Το πρόβλημα του ΠΑΟ ΔΕΝ είναι οι μεταγραφές - Υπέρβαρος διαιτητής

Το αναμενόμενο από τους περισσότερους έγινε στην Λεωφόρο στην ρεβανς Κυπέλλου ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ.
Ο Παναθηναϊκός όπως περίμεναν όλοι "γκάζωσε" όσο μπορούσε, ο ΠΑΟΚ έπαιξε όσο πιο προσεκτικά μπορούσε και αυτός από την μεριά του και το τελικό αποτέλεσμα απλά επισφράγισε το προβάδισμα πρόκρισης που είχε πάρει η ομάδα του Λουτσέσκου από το πρώτο παιχνίδι.
Μπορούσε κάτι παραπάνω ο Παναθηναϊκός άραγε;
Θεωρητικά μπορούσε. Ειδικά από την στιγμή που ο καλύτερός του χθες παίκτης ο Τσέριν επισφράγισε την απόδοσή του με ένα πολύ γρήγορο γκολ που έδωσε την εντύπωση για ένα μεγάλο μέρος του πρώτου ημιχρόνου ότι ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε αν μη τι άλλο να πάει το παιχνίδι στην παράταση.
Όμως δυστυχώς για τους πράσινους τα παιχνίδια κρατάνε... λίγο παραπάνω απ' όσο δείχνουν οι ίδιοι να αντέχουν να παίζουν σε πιεστικούς και έντονους ρυθμούς.
Δεν μπόρεσε ο Παναθηναϊκός να πάρει κάτι παραπάνω όσο άντεχε να ζητάει αυτό το κάτι παραπάνω.

Και ειδικά όσο η τριάδα του κέντρου με του Τσοκάϊ και Ρούμπεν να κόβουν και τον Τσέριν να δημιουργεί είχε αυτό το σχήμα.
Όταν για να μπει ο Μαντσίνι ο Τσοκάϊ βγήκε, ο Τσέριν έφυγε από τον χώρο ανάμεσα σε κέντρο και περιοχή του ΠΑΟΚ και πηγε κοντά στον Πέρεθ και τον ρόλο του ανέλαβε ο Μπερναρ, το κέντρο του Παναθηναϊκού ουσιαστικά αποδυναμώθηκε και όταν πια βγήκε και ο Μπερνάρ που είχε παραδώσει πνεύμα από δυνάμεις, το κακό ολοκληρώθηκε.
Ο Παναθηναϊκός δεν είχε πλέον ούτε την διάταξη ούτε τις δυνάμεις για να πρεσάρει και να προβληματίσει τον ΠΑΟΚ και κάπου εκεί τα υπόλοιπα ήρθαν σχετικά φυσιολογικά.

Το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό κι όχι μόνο στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ αλλά συνολικά από κάποιο σημείο του πρωταθλήματος και μετά, φάνηκε για μια ακόμα φορά.
Και αυτό δεν είναι κατά κύριο λόγο η καθυστέρηση στις μεταγραφές ή η έλλειψη εναλλακτικών λύσεων στον πάγκο, όπως όλοι λένε περισσότερο από... συνήθεια παρά σαν αποτέλεσμα μιας προσεκτικής προσέγγισης σε αυτό που βλέπουν από την ομάδα του Γιοβάνοβιτς.
Στο συγκεκριμένο παιχνίδι ο Παναθηναϊκός και λύσεις είχε από τον πάγκο και γενικά ήταν "φρεσκαρισμένος" σαν ενδεκάδα.
Τι δεν είχε όμως;
Δεν είχε αυτό που δεν έχει καιρό τώρα και συγκεκριμένα από τα τελευταία παιχνίδια κιόλας του πρώτου ακόμα γύρου.
Δεν είχε τους λεγόμενους βασικούς του σε καλή κατάσταση ή αν προτιμάτε είχε τους λεγόμενους βασικούς του, δε... κανονική γι' αυτούς κατάσταση πια, καθώς κάποιοι φαίνεται πως στο ξεκινημα της σεζόν είχαν... υπερβάλλει εαυτόν και... προσόντα και είχαν δώσει λάθος εντυπώσεις για την αξία και τις δυνατότητές τους.

Απών συνεχώς από το παιχνίδι ο Σπόραρ, μαχητικός, με διάθεση αλλά... της ταλαιπωρίας από κάποιο σημείο και μετά ο Παλάσιος μετριότατος στα όρια του επικίνδυνου για την αμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού ο Πέρεθ, "άλλος παίκτης" πια ο Χουάνκαρ που θυμίζει περισσότερο τον παίκτη που ο Παναθηναϊκός προπαθούσε να διώξει πέρυσι παρά τον μπακ που βλέπαμε στην αρχή της σεόν και πάει λέγοντας.
Αυτό είναι λοιπόν το βασικό, το ουσιαστικό και το πιο κρίσιμο πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό.
Γιατί αν ο κορμός του σεν επανέλθει σε μια στοιχειωδώς απαιτητική κατάσταση στην συνέχεια, όση βοήθεια και να δώσουν οι μεταγραφές, όσες εναλλακτικές λύσεις και αν προστεθούν στο ρόστερ, πολύ δύσκολα θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της συνέχειας του πρωταθλήματος και ειδικά στα πλέϊ-οφ με τα συνεχόμενα και αυξημένης έντασης και δυσκολίας παιχνίδια.

Στα εντυπωσιακά του παιχνιδιού της Λεωφόρου τώρα, δυο πράγματα.
Το πρώτο ήταν πως αν κάποιος προσπαθήσει να δει τα στατιστικά του αγώνα, μάλλον θα του είναι πιο εύκολο να βρει ποιοι... δεν πήραν κίτρινη κάρτα και όχι ποιοι πήραν, από ένα διαιτητή ψιλοαστείο και εμφανώς υπέρβαρο που από κάποιο σημείο και μετά αν ήταν συνεπής με την τακτική του θα έπρεπε να αφήσει την κάθε ομάδα με περίπου... πέντε παίκτες στο γήπεδο.
Και το δεύτερο ήταν για μένα αυτή η ακατανόητη συμπεριφορά και γενικότερα εμφάνιση του Κουρμπέλη, που σαν αρχηγός, αντί να δώσει το παράδειγμα της ήρεμης και σοβαρής αντιμετώπισης του αγώνα, προσπάθησε από το πρώτο λεπτό να. αντικαταστήσει τον... Σένκεφελντ σε νοοτροπία και συμπεριφορά.

Νεύρα χωρίς λόγο από την πρώτη κιόλας φάση του αγώνα και ψιλοσυμπλοκή με αντίπαλο στο πρώτο λεπτό και από κει και πέρα χαζά ποδοσφαιρικά μαρκαρίσματα στα όρια της κίτρινης ή για κίτρινη χωρίς δεύτερη κουβέντα, σε μια άνευ ουσίας επίδειξη τσαμπουκά και ειδικά απέναντι σε ένα Ολιβέϊρα που όχι μόνο φάνηκε ότι "δεν μασούσε" από τέτοια, αλλά κατάφερε παίζοντας ΜΟΝΟΣ του όλη την άμυνα του Παναθηναϊκού, να τους κρατήσει ΟΛΟΥΣ κοντά στην περιοχή του Λοντίγκιν και να φορτώσει και τους περισσότερους απ΄ αυτούς με κάρτες.

Το ότι ο χθεσινός Κουρμπέλης... αποθεώνεται κιόλας από το σύνολο του «ρεπορτάζ» για την εμφάνισή του και την συμπεριφορά του (σαν ένδειξη... μαχητικότητας μάλιστα) είναι απλά ένα ακόμα δείγμα της παθογένειας και της αντιποδοσφαιρικής λειτουργίας, προσέγγισης και ερμηνείας πραγμάτων, προσώπων και καταστάσεων στον Παναθηναϊκό.