικό. Το ίδιο έγινε κατά καιρούς με τον Σονγκ, τον Ντιαμπί, τον Εμπουέ, ενώ έτσι σε μία νύχτα έκανε βασικό τον Ασλει Κόουλ, πριν από ματς με την Μπάγερν, τον Σεντέρος πριν από ντέρμπι με την Τότεναμ, επέμεινε στον άγνωστο Κοσιελνί από το 2011και τώρα πια έχει δικαιωθεί, με τον Κοκλέν που σε μία βραδιά από δανεικό στη Τσάρλτον τον έκανε βασικό στο Etihad με τη Σίτι! Κυρίως ήξερε να κάνει και επιλογές που στα μάτα άλλων μοιάζουν λάθος και αποδεικνύονται εξαιρετικές. Οταν το 1999 προχώρησε στην απόκτηση του Ανρί από την Γιουβέντους όπου βολόδερνε σαν εξτρέμ, πολλοί απόρησαν. Τον μετέτρεψε στον πληρέστερο κυνηγό του κόσμου! Το ίδιο και με τον χαμένο στη Μίλαν Βιειρά. Στα χέρια του έγινε αυτός που θαυμάσαμε μετά.
Ο Βενγκέρ περνώντας το κατώφλι του «Χάιμπουρι» το 1996 δεν αντικαθιστούσε μόνο έναν ξεπερασμένο προπονητή τον Μπρους Ρίοκ, αλλά ταυτόχρονα χάραζε και την στρατηγική της μετατροπής μία ομάδας με ποδόσφαιρο τόσο βαρετό όσο και το να βλέπεις βάρκες να κουνιούνται σε λιμάνι! Η Αρσεναλ του 1996 με την Αρσεναλ του 2016 απέχουν σε νοοτροπία και σε λογική όχι 20 χρόνια αλλά έναν αιώνα! Και ο Βενγκέρ με την επιμονή του στα νέα παιδιά και στο καλό ποδόσφαιρο δείχνει σε όλους μία δύσβατη διαδρομή που όμως οδηγεί σίγουρα στην επιτυχία. Φυσικά οι σκεπτικιστές λένε πως δεν κερδίζει τίτλους, ναι τώρα τελευταία όχι. Αλλά οι τρεις τίτλοι πρωταθλήματος τα δύο νταμπλ, τα έξι Κύπελλα Αγγλίας είναι αμελητέα ποσότητα; Πότε η Αρσεναλ ιστορικά κατακτούσε περισσότερα τρόπαια;
Ναι , πέρασαν κάποια στιγμή εννιά χρόνια χωρίς σημαντικό τίτλο έως τον τελικό του F.A.Cup και την ανατροπή με την Χαλ, αλλά ακολούθησε ακόμα ένα με τη συντριβή της Αστον Βίλα και εκείνο που κάποιοι εσκεμμένα αγνοούν είναι πως όλα αυτά τα χρόνια, εμφανίστηκαν νέες δυνάμεις με πάρα πολλά χρήματα! Επί των ημερών του Αλσατού η Αρσεναλ έφερε σε πλήρη ισορροπία και την διοικητική και τη αγωνιστική σταθερότητα. Η παρουσία της ομάδας στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2006 παραμένει ένα ξεχωριστό επίτευγμα αλλά η μεγαλύτερη σεζόν του ήταν και θα μείνει για πάντα το αήττητο πρωτάθλημα του 2003-2004. Σε μία εποχή που δεν είναι το1888 που το έκανε η Πρεστον αλλά ο 21 ος αιώνας κατάφερε να μην χάσει σε 49 ματς στο πρωτάθλημα! Τολμώ να πω πως δεν θα ξανασυμβεί!
Φυσικά υπάρχει γκρίνια από κάποιους. Το 2013-2014 προηγήθηκε για μεγάλο διάστημα στην βαθμολογία αλλά μένοντας χωρίς σέντερ φορ στο κρίσιμο κομμάτι μετά τον Γενάρη έπεσε στην τέταρτη θέση. Πέρσι έχασε τον τίτλο από τη Λέστερ.ναι, αλλά υπαρχει και η άλλη ανάγνωση που λέει πως στο τέλος πάλι είδε την πλάτη της Αρσεναλ, η Τότεναμ! Η Αρσεναλ δείχνει ανήμπορη να παλέψει για το πρωτάθλημα, λένε οι εχθροί του και δεν είναι έτσι ακριβώς αλλά είναι και αλήθεια πως η ομάδα του εδώ και χρόνια μεταβάλλεται σε σούπρ όταν πια δεν υπάρχει άγχος!Από την άλλη από το 1998 δεν εχει λείψει σεζόν από το Τσάμπιονς Λιγκ! Ισως ήρθε η ώρα στο τέλος της χρονιάς να φύγει αλλά να είστε επίσης σίγουροι πως ομάδα που αποφασίζει να αλλάξει ένα τόσο εμβληματικό προπονητή οφείλει να είναι έτοιμη για το σοκ της μεταβατικής περιόδου! Μπορεί να είναι καλύτερη η νέα εποχή μπορεί όμως (όπως βιώνει τρία χρόνια η Γιουνάιτεντ) να είναι επώδυνη! Και αυτό είναι τροφή για σκέψη...
Πηγή: england365.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις