Ο Γιάννης Λαμπίρης γράφει στο blog του για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και εκφράζει την πεποίθηση για πρόκριση του Παναθηναϊκού.
Κατόπιν εορτής, είναι εύκολο να πεις: "Τα έλεγα". Γι’ αυτό και καταθέτω τώρα την άποψή μου ότι βλέπω τον Παναθηναϊκό να βγαίνει νικητής της σειράς με την Μπαρτσελόνα, ακόμα και αν δεν νικήσει απόψε!
Άλλωστε και κάποιο στοίχημα που έβαλα, ήταν αφού έχασαν οι "πράσινοι" το πρώτο παιχνίδι στη Βαρκελώνη.
Πολύ απλά το ποντάρισμά μου, δεν έχει να κάνει με την ποιότητα μόνο των ομάδων, δεδομένου ότι εκεί ίσως να υπερτερούν στα...σημεία οι Καταλανοί (η παρουσία του Μάικλ ίσως θα τους έδινε και ένα credit παραπάνω).
Είναι καθαρά θέμα προπονητή, και σε ενα παιχνίδι τόσο "εγκεφαλικό" όσο είναι το μπάσκετ ίσως αυτό είναι το Α και το Ω.
Απλά με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς όποιος νομίζει ότι τον κατάλαβε και μετά από τόσα χρόνια έμαθε το ρεπερτόριό του, απλά θα βρεθεί προ εκπλήξεως.
Ο άνθρωπος δεν παίζεται και είναι ίσως ο μοναδικός στην Ευρώπη που όχι απλά γνωρίζει, αλλά μπορεί κιόλας να παίρνει το 101% του κάθε παίκτη του καλύπτοντας τις αδυναμίες του.
Οταν πρωτοέπαιξε ο Καλάθης τον Ναβάρο, ήταν εύκολο να πει κανείς ότι ο Σέρβος τεχνικός απλά πειραματίστηκε. Το γεγονός όμως ότι ο Νίκ έχει πάρει αγκαζέ τον "μπομπέρ" της Μπαρτσελόνα εδώ και μια...εβδομάδα και τον έχει απενεργοποιήσει, δείχνει πολύ απλά ότι ήταν σχέδιο προμελετημένο εδώ και μέρες από το τεχνικό επιτελείο των "πρασίνων".
Το ό,τι η δύναμη των Καταλανών κάτω από τα καλάθια, έχει μετατραπεί σε ατού του Παναθηναϊκού που κάνει πάρτι κάτω από τις ρακέτες, είναι ένα ακόμα τρικ βγαλμένο από το καπέλο του μεγάλου προπονητή.
Στα νιάτα του, παίζοντας μεταξύ άλλων στην κορυφαία ίσως ομάδα όλων των εποχών (την Γιουγκοσλαβία) ήταν κομπάρσος μπροστά στα ιερά τέρατα εκείνης της απίστευτης "μηχανής" (1989-1991) που χειριζόταν μαεστρικά ο κουμπάρος του Ντούσαν Ιβκοβιτς.
Απλά ο Ζέλικο ήταν (και ως παίκτης) εγκεφαλικός, παίζοντας πρώτα με το μυαλό του και μετά με το σώμα. Αυτό λοιπόν είχε ως φυσιολογική εξέλιξη, το να γίνει εύκολα (και κυρίως γρήγορα) εξαιρετικός προπονητής.
Και από "Γκαστόνε" που ήταν το παρατσούκλι του στο ξεκίνημα, να μετατραπεί σε "Μίδα" του Ευρωπαϊκού μπάσκετ αφού ό,τι έπιανε το μετέτρεπε σε χρυσάφι, ανεξάρτητα με το υλικό που είχε στα χέρια του.
Ουσιαστικά πρόκειται για έναν Master Chef (αφού είναι της μόδας οι εκπομπές μαγειρικής) που μπορεί να φτιάξει ακόμα και ομελέτα χωρίς...αυγά και να είναι και γευστική!
Η Μπαρτσελόνα, διαθέτει σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ ίσως τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη, αλλά είναι φιλοσοφία της διοίκησης να προωθεί στην πρώτη ομάδα προπονητές από τη δική της παραγωγική διαδικασία. Δικά της παιδιά δηλαδή.
Σαφώς και ο Πέπε Γκουαρντιόλα με τον Τσάβι Πασκουάλ κατέχουν ιδιαίτερα τα αθλήματα που υπηρετούν, αλλά εκ των πραγμάτων είναι σχεδόν αδύνατον να υπερτερούν (ιδιαίτερα όταν τα παιχνίδια είναι πάνω από ένα) προπονητών με την οξυδέρκεια και το ταλέντο να αντιδρούν μέσα στο ματς μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Οπως ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ο Ζοζέ Μουρίνιο (ο Πορτόγαλος είχε δώσει τη δική του παράσταση κόντρα στη "Μπάρτσα" πέρυσι με την Ιντερ).
Ο "Zoτς" σαφώς και δεν έχει το αλάθητο του πάπα και μάλιστα πολλές φορές είναι και ξεροκέφαλος. Απλά έχει το κορυφαίο κίνητρο, κάθε φορά να προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του και ενίοτε το καταφέρνει. Αυτό είναι που τον κρατάει πάντα σε εγρήγορση.
Πηγή: sport24.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις