Βουτιά στο μυαλό των πολυμετοχικών…

ΠΟΛΕΜΗΣ: Προσπάθησαν να τον βάλουν κάποιοι μπροστά σχεδόν με το ζόρι, μετά την αποχώρηση του Βγενόπουλου και την παραίτηση του Πατέρα. Του έκαναν δειλά δειλά την αρχική πρόταση, τον είδαν να το συζητάει, κι άρχισαν να του πετάνε... τυράκια, πιστεύοντας πως δεν θα έβλεπε τη φάκα και θα τσιμπούσε. Πιο πιεστικά απ όλους του ζητούσε να καθήσει στην καρέκλα ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, βλέποντας πως θα ήταν μια καλή λύση μέχρι να έρθει η στιγμή που θα διαμορφώσει η δική του οικογένεια πιθανά δικά της σχέδια για το ποδόσφαιρο.

Γρήγορα ο Πολέμης κατάλαβε πόσο ακατάλληλος θα ήταν για μια τέτοια θέση. Ούτε το χώρο ξέρει, ούτε τις... λεπτομέρειες μέσα από τις οποίες μπορεί μια ομάδα να πάρει πρωτάθλημα είχε όρεξη να μάθει, ούτε με τους οργανωμένους ήθελε να μπλέξει, ούτε έδειχνε διάθεση ν αρχίσει να κοντράρεται με τον Μαρινάκη, ή οποιονδήποτε άλλο και γενικά έβλεπε πως βρισκόταν μίλια μακρυά από το μοντέλο προέδρου που καταφέρνει να... τα σαρώνει όλα στην Ελλάδα.

Εκείνο που τον κρατούσε ζεστό, και τον έκανε να μένει στο παιχνίδι και να εξακολουθεί να συζητάει, ήταν η ελπίδα πως οι μεγαλομέτοχοι θα έμπαιναν σε μια μικρή απαραίτητη  αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και θα τον βοηθούσαν με τη στάση τους να βάλει σε τάξη τα πράγματα και ν αποφύγει τουλάχιστον τη χρεωκοπία, καθώς είναι ο μόνος που έχει υπογραμμίσει δημόσια τον κίνδυνο να φαληρίσει η ΠΑΕ.

Τελικά, δεν πήρε καμιά εγγύηση από κανένα. Φαντάστηκε τον εαυτό του τρεις - τέσσερις μήνες αργότερα, όταν η ομάδα χωρίς λεφτά στο ταμείο της θα έπρεπε να προγραμματίσει την επόμενη σεζόν κι εκείνος θα έψαχνε τους υπόλοιπους για να τους δεσμεύσει σ' ένα μίνιμουμ οικονομικής ενίσχυσης για να μπορέσει να φτιάξει υποτυπώδη έστω προϋπολογισμό, με τον κόσμο να βρίζει, να περιμένει κινήσεις με τις οποίες η ομάδα θα καταφέρει να ξανακάνει πρωταθλητισμό, και με τον πρόεδρο αναγκασμένο να απολογείται γιά πράγματα που ούτε δημιούργησε, ούτε προκάλεσε, ούτε υποσχέθηκε να λύσει. Έτσι είπε το μεγάλο "όχι".

ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κινήθηκε στα πλαίσια της "οριστικής" του απόφασης να συμφωνεί σε οποιαδήποτε λύση, αρκεί να μην την χρεώνεται ο ίδιος. Είναι αποφασισμένος να κινείται σαν "Mr 30%", αν και έχει το 53 τοις εκατό των μετοχών.

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη θεωρεί τον Πολέμη έναν από τους λίγους επιχειρηματίες με τους οποίους μπορεί πράγματι να συζητάει σαν ίση προς ίσους. Από την άλλη, όμως, δεν έκανε καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια να τον πείσει, θέλοντας, ίσως, να τον προστατεύσει και από πράγματα τα οποία λούστηκε ο Τζίγγερ κατά καιρούς, και φυσικά ήξερε πολύ καλά ότι θα έβρισκε μπροστά του στην πορεία ο οποιοσδήποτε νέος πρόεδρος.

