ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Στην ...Πόλη όπου μεγαλούργησε, ο Ολυμπιακός ήρθε αντιμέτωπος με έναν κακό αντίπαλο, τον ακόμα χειρότερο εαυτό του, μα κυρίως ολόκληρο το τουρκικό έθνος. Η αναμέτρηση με τη Φενέρ δεν ήταν τελικός σε βαθμολογικό επίπεδο, οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα όμως, πέραν της νίκης θα έλουζε με ξύδι τις ήδη ανοιχτές πληγές του πρωταθλητή Ευρώπης. Και η επόμενη εβδομάδα θα κυλούσε πολύ άσχημα. Με πολλή αμφισβήτηση και κακόγουστη κριτική. Ενόψει ενός πραγματικού τελικού, όπως είναι ο αγώνας της επόμενης εβδομάδας κόντρα στην Χίμκι στο ΣΕΦ, το σκηνικό της δυσανεξίας που θα διαμορφωνόταν, καλό δε θα έκανε.

Ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη τη νίκη για να πατήσει στα πόδια του σε μία σεζόν, που είτε σε μεγαλύτερα διαστήματα, είτε από εβδομάδα σε εβδομάδα, ρέει μία στο καρφί και μία στο πέταλο. Δεν κατάφερε όμως, να κυριαρχήσει, ως όφειλε, σημάδευε στον αέρα όταν κρατούσε το δρεπάνι για να κόψει τον αέρα των απογοητευμένων Τούρκων και όσο περνούσε η ώρα, οι γηγενείς παίκτες της Φενέρ, αισθάνονταν ότι προλάβαιναν το ραντεβού με τον εξορκισμό του φαντάσματος του Πιανιτζιάνι. Τι σχέση έχει αυτό με τον Ολυμπιακό; Κατά τη γνώμη μου, άμεση!

Διαβάστε ολόκληρο το σχόλιο στο gazzetta.gr

Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός