O Mάνος Αντώναρος σχολιάζει την μετακίνηση του Γιώργου Δεληκάρη από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό.
Αναλυτικά το άρθρο του:
Το άρθρο αυτό αφορά εμένα και τους Ολυμπιακούς.
Ήθελα πάντα να το γράψω, αλλά δεν εύρισκα την ευκαιρία.
Μην βιάζεστε θα σας πάω εκεί πού θέλω.
Οσοι με ξέρουν μπορούν να σας διαβεβαιώσουν ότι δεν είμαι παρελθοντολάγνος. Σέβομαι το παρελθόν, αλλά δεν μ’ αρέσει να το συγκρίνω με το σήμερα, επειδήέτσι με βολεύει (βλ. ηλικία).
Τίποτα όμως δεν είναι μονοσήμαντο στη ζωή…και προφανώς τίποτα απόλυτο….ούτε καν αυτή η φράση, που μπορεί κάλλιστα να αναιρεθεί.
Στο προηγούμενο άρθρο μου ο φίλος «PAOK forever» έγραψε τη φράση που μου έδωσε επιτέλους την ευκαιρία: “Και αν σκεφτεις να πειραματιστεις και με τον Δεληκαρη τοτε θα σου θυμιζει ο Τζωρτζ Μπεστ κατι πολυ λιγο απο τον Δεληκαρη.” Στο καπάκι ακολούθησε και ο «Overseas» με χρονογραφική διάθεση (όχι αρνητική) .
Ηρθε λοιπόν η στιγμή να γράψω για τον Γιώργο Δεληκάρη.
Επαναλαμβάνω αυτό το άρθρο αφορά εμένα και τους Ολυμπιακούς.
Το’χα μέσα μου και πρέπει να το βγάλω.
Τον έχω δει πάμπολλες φορές αυτόν τον παίκτη. Και με την φανέλα του Ολυμπιακού, και με την φανέλα της Εθνικής και όλα (τα λίγα) ματς με τη φανέλα του Παναθηναϊκού.
Ημουν μέσα στο Καραϊσκάκη το 1975 στο 2-2 κόντρα στην Εθνική της Δυτικής Γερμανίας. Της τεράστιας εκείνης ομάδας. Ομολογώ ότι είχα πάει να δω τον Μπέκενμπάουερ και τους φίλους του, αλλά όταν έφυγα το μόνο που θυμόμουν ήταν το γκολ του Δεληκάρη. https://www.youtube.com/watch?v=WT0jIBAUKZA&feature=related
Ημουν μέσα στη Λεωφόρο όταν με την πράσινη φανέλα έβαλε το 4ο γκολ στο 4-2 επί της Γιουβέντους. https://www.youtube.com/watch?v=aATApr56Lk4&feature=related
Ημουν πιτσιρικάς και όπως όλοι/ες θα ξέρετε αυτά που σου καρφώνονται στο μυαλό όταν είσαι μικρός δεν σου ξεβιδώνουν ποτέ.
Εχει γράψει ένα καταπληκτικό ρεπορτάζ (αποκλειστική συνέντευξη) γι’ αυτόν στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» ο φίλος μου Μανώλης Σαριδάκης. http://www.tanea.gr/athlitismos/article/?aid=3977447 Είναι δική του ΟΛΗ η επιτυχία… Δεν μ’ αρέσει να κλέβω τη δουλειά συναδέλφων… μ’αρέσει να χαίρομαι γι’ αυτούς. Τα λέει όλα… και υποθέτω ότι θα τα πουν και αναγνώστες Ολυμπιακοί που πρόλαβαν να δουν τον Δεληκάρη να παίζει.
Θα πω όμως πώς ένιωσα βλέποντας τον να φοραει την φανέλα με το τριφύλι στο στήθος.
ΛΥΠΗ!
ΜΕΓΑΛΗ ΛΥΠΗ!
Ακούστε…το’χω δηλώσει κάνοντας την εμφάνιση μου στο Gazzetta. Είμαι Παναθηναϊκός. Αγαπώ τον ΠΑΟ και συμπαθώ πολύ τον ΠΑΟΚ (ως μισός Θεσσαλονικιός)… Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να έχω ούτε καν ψήγμα συμπάθειας προς τον Ολυμπιακό. Και δεν έχω.
Τότε γιατί λύπη;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καλλιθέα. Σχεδόν δίπλα στον Πειραιά. Είχα φίλους εκεί, γκόμενες, παρέες… πού μ’ εχανες πού με εύρισκες στον Πειραιά ήμουν. Περνούσα από το Καραϊσκάκη και μουρμούριζα «φτου κακά!»… τους άκουγα στο Πασαλιμάνι να μιλάνε για τον Ολυμπιακό και από μέσα μου έσκαγα στα γέλια… σιγα-σιγά όμως…και αν είσαι παρατηρητικός άνθρωπος…καταλαβαίνεις τι κρύβει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ στην καρδιά του ο άλλος… Εχω δει τον Γαλάκο με το τριφύλι, τον μακαρίτη τον Κυράστα, τον Σαργκάνη, τον Βαμβακούλα, τον Αποστολάκη… Μέσα μου γινόταν πάρτι που τους είχαμε πάρει από το λιμάνι… χοροπήδαγε το είναι μου… όμως όλους αυτούς τους αφομοίωσα και σε σχετικά γρήγορο χρονικό διάστημα ξέχασα ότι έπαιζαν κάποτε στον Ολυμπιακό.
Με τον Δεληκάρη δεν συνέβη το ίδιο. Λυπήθηκα που τον είδα στα πράσινα. Ισως όχι τον ίδιο… αλλά για ΠΡΩΤΗ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ φορά στεναχωρέθηκα για τους ανθρώπους που λατρεύουν τον Ολυμπιακό… είναι εκείνο το «σιγά-σιγά» που σας έλεγα λίγο πιο πάνω… όταν καταλαβαίνεις πόσο βαθειά έχει ριζωμένο στη ψυχή του ο άλλος κάτι… (μόνο ως «κάτι» μπορώ να το χαρακτηρίσω)
Αυτός ήταν ΔΙΚΟΣ τους.
Ηταν σαν να έχεις μια γυναίκα που ξέρεις ότι ψυχή τε και σώματι ανήκει, αγαπάει, λατρεύει κάποιον άλλον, που επίσης την λατρεύει.
Πρέπει να’σαι πολύ κτήνος για να κοιμάσαι χαμογελαστός αγκαλιά μαζί της τα βράδια.
Θα σας πω κάτι που ίσως να μην γίνει πιστευτό, αλλά είναι αλήθεια:
Ενιωσα ανακούφιση που εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο.
Ελπίζω να έγινα κατανοητός… κι αν δεν έγινα, δεν πειράζει.
Δεν αγαπώ να λέω για το παρελθόν (αν και δημοσιογραφικά δεν είναι εύκολο)… αλλά όταν μιλάω γι’ αυτό, ή αλήθεια….ή καλύτερα η δική ΜΟΥ αλήθεια…δεν μου αφήνει περιθωρια για διπλωματικές τζιριτζάντζουλες του παρόντος.
ΥΓ. Διαβάστε και αυτό το καταπληκτικό post (2005) του blogger Kaltsovrako:
http://www.kaltsovrako.blogspot.com/2005/11/blog-post_15.html
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις