Πολλοί είναι οι παίκτες που ξεκινούν με όνειρα από τις εφηβικές ομάδες μεγάλων συλλόγων, αλλά ελάχιστοι τα καταφέρνουν... Οι πιο πολλοί χάνονται. Φαίνεται να ανοίγεται ένα σπουδαίο μέλλον την μέρα που θα κάνει ο νεαρός παίκτης το ντεμπούτο του με τη φανέλα της πρώτης ομάδας και μπορεί να βρούμε παίκτη που να παίξει άλλες 100, ή και άλλες 300 φορές με την ομάδα αυτή, αλλά και άλλον που να έχει μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού συμμετοχές.
Μία τέτοια περίπτωση είναι και του Στιβ Πέπλοου, ο οποίος ξεκίνησε με πολλά όνειρα από τις παιδικές ομάδες της Λίβερπουλ, γέννημα θρέμμα της πόλης, πέτυχε να μπει στην πρώτη ομάδα, αλλά μόνο για τρεις, συνολικά, φορές. Μετά θα περάσει τις υπόλοιπες του μέρες εκεί στις ρεζέρβες και όταν έμεινε ελεύθερος άρχισε να περιδιαβαίνει τις μικρότερες κατηγορίες, αλλάζοντας αρκετές ομάδες.
Έχει όμως μεγάλη διαφορά σε σχέση με ανάλογες περιπτώσεις στο ότι και οι τρεις εμφανίσεις του ήταν αξιομνημόνευτες για διαφορετικούς λόγους. Το ντεμπούτο του έγινε Νοέμβριο του 1969 στο Άνφιλντ όταν η Λίβερπουλ έπαιζε με την Γουέστ Χαμ, αγώνας που είχε επιλεγεί από το BBC για την εκπομπή το Ματς της Ημέρας (Μatch of the Day) αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που εκπομπή και το ματς μεταδόθηκαν με έγχρωμη εικόνα. Η Liverpool κέρδισε με 2-0 παρά την παρουσία του Μπόμπι Μουρ στην άμυνα των φιλοξενούμενων και ο Πέπλοου δεν σκόραρε. Πάντως διατήρησε τη θέση του στον επόμενο αγώνα, εκτός έδρας με την τότε πρωταθλήτρια Λιντς, ντέρμπι μεταξύ των δύο κορυφαίων ομάδων της εποχής.
Το ματς είχε κάποια αξιοσημείωτα, πρώτον γιατί ο τερματοφύλακας της Λιντς Γκάρι Σπρέικ επανέλαβε τραγική γκάφα, όπως και σε προηγούμενο αγώνα στο Άνφιλντ, αφήνοντας μία μάλλον αδύναμη κεφαλιά του Ρον Γιέτς να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια και τα πόδια του. Ο Σάνκλι σε μία αντίστοιχη περίπτωση γκολ που είχε δεχθεί ο τερματοφύλακας της ομάδας του μέσα από τα πόδια του τον περίμενε αγριεμένος στα αποδυτήρια.
Ο τερματοφύλακας προσπάθησε να τον προλάβει «…ξέρω αφεντικό» είπε «Έπρεπε να είχα κρατήσει κλειστά τα πόδια μου» και ο έξαλλος Σάνκλι του απάντησε «…όχι εσύ, η μάνα σου έπρεπε να κρατήσει κλειστά τα πόδια της!» Με τον τρόπο αυτό η Λίβερπουλ ισοφάρισε ένα πέναλτι γκολ του Τζάιλς και σε σχετικά ήσυχο ματς, η Λιντς κέρδισε άλλο ένα πέναλτι στο τέλος, αλλά ο τερματοφύλακας Λόρενς το απέκρουσε. Ακόμα μεγαλύτερη όμως, και πιο απίθανη διακύμανση είχε η τρίτη και τελευταία συμμετοχή του Πέπλοου.
Η Λίβερπουλ υποδεχόταν την πορτογαλική Βιτόρια Σετουμπάλ στο τότε Κύπελλο Εκθέσεων και νυν Europa League έχοντας χάσει 1-0 εκτός έδρας. Οι Πορτογάλοι προηγήθηκαν με 1-0, ο Πέπλοου άφησε τη θέση του στο ημίχρονο στον Ρότζερ Χαντ, αλλά η Σετουμπάλ σημείωσε το 2-0 με αυτογκόλ του Στρονγκ. Ενώ όλα φαίνονταν χαμένα στο 60ο λεπτό η Λίβερπουλ μείωσε με πέναλτι, ισοφάρισε στο 88ο και ο Χαντ στο 90ό πέτυχε το 3-2 με αυτό που ήταν το τελευταίο από τα 285 γκολ που σημείωσε στην μεγάλη καριέρα του.
Μέχρι το 1969, αν οι ομάδες μετά από δύο ματς τελείωναν με ίδιο αριθμό γκολ ακολουθούσε παράταση και αν εξακολουθούσαν, η πρόκριση παιζόταν …κορώνα γράμματα, κυριολεκτικά, με τον διαιτητή δηλαδή να στρίβει ένα νόμισμα!
Οι παίκτες προετοιμάστηκαν σωματικά για παράταση, όπως και οι φίλαθλοι ψυχολογικά και δεν μπορούσαν να καταλάβουν για ποιο λόγο οι Πορτογάλοι πανηγύριζαν και ο διαιτητής έφυγε από το γήπεδο. Απλά, από εκείνη τη χρονιά η UEFA καθιέρωσε τον κανόνα του διπλού εκτός έδρας γκολ σε ισοβαθμία τερμάτων στα δύο παιχνίδια και η Λίβερπουλ ήταν η πρώτη αγγλική ομάδα που «δοκίμασε» αυτήν την εμπειρία.
Όσο για τον Πέπλοου δεν ξαναμπήκε στο προσκήνιο. Πέρασε την υπόλοιπη καριέρα του σε Νότιγχαμ Φόρεστ, Μάνσφιλντ, Τρανμίρ ακόμα και πέρα από τον Ατλαντικό, στο Σικάγο.
ΠΗΓΗ: england365.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Sportdog Team