Αυτός ο αναθεματισμένος διάδρομος για να τη σκαπουλάρεις και να βγεις στο ξέφωτο και να ξεχαρμανιάσεις είναι τεράστιος, γράφει στο blog του ο Θανάσης Ασπρούλιας...
Περπατάς, περπατάς και μόλις καταφέρεις να φτάσεις, το φίλτρο του τσιγάρου που έχεις στα χείλη στηριγμένο σε όλη τη διαδρομή, έχει γίνει μούσκεμα. Εχει όμως και τα καλά του.
«Λοιπόν, θα γίνει σπουδαίο ματς την Κυριακή» μου είπε ένας Ισπανός φίλος βαρκελωνέζος δημοσιογράφος, χαρμάνης, όπως και του λόγου μου...
Ζοτς, ασ' τους να λένε...
Ωραίος τύπος, χαλαρός. Αρα κι αυτό που είπε εν συνεχεία με το παρεξηγήσετε... Δεν είναι κόμπλεξ, ούτε απωθημένα λόγω του τράκου που δέχθηκε στο ΟΑΚΑ πριν από ένα μήνα. Τη δική του ειλικρινή αλήθεια είπε ο άνθρωπος... «Λοιπόν, θα πρέπει να σου πω ότι στον τελικό θα υποστηρίξω τη Μακάμπι...
Ο τρόπος που παίζει είναι πιο... ωραίος. Πιο...χμμμ... ευχάριστος.. Ο τρόπος που παίζει ο Παναθηναϊκός είναι αποτελεσματικός, αλλά ...λυπητερός» είπε έχοντας σκαρώσει ένα χαλαρό χαμόγελο στα χείλη του ο τυπάκος.. Και να σας πω κάτι. Μου άρεσε αυτό που άκουσα. Αυτή η αναλλοίωτη άποψη ενός ουδέτερου φιλάθλου. Αν συμφωνούμε, ή αν διαφωνούμε είναι άλλη υπόθεση. Και τελικά τι είναι αυτό που μας ευχαριστεί;
Η διασκέδαση, ή ο τίτλος; Ε, νομίζω ότι η απόφαση είναι προφανής. Παρ'το Ζοτς έστω και παίζοντας ...πελότα! Και τώρα που θυμήθηκα την πελότα, να κάνω μία παρένθεση για να θυμηθώ κάτι που αναφέραμε και το ραδιόφωνο με τον Βασίλη Σκουντή... Βλέποντας τον σκηνοθέτη της Ευρωλίγκα να κάνει πλάνο στον Φλορεντίνο Πέρεθ στα έσχατα δευτερόλεπτα του ημιτελικού, σκέφτηκα ότι δε θα ήθελα να είμαι στη θέση του. Πριονοκορδέλα στον ποδόσφαιρο, υπόκλιση στο μπάσκετ, ε, το πολύ πολύ η Ρεάλ να το πάρει το περίφημο ευρωπαϊκό στην πελότα για να ησυχάσει και ο «Φλο».
Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα μας... Το σύνθημα είναι... «Ζοτς, ας στους να στεναχωριούνται». Εξάλλου, ο Παναθηναϊκός δεν έχει ανάγκη να αποδείξει αν παίζει καλά ή όχι... Ε, όχι λοιπόν... Τώρα θα το κάνει αυτό; Στα πρόθυρα του έκτου;
Οχι λοιπόν, κύριοι... Δεν έχει να αποδείξει τίποτα. Αλλά για θυμηθείτε... Πόσες φορές ο Παναθηναϊκός κλήθηκε να παίξει μπάσκετ και απέτυχε; Τα ίδια δεν έλεγαν και το 2007, όταν έγινε ο κορυφαίος (από πλευράς θεάματος) σύγχρονος τελικός της Ευρωλίγκα; Η μήπως με την ΤΣΣΚΑ του Μεσίνα, ο Παναθηναϊκός δεν ήταν αυτός που έπαιξε μπάσκετ και η ΤΣΣΚΑ ξυλίκι και των γονέων; Εξάλλου, το είπε ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης...
«Ο Ζοτς κρύβει εκπλήξεις». Πόσο αλήθεια είπε ο άνθρωπος που έφυγε από την Ελλάδα κάτι σαν αποδιοπομπαίος, αλλά έγινε στο Ισραήλ, ένα σύγχρονος Μωυσής... Αντε, όπως μου λέει τώρα και ο Σκουντής, ο Ιησούς του Ναβί, διότι αυτός πήρε τη σκυτάλη, καθ'οδόν, όταν απεβίωσε ο Μωάμεθ. Εν τέλει, μπράβο στον Σοφοκλή και χίλια μπράβο. Περισσότερα όμως, διότι δεν μας απάντησε με φάσκελο ή ακόμα χειρότερα καμία μπουνιά, όταν τον ρωτήσαμε αν ο Παναθηναϊκός ως αντίπαλος στον τελικό δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο...
«Θέλω να το κερδίσω διότι είναι μεγάλος αντίπαλος» απάντησε, αλλά η ερώτηση αλλού πήγαινε. Στο σίριαλ του καλοκαιριού που μία τον έφερνε κοντά και μία μακριά από τους πράσινους... Τελικά η απάντηση δε δόθηκε διότι το νταβραντισμένο αγόρι που ανεχόταν το επαναλαμβανόμενο «last question» που τελικά ειπώθηκε καμιά δεκαριά φορές, στράβωσε. Και με το δίκιο του άνθρωπος. Η ερώτηση επί της ουσίας της δεν απαντήθηκε ποτέ, αλλά Κυριακή κοντή γιορτή...
Πηγή: Sentragoal.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις