"Eλα μου, Εμμανουέλα μου"!

Ο θάνατος της "Εμμανουέλας" μάλλον δεν θα κριθεί από τους "ειδικούς" του σινεμά ως απώλεια για την τέχνη. Φέρνει, όμως, γλυκές αναμνήσεις. Θυμάται ο Μίλτος ο Νταλικέρης...

Η Σίλβια Κριστέλ για τους περισσότερους ήταν απλώς η Εμμανουέλα, της σειράς ταινιών που τάραξαν τα λιμνάζοντα νερά του αισθησιακού σινεμά από τα μέσα της δεκαετίας του ΄70 μέχρι τα μέση της επόμενης. Πόσοι ήξεραν, άραγε, πριν διαβάσουν την είδηση του θανάτου της μόλις στα 60 της χρόνια, ότι ήταν Ολλανδέζα; Είτε το ξέραμε είτε όχι, αυτή η μικρή Ολλανδέζα των σέβεντις αποτέλεσε πηγή σεξουαλικής έμπνευσης για εκατομμύρια θεατών, μετατρέποντας παράλληλα σε «πηγές» άλλων υγρών τα μπατζάκια από τα κοντοπαντέλονα των εφήβων εκείνης της εποχής. Ελευθέρων ηθών κι ακόμα πιο απελευθερωμένη από τα ρούχα της, η γλυκιά Εμμανουέλα με το αγαλμάτινο, «στεγνό» κορμί, ευθυνόταν για ποτάμια και θάλασσες ολόκληρες από υγρά όνειρα.

Διαβάστε περισσότερα στο gazzetta/plus.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις