Χθες το πρωί ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης ζήτησε να λάβει γνώση του νέου αθλητικού νόμου -αυτού που εδώ και κάμποσο καιρό είχε ζητήσει να του ετοιμάσει η νομοπαρασκευαστική επιτροπή της ΓΓΑ. Ο Ιωαννίδης διάβασε το κείμενο, ενημερώθηκε για τις τομές που προτείνονταν και τις πρωτοβουλίες που έπρεπε να αναλάβει και ζήτησε τις παραιτήσεις όλων των συντακτών του! Απέλυσε τους νομοθέτες γιατί προφανώς βρήκε τις προτάσεις τους ανεφάρμοστες. Για να μην πω ότι θύμωσε όταν διάβασε κουταμάρες.

 

 

Aν ο Ιωαννίδης δεν πέταξε στο καλάθι των αχρήστων τον νέο αθλητικό νόμο, θα τον παρακαλούσα να μου τον στείλει να φροντίσω να μπει κάποτε στο μουσείο του Ελληνικού Ποδοσφαίρου -όταν αξιωθούμε να αποκτήσουμε ένα. Το συγκεκριμένο νομοθέτημα και η απόρριψή του βάζουν (ελπίζω οριστικά) τέλος στην περίοδο της ρήξης του Υφυπουργείου Αθλητισμού με την ΕΠΟ και τις Ομοσπονδίες. Η φαγωμάρα είχε ξεκινήσει τον καιρό που ο Γιώργος Ορφανός τσακωνόταν με τον Βασίλη τον Γκαγκάτση. Μόνο που από τότε όλα άλλαξαν.

 

Κράτος

 

Υπήρχε από τον καιρό του Ορφανού στο Υφυπουργείο Αθλητισμού η αντίληψη ότι μπορεί το κράτος με νόμους και παρεμβάσεις να διορθώσει τα πάντα στο ποδόσφαιρο: φορέας αυτής της αντίληψης είναι ο από χθες απολυμένος νομοπαρασκευαστής Ανδρέας Μαλάτος, γνωστός σε μας που ανήκουμε στο φανατικό κοινό της «Δίκης» του Θωμαΐδη. Ο Μαλάτος, όπως και πολλοί άλλοι, πιστεύει πως αυτό το δυσκίνητο και διεφθαρμένο ελληνικό κράτος μπορεί να φτιάξει το ποδόσφαιρο νομοθετώντας -λες και έχει φτιάξει κάτι άλλο και δεν το πήραμε είδηση. Η αλήθεια είναι πως, αν το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο οδηγήθηκε σε αδιέξοδα (πρώτα απ' όλα οικονομικά και μάλιστα πριν την κρίση), υπεύθυνο είναι και το κράτος: ένα κράτος που δεν έλεγχε, που δεν τιμωρούσε, που παρενέβαινε στις εκλογές των Ομοσπονδιών, που επέτρεπε σε ΓΓΑδες και υπουργούς να έχουν λόγο ακόμα και για τη διαιτησία ή τις πειθαρχικές αποφάσεις, που χρησιμοποιούσε τον ΟΠΑΠ ως εθνικό κουμπαρά κτλ.

 

ΕΕΑ

 

Αυτό το κράτος, που κατά καιρούς έφτιαξε μηχανισμούς όπως η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, που οδηγήθηκαν στη γελιοποίηση από παράγοντες που κατέθεταν άδειους φακέλους, ή που δημιουργούσε ειδικούς νόμους για να γεννηθούν τερατωδώς νέοι Πανιώνιοι, αντί να κοιτάξει να εφαρμόσει τους υπάρχοντες νόμους, όταν δεν έκανε λαϊκίστικες κουταμάρες, που ήταν η σπεσιαλιτέ του, χάνονταν σε ασημαντότητες. Δεν ξέρω τι προέβλεπε το καινούργιο νομοσχέδιο. Είμαι όμως βέβαιος ότι κι αυτό θα δημιουργούσε ό,τι και τα προηγούμενα: φασαρία, προσφυγές της ΕΠΟ στη ΦΙΦΑ, «ξεβράκωμα» της πολιτικής ηγεσίας, που θα έκανε πάλι πίσω, και στο τέλος τη γνωστή τρύπα στο νερό: ο Ιωαννίδης μάς γλίτωσε από νέα ρεζιλίκια.

 

Ορφανός

 

Η κάθε εποχή έχει τις ιδιαιτερότητές της. Κάποτε για τον Ορφανό ή τον Φλωρίδη ήταν προτεραιότητα να τα βάλει με διάφορα σύμβολα της ποδοσφαιρικής διαφθοράς και της διαπλοκής: έπρεπε να δείξει ότι δεν ανέχεται την κοροϊδία. Μόνο που το λάθος που έκανε το Υφυπουργείο τότε ήταν ότι μπέρδευε τα πρόσωπα με τους θεσμούς: αν κάποιος είναι απατεώνας υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, όργανα ελέγχου (ΣΔΟΕ, Αστυνομία κτλ,) για να ασχοληθούν. Αντί να γίνει αυτό, χάνονταν το ίδιο το Υφυπουργείο σε δαιδαλώδεις κουταμάρες όπως οι νέοι αθλητικοί νόμοι, οι θεσμικές ρήξεις με τις Ομοσπονδίες, η στήριξη διάφορων ανόητων που δήλωναν διωκόμενοι και διώκτες, οι εξαγγελίες σε διοργανώσεις καλοπληρωμένων ημερίδων και πανάκριβων γιορτών κτλ. Με τον καιρό η πολιτεία έχασε τον μπούσουλα. Αντί να εποπτεύει, νομοθετούσε νόμους χωρίς εφαρμογή. Ασχολούνταν με ασήμαντα, όπως η ΟΔΠΕ, η ΔΕΑΒ ή για αυτονόητα, όπως το αυτοδιοίκητο των Ομοσπονδιών, και ξεχνούσε τις δικές της ευθύνες για παθογένειες του αθλητισμού μας όπως η βία, το ντόπινγκ, η σπατάλη του δημόσιου χρήματος κτλ. Φτάσαμε να θεωρείται σημαντικότερο να ασχολείσαι με το σύστημα εκλογών στην ΕΠΟ παρά με τερατώδεις αποφάσεις προέδρων της Ομοσπονδίας όπως «το πρόγραμμα για την κάρτα υγείας» π.χ. για το οποίο σπαταλήθηκαν πάνω από 12 εκατ. ευρώ και με το οποίο δεν έχει ασχοληθεί ένας αρμόδιος εισαγγελέας.  

 

Σοβαρότητα

 

Στον Αθλητισμό δεν υπάρχουν πλέον χρήματα. Ενα σοβαρό Υφυπουργείο πρέπει να κοιτάξει πώς τα λίγα θα διανέμονται σωστά, πώς π.χ. θα σταματήσει