Στα τέλη της περασμένης ποδοσφαιρικής σεζόν, η UEFA ξεκίνησε έρευνα στα οικονομικά της Manchester City για καταπάτηση των κανονισμών του Financial Fair Play. Το γεγονός αυτό σχολιάστηκε ως μια πράξη «ζήλιας» από τον πρόεδρο των «Πολιτών», Khaldoon Mubarak. «Με την επιτυχία έρχεται μαζί ζήλια και φθόνος», υποστήριξε.
Ως γνωστό, δεν άργησε πολύ να βγει πόρισμα από τις έρευνες, κρίνοντας την City ένοχη, με αποτέλεσμα να της επιβληθεί διετής αποκλεισμός από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις! Όπως ήταν αναμενόμενο, η ομάδα θεώρησε εσφαλμένη την ετυμηγορία της UEFA, κάνοντας έφεση για την τιμωρία. Μέχρι την στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, απόφαση για την έφεση δεν έχει προκύψει, οπότε η City θεωρείται ένοχη.
«Όποιος δε θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει», λόγια του Ισπανού φιλόσοφου George Santayana, που ταιριάζουν απόλυτα στους «Γαλάζιους» του Manchester. Η παραβίαση των κανονισμών του FFP θυμίζει αρκετά την εμπλοκή της City σε οικονομικό σκάνδαλο στο μακρινό 1905.
Τον Αύγουστο του 1905, ο ποδοσφαιριστής των «Πολιτών» Billy Meredith, κρίνεται ένοχος για δωροδοκία, μετά από έρευνα της Αγγλικής Ομοσπονδίας. Σε δηλώσεις του στην Manchester Guardian θα υποστηρίξει, «Οι αξιωματούχοι του πρωταθλήματος ζηλεύουν την επιτυχία της ομάδας μας», (Αλήθεια, σας θυμίζει κάτι αυτή η δήλωση;), συμπληρώνοντας ότι η απόφαση είναι άδικη και πρέπει να επανεξεταστεί.
Κάτι που τελικά συνέβη. Τα πράγματα όμως πήραν αντίθετη τροπή από αυτήν που πίστευε ο Άγγλος επιθετικός. Κατά την επανεξέταση, αποκαλύφθηκαν σωρεία πταισμάτων οικονομικής φύσεως, αρκετά παρόμοια με το πρόσφατο σκάνδαλο. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η οικονομικές ατασθαλίες ρέουν στο DNA του συλλόγου! Κάπως έτσι, έρχεται στην επιφάνεια η τακτική που ακολουθούσε η City για να ξεγελάσει το κανονισμούς που απαγόρευαν σε πλούσιους να ρίχνουν λεφτά σε ομάδες αποκτώντας ένα άδικο πλεονέκτημα.
Βέβαια, τότε δεν υπήρχαν «Πορτογάλοι hackers» για να αποκαλύψουν στοιχεία που θα «έκαιγαν» το σύλλογο. Άλλωστε είχαν καλύψει τα ίχνη τους αρκετά καλά και χρειάστηκε ο παράγοντας «τύχη» για να έρθουν οι παραβάσεις στην επιφάνεια. Για την ακρίβεια, τίποτα δεν θα είχε φανερωθεί αν ο Sandy Turnbull δεν είχε ρίξει εκείνη τη γροθιά. Αλλά ας πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή.
Η σεζόν 1904-05 έφτανε στο τέλος, με τον τίτλο του πρωταθλήματος να κρίνεται στο νήμα. Everton, Newcastle και Manchester City διεκδικούσαν το τρόπαιο, με τα ματς να μοιάζουν περισσότερο με μάχη, παρά ποδοσφαιρικούς αγώνες. Προ τελευταία αγωνιστική η City φιλοξένησε την Everton, με το τελικό 2-0 να βάζει τέλος στις ελπίδες των «Ζαχαρωτών» για την πρωτιά, ενώ την τελευταία αγωνιστική η Aston Villa κέρδισε τους «Πολίτες» με 3-2, κάτι που είχε το ίδιο αποτέλεσμα στην δικιά τους προσπάθεια. Κοινό σημείο των δύο αυτών αναμετρήσεων, οι βιαιοπραγίες μεταξύ των ποδοσφαιριστών.
