Η Αγγλία στο Euro του 2016 αποκλειόταν από την Ισλανδία, μια από τις πιο μικρές χώρες στην Ευρώπη. Πέντε χρόνια μετά, κατάφερε να φτάσει ως τον τελικό του Euro, χάνοντας στα πέναλτι. Το ερώτημα που τίθεται όμως, είναι το εξής. Έχει βρει το δρόμο της, ή απλά συνεχίζει στις αποτυχίες.
Σε ένα αντιπροσωπευτικό συγκρότημα μιας χώρας, πολλά πράγματα παίζουν ρόλο. Συνήθως, οι ποδοσφαιρικές ικανότητες παικτών μπαίνουν σε δεύτερη ή ακόμα και σε τρίτη μοίρα, πίσω από την ψυχολογία της ομάδας, το καλό κλίμα, τις τακτικές και τις οδηγίες που οφείλει να καλλιεργήσει ένας ομοσπονδιακός προπονητής σε διαστήματα λίγων ημερών. Στο Euro πράγματι η Αγγλία, έκανε σπουδαία βήματα μπροστά.
Στα παιχνίδια των ομίλων, συμπεριφέρθηκε αρκετά «κυνικά», κρατώντας δυνάμεις, μη προσπαθώντας να κάνει υπερβολές. Κοινώς, έχοντας σα στόχο να περάσει πρώτα, κι έπειτα βλέπουμε. Αυτό είναι χαρακτηριστικό μιας ομάδας που κατανοεί δυνάμεις κι αδυναμίες, εξ’ ου και η πρώτη θέση στον όμιλο. Πως να μη διαχειριστεί δυνάμεις κιόλας, όταν κάθε παίκτες έχει 45 παιχνίδια το λιγότερο στα πόδια του.
Και στα knock out είχαμε λίγο απ’ όλα. Μια εξίσου κυνική Αγγλία με τους Γερμανούς, ένα «ισοπεδωτικό» παιχνίδι με τους Ουκρανούς, μια κατάθεση ψυχής μέχρι την παράταση για τους μαχητικούς Δανούς. Και κάπως έτσι ερχόμαστε στον τελικό. Οι συνθήκες, αν μη τι άλλο θαυμάσιες. Σχεδόν κάθε παιχνίδι είχε παιχθεί στο Wembley, η Αγγλία με τον κόσμο της κοντά, με την ψυχολογία της αήττητης σε όλο το τουρνουά και δεχθείσας μόλις ένα γκολ.
Διαβάστε τη συνέχεια πατώντας εδώ
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Sportdog Team