Την ίδια στάση θα κρατήσει και σε όλες τις υπόλοιπες πιθανές λύσεις που θα προκύψουν από δω και πέρα, καθώς το μόνο που λέει ότι τον νοιάζει πια είναι να ξεφορτωθεί τις περιττές μετοχές. Δεν θέλει να είναι κυρίαρχος στο παιχνίδι, ζητάει να μπαίνει στις όποιες αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου μέχρι το 30 τοις εκατό που δηλώνει πως αντιπροσωπεύει και παρακαλάει να βρεθεί ο άνθρωπος που θα τον ξεφορτώσει από τις περιττές ευθύνες.

Σίγουρα κατά βάθος πιστεύει, πως μέρα με τη μέρα το αδιέξοδο θα μεγαλώνει, ενώ θα πολλαπλασιάζονται οι φίλοι της ομάδας που θα τον ψάχνουν μετανοιωμένοι και θα τον παρακαλάνε να επιστρέψει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε μια τέτοια περίπτωση θ' αλλάξει τη στάση του.

ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Οσο έχει το μπάσκετ, δεν θα συζητάει το ενδεχόμενο να τρέξει και τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό κάποιο μέλος της οικογένειας, είτε ο Παύλος, είτε ο Θανάσης, είτε ο Δημήτρης. Θα τον βόλευε μια οποιαδήποτε μεταβατική λύση, μέχρι ν' αλλάξουν (αν αλλάξουν) τα πράγματα, ώστε να μπορέσει να κουβεντιάσει κάτω από διαφορετικές οικονομικές και όχι μόνο συνθήκες και προϋποθέσεις το πιθανό ενδεχόμενο να αναλάβει αργότερα ενεργό ρόλο, ειδικά ο Δημήτρης.

Η πλευρά Γιαννακόπουλου υποστήριξε με τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό τον Πολέμη, αφ' ενός επειδή ήξερε ότι μελλοντικά δεν θα τον είχε ποτέ απέναντι, στην περίπτωση που θα ήθελε να μπει μπροστά κάποιος από την οικογένεια, και αφ' ετέρου γιατί τον θεωρεί λίρα εκατό για να διαχειριστεί την δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή η ποδοσφαιρική εταιρία.

Η κόντρα διαρκείας που έχει με τον Βγενόπουλο και τον Πατέρα, πάντως, φρενάρει την όποια προσπάθεια συνεννόησης ανάμεσα στους μεγαλομετόχους και σε επέκταση τη λύση που θα μπορούσε να βρεθεί κάποια στιγμή. Κι αυτό το μέτρησε ο Πολέμης πριν απαντήσει με το οριστικό όχι.

ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ: Θα μπορούσε να είναι ο πιο απρόβλεπτος και ενδιαφέρων απ' όλους, αν υπήρχε έστω και ένας μέτοχος, ή οπαδός, που να δείχνει, πλέον, εμπιστοσύνη στα όσα λέει και κάνει. Η στάση που κρατάει από την αρχή της πολυμετοχικότητας, αλλά ειδικά από τη στιγμή που αποφάσισε ν' αποσυρθεί χωρίς να αποσύρεται, δυσκολεύει και την όποια λύση.

Φεύγει χωρίς να φεύγει, μένει στην άκρη μα είναι παρών, ζητάει να αγοράσει την ΠΑΕ αλλά μετά δεν την παίρνει ούτε τσάμπα, δημιουργεί και χάνει μόνος του ευκαιρίες να παίξει σοβαρό ρόλο στα πράγματα του Παναθηναϊκού, αλλά πλέον έχει χάσει όλους σχεδόν τους υποστηρικτές του. Εκείνο που μοιάζει να επιδιώκει, είναι να βρίσκεται ο ίδιος στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, χωρίς να έχει τη διάθεση ούτε να βάλει σοβαρά λεφτά, ούτε να βοηθήσει στο να βρεθεί αυτό που λέμε λύση κοινής αποδοχής.

Φαίνεται να τον βολεύει το σημερινό κενό εξουσίας, καθώς αν κάποια στιγμή οι υπόλοιποι προχωρήσουν σε οποιασδήποτε μορφής διοίκηση που θα δίνει τις μίνιμουμ εγγυήσεις που χρειάζεται για να προχωρήσει η ομάδα, ο ίδιος θα βρεθεί οριστικά στο περιθώριο. Κανέναν δεν έπεισε ότι ήθελε ειλικρινά να καθήσει στην καρέκλα του προέδρου της ΠΑΕ ο Πολέμης.

Η αίσθηση που υπάρχει είναι πως προτιμάει τα επικοινωνιακά τρικ από τις ουσιαστικές κινήσεις. Από την άλλη, έχει ανοίξει μέτωπο χωρίς διάθεση ανακωχής με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και την εφημερίδα του, την "Πράσινη", κάτι που αποτελεί ένα ακόμη εμπόδιο για την όποια λύση. Οι φίλοι του υποστηρίζουν ότι θα ξαναγυρίσει μελλοντικά, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Όμως, αυτό το μέλλον είναι τόσο μακρινό και απροσδιόριστο, που απλά δεν πείθει...

ΠΑΤΕΡΑΣ: Παραιτήθηκε από πρόεδρος μόλις κατάλαβε ότι ο Βγενόπουλος δεν ενδιαφερόταν να πάρει την ΠΑΕ, να κρατήσει τον ίδιο πρόεδρο και να προχωρήσουν μαζί το πλάνο που σίγουρα είχε κατασκευάσει στο μυαλό του. Θα πρέπει να έπεσε από τα σύννεφα μαθαίνοντας την τελική απόφαση του κ. ΜΙG να μείνει μακρυά από τα πράγματα. Δεν αποκλείεται, όμως, και να αισθάνθηκε ανακούφιση από τις εξελίξεις, βλέποντας πως με την οικονομική κατάσταση που υπάρχει πια στον Παναθηναϊκό, θα ήταν πολύ δύσκολο να κοντράρει στα ίσια τον πρώην φίλο του, τον Μαρινάκη, και να ξαναπάρει το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό.

Το μεγάλο του λάθος είναι, ότι είδε τον εαυτό του σαν τον μοναδικό και αναντικατάστατο πρόεδρο χωρίς τον οποίο ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να πάει ούτε μισό μέτρο μπροστά. Παραμυθιάστηκε παίρνοντας πέρυσι το πρωτάθλημα, πίστεψε πως θα είναι στα πράγματα με προοπτική πενταετίας και βάλε και άργησε να καταλάβει ότι από τη στιγμή που δεν ήταν ο ίδιος μεγαλομέτοχος, δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει την πολιτική του όταν μάλιστα οι υπόλοιποι μέτοχοι είχαν τόσες πολλές και ουσιαστικές διαφωνίες μεταξύ τους.

Εκεί την πάτησε, πίστεψε σαν τελευταίο αποκούμπι του τον Βγενόπουλο κι όταν έμεινε μόνος, δεν είχε πλέον τη δυνατότητα να παίξει τον οποιονδήποτε ρόλο. Δεν είναι σίγουρο ότι συμβιβαζόταν με τη λύση Πολέμη. Από τη στιγμή που όλη του η ζωή περιστρεφόταν γύρω από τη δική του προεδρία - κυριαρχία, δύσκολο ως αδύνατο να δεχτεί οποιονδήποτε άλλο σε μια θέση που θεωρούσε ότι την είχε... νοικιάσει για τα πολλά επόμενα χρόνια.

Πηγή: sport24.gr