Η εφημερίδα Athletic News γράφει για τον αγώνα Villa–City:
«Ο αγώνας δεν ήταν ευχάριστος. Hynds, Meredith, Turnbull και Livingstone ήταν συνένοχοι για πράξεις που ποδοσφαιριστές της κλάσης τους θα έπρεπε να τις καταδικάζουν. Χαρακτηριστική η περίπτωση στην οποία ο Turnbull γρονθοκόπησε τον Alex Leake, με τον ποδοσφαιριστή της Villa να απορεί, ρωτώντας τον αντίπαλό του “Γιατί με χτυπάς”, προτού δεχθεί ακόμη ένα χτύπημα».
Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι ο Leake ήταν αυτός που ξεκίνησε τον τσακωμό με μερικά πονηρά χαστούκια, αλλά η αλήθεια είναι πως κάτι παραπάνω κρυβόταν από πίσω. Μετά τον αγώνα, ο Turnbull δέχθηκε επίθεση στα αποδυτήρια από ολόκληρη την ομάδα της Villa, ενώ οι παίκτες της City αρνήθηκαν να φυγαδευτούν από το γήπεδο με αποτέλεσμα να προπηλακιστούν από οπαδούς των γηπεδούχων.
Φυσικό επακόλουθο των σκηνών που εκτυλίχθηκαν στο Villa Park, η έρευνα της FA. Turnbull, Booth και οι διαιτητές του αγώνα τιμωρούνται με αποκλεισμό για ένα μήνα. Μεταξύ των μαρτύρων που κατέθεσαν στην υπόθεση ήταν και κάποιος ανώνυμος, που σύμφωνα με αναφορές ήταν «εξέχουσα προσωπικότητα του Birmingham», ο οποίος δήλωσε ότι σε συνομιλία που κρυφάκουσε, ο Meredith προσέφερε 10 λίρες στον Leake, για να σιγουρέψει ότι η Villa θα χάσει το παιχνίδι. Βάση αυτής της μυστήριας κατάθεσης, ένας από τους μεγαλύτερους παίχτες της εποχής, κρίθηκε ένοχος για δωροδοκία και τιμωρήθηκε μια ολόκληρη σεζόν.
Οι δύο παίκτες παραδέχθηκαν ότι η συνομιλία είχε όντως λάβει χώρα και παρόλο που ο Leake δήλωσε ότι «το θεωρούσε περισσότερο αστείο παρά κάτι που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη», σίγουρα υπήρχε κάτι περισσότερο από αυτό. Η ιδέα, ένας παίκτης να εξαγοράσει ολόκληρη ομάδα, για ένα τόσο ασήμαντο ποσό φαίνεται γελοία, με τον Meredith να υποστηρίζει ότι «ο παίκτης των αντιπάλων είναι εξίσου ένοχος».
Η άρνηση της FA να ονομάσει τον άνθρωπο που μαρτύρησε την δωροδοκία πρόσθεσε μια αμφιβολία στην έρευνα, με τις εφημερίδες της εποχής να τη θεωρούν άδικη. Η Athletic News έγραψε «Όποιος γνωρίζει την προσεκτική ζωή και τη λιτότητα που χαρακτηρίζει τον Meredith θα αισθανθεί σίγουρος ότι ποτέ δεν πρόσφερε ένα τέτοιο ποσό από τη δική του τσέπη…». Κάποιοι άλλοι μίλησαν για συνωμοσία σε βάρος της City, «Η Manchester City γίνεται πολύ δημοφιλής και αυτό δεν αρέσει σε κάποιους συλλόγους».
Παρόλα αυτά, η τιμωρία του Meredith ίσχυσε κανονικά, κάτι που σημαίνει ότι ο Άγγλος ποδοσφαιριστής δεν θα είχε σχέση με τη City την επόμενη χρονιά. Αντίθετα όμως, εμφανίστηκε στα περισσότερα εντός έδρας ματς, βρισκόταν συχνά στα αποδυτήρια, ενώ υπήρξαν στιγμές που εθεάθη στα γραφεία της ομάδας ζητώντας χρήματα. Το τελευταίο γεγονός έπεσε στην αντίληψη του Tom Hindle, ενός λογιστή της FA που είχε αναλάβει να «κάνει φύλλο και φτερό» τα βιβλία της City. Η παρουσία του Meredith φάνηκε ύποπτη στην FA, όμως ο σύλλογος πρόλαβε και ξεχώρισε την θέση του από τον παίκτη, ισχυριζόμενος ότι δεν έχει σχέση με τις παράνομες πράξεις του.
Ο Meredith όμως ενοχλήθηκε και άρχισε να μιλάει. Όλα τα μυστικά της City ήρθαν στην επιφάνεια, με την FA να ανοίγει ακόμα μια υπόθεση. Εκείνη την εποχή στην Αγγλία το μάξιμουμ μπάτζετ μισθοδοσίας για ποδοσφαιριστές ήταν 4 λίρες/βδομάδα, ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία ομάδων με πολλούς αστέρες. Η City φάνηκε να ξεπερνά το όριο κατά πολύ. Η FA το είχε υποψιαστεί και στο παρελθόν, καθώς το 1904 ο σύλλογος χρηματοδοτήθηκε από τον μεγιστάνα Edward Hulton, δημιουργώντας μια ύποπτη καλή ομάδα που τερμάτισε δεύτερη στη βαθμολογία και κατέκτησε το FA Cup. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει αρκετά στοιχεία από τους ελέγχους, παρά μόνο μικρές παρασπονδίες. Η υπόθεση πήρε άλλη πλοκή όμως, από τη στιγμή που ο Meredith τα αποκάλυψε όλα.
Ο Άγγλος δήλωσε ότι έπαιρνε για χρόνια 6 λίρες τη βδομάδα και πως κανείς συμπαίκτης του δεν έπαιρνε λιγότερα από αυτόν. Μάλιστα, ο σύλλογος μοίρασε συνολικό μπόνους 681 λιρών στους παίκτες, κάτι που έκανε την κοινή γνώμη να θεωρεί ότι «Η City εξαγόρασε το Κύπελλο Αγγλίας». Εν τέλει, η ετυμηγορία της FA ήταν καταδικαστική για τους «Πολίτες», «Αποδείχθηκε ότι ο σύλλογος παραβίαζε συστηματικά τους κανονισμούς με πολύ αδίστακτο τρόπο».
Αποδείχθηκε ότι ένα ποσοστό των εσόδων, αντί να μπαίνει στα ταμεία του συλλόγου, διοχετεύτηκε απευθείας σε ιδιωτικούς λογαριασμούς των διευθυντών του συλλόγου και από εκεί οι πληρωμές, εκτός των βιβλίων, πήγαιναν στους παίκτες. Επιπλέον, αποκαλύφθηκε ότι στον Meredith είχαν υποσχεθεί να πληρωθεί κανονικά, παρόλο που δε θα αγωνιζόταν μετά την τιμωρία του.
Συνολικά οι 17 παίκτες που μπλέχτηκαν στο σκάνδαλο, τιμωρήθηκαν με χρηματικό πρόστιμο και τους απαγορεύτηκε να παίξουν ξανά με τη φανέλα της City. Σε δύο διευθυντές του συλλόγου απαγορεύτηκε δια βίου η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο, δύο ακόμα τιμωρήθηκαν για ένα χρόνο, ενώ οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν να παραιτηθούν. Οι Meredith και Turnbull, μεταξύ άλλων, κατέληξαν να αγωνίζονται με τα χρώματα της Manchester United.
Ότι είχε χτίσει η Manchester City τα προηγούμενα χρόνια, είχε δημιουργηθεί λόγω παράνομων μονοπατιών και η κατάρρευση ήταν φυσικό επακόλουθο. Ο τερματισμός στην 2η, 4η και 5η θέση τις χρονιές πριν την τιμωρία, έδωσαν τη σκυτάλη στην 17η και 19η, άρα και τον υποβιβασμό. Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από τρεις δεκαετίες για να κατακτήσει τον τίτλο, που αν τα πράγματα είχαν πάει λίγο διαφορετικά, θα τον είχε κατακτήσει την ημέρα της «γροθιάς του Turnbull» το 1905.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και άλλοι μεγάλοι σύλλογοι της εποχής (μπορεί και όλοι) πλήρωναν τους παίκτες παράνομα και «φουσκωμένα» ποσά, κανένα συμβάν όμως δεν ενόχλησε την FA, όσο η City. Όπως άλλωστε δήλωσε ο Meredith και ισχύει ακόμη και σήμερα, «Οι ομάδες δεν τιμωρούνται επειδή παραβαίνουν το νόμο, τιμωρούνται επειδή αποκαλύπτεται ότι το κάνουν».
ΠΗΓΗ: eyap.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Sportdog Team