Ολα είναι... στημμένα!

«Πόσο το έστησες;».

Ωραίο, ε; Στο 0-1.

Στο 1-1 τι έγινε;

Οταν μπήκε, αλλά δεν μέτρησε το 2-1;

Τι ακριβώς έστησε;

Ό,τι μας συμφέρει και μας πάει στο σύνθημα αυτό έγινε.

Και πέρυσι με τη Μέταλιστ; Κι αυτό δεν το έστησε; Γιατί να θέλει να πάει ο Ολυμπιακός στους «8»; Χαζός είναι; Δεν πρόκειται για αγιογραφία, αν και οι περισσότεροι αυτό μπορεί να εκτιμήσουν.

Δικαίωμα του καθενός να πιστεύει ότι θέλει. Λίγα λεπτά μετά τη ρεβάνς με τη Μέταλιστ ήταν στο ασανσέρ και κατέβαινε στα αποδυτήρια. Δεν τον είχαν δει οι μπροστινοί. «Το έστησε», η πρώτη τους κουβέντα. Οταν τον είδαν, κατάπιαν τη γλώσσα τους.

«Τι έγινε; Χαρούμενος δεν είμαι που το έστησα; Τι λέτε;» τους ρώτησε. Πάντα έτσι είναι. Οταν δεν κερδίζουμε ή μας έχουν στήσει ή το έχουμε στήσει για να βγάλουμε λεφτά. Ποιος ξεχνάει το 1994 στον τελικό του Τελ Αβίβ όταν ο Ολυμπιακός έχανε από το τρίποντο του Τόμπσον και τις χαμένες βολές του Πάσπαλι, το Πρωταθλητριών από τη Μπανταλόνα; Κι εκεί είχε βγει ότι το είχε στήσει ο Κόκκαλης.

Να χάσεις φυσιολογικά, από ατυχία, αδυναμία ή άλλο παράγοντα που διέπει τον αθλητισμό και την ζωή δεν μπορείς να τον σκεφτείς; Οχι, όλα στημμένα είναι. Σε στήσανε και δεν μπήκες στο Δημόσιο, στην τράπεζα, στον ΟΤΕ, στη «χ» δουλειά του ιδιωτικού τομέα. Μπαίνεις και είναι όλα καλά. Πιάνεις στο στοίχημα; Είσαι μάγκας. Χάνεις; Στημμένο ήταν.

Αφού ρε μάγκα, είναι όλα στημμένα γιατί ασχολείσαι; Τι γκρινιάζεις; Αλλά ποτέ δεν είσαι ευχαριστημένος. Ούτε στο σακί ούτε στο σακούλι. Παίρνεις τον τίτλο στο νήμα, γκρινιάζεις που δεν τον πήρες με διαφορά. Τον κατακτάς από τον Γενάρη μαθηματικά, ο βασικός σου αντίπαλος είναι στο -37 και η άλλη που ιστορικά σε κοντράρει πάει Β' εθνική, πάλι πρόβλημα έχεις. Δεν έχουμε ομάδα.

Αλλο είναι 2-3 μεταγραφικές αστοχίες κι άλλο να τα ισοπεδώνεις όλα. Προφανώς όταν αποκτήθηκαν αυτοί οι 2-3 παίκτες που επηρέασαν όπως φάνηκε στο τέλος όλη την ομάδα ουδείς φανταζόταν ότι θα ήταν... πατάτες. Δεν ήρθαν τζάμπα. Εκτός κι αν υπάρχει κι εκεί δόλος. Πέρυσι, τον Γενάρη του 2012 ο Ολυμπιακός ήταν για πέταμα. Ο Βαλβέρδε έπρεπε να γυρίσει στην Εσπανιόλ ή τη Μπιλμπάο, οι παίκτες να πάνε σπίτια τους και η διοίκηση να παραιτηθεί. Το 0-0 με τη Δόξα ποιος το ξεχνάει; Μετά, όλα καλά. Αποθέωση και όλα τα σχετικά. Βέβαια, για να μην ξεχνάμε τις συνήθειές μας, το 0-1 με την Κέρκυρα το στήσαμε κι αυτό και για τα μαρούλια και για να σώσουμε τον φιλοξενούμενο. Μια φάση πριν είχε δοκάρι ο Ορμπαϊθ, αλλά το έκανε εσκέμμένα και έστειλε τη μπάλα εκεί για να μην μπει γκολ. Μονά - ζυγά δικά μας. Ετσι είναι, αν υπάρχει προκατάληψη.

Από το πρώτο λεπτά, γιούχα. Να μάθουν να φέρονται. «Εκανες τον θρύλο, αεκάκι». Ωραιο κι αυτό.

Αφενός η ΑΕΚ δεν είναι αεκάκι, αφετέρου μάλλον κάποιο λάθος έχει γίνει. Εκτός κι αν ο Ολυμπιακός έχει πέσει στη Β' εθνική, έχει τεράστια χρέη, παντελώς αβέβαιο μέλλον και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι. Δεν λέμε ότι παίζει καλά ο Ολυμπιακός. Εχει αγωνιστικό πρόβλημα κι αυτό είναι ξεκάθαρο. Ο ίδιος ο πρόεδρος του το έχει παραδεχθεί μετά τη Λεβάντε πως αλλιώς ονειρεύεται κι αυτός τον Ολυμπιακό και πως θα κάνει ότι είναι απαραίτητο για να τον ενισχύσει το καλοκαίρι. Η ψυχολογία της μάζας πάνω στη φούρια είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Ούτε για τον κόσμο μήτε για την ίδια την διοίκηση. Κάθε ομάδα για το καλύτερο προσπαθεί.

Ψυχραιμία πάνω από όλα. Εμφύλιος από το πουθενά; Ούτε δεν ξαναπάμε στο γήπεδο μήτε τα παρατάω και φεύγω. Δηλαδή, αν υπήρχαν τα προβλήματα της ΑΕΚ ή του ΠΑΟ τι θα γινόταν; Θα το καίγανε το «Καραϊσκάκης».

Οσο για το «που' σαι Σωκράτη;». Θα το άκουσε ο Κόκκαλης και θα γέλαγε. «Είναι τρελοί;», θα αναρωτιώταν. Πριν από τρία χρόνια τα ίδια άκουγε. Φύγε, ουστ, αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό, μας έκανες ολυμπιακάκι, πούλα, το έστησες, το έκανες δώρο στον Παναθηναϊκό, δεν βάζεις λεφτά και όλα τα συναφή. Τώρα, «που' σαι Σωκράτη»; Ναι, κι αν φύγει ο Μαρινάκης σε λίγο καιρό θα λένε «που' σαι Βαγγέλη;». Aφορισμοί εκατέρωθεν είναι άδικοι, δεν αρμόζουν, μήτε δημιουργούν περιβάλλον για ομαλή λειτουργία. Ψυχραιμία. Αγωνιστικό είναι το πρόβλημα. Αυτό διορθώνεται...

Πηγή: Sportday.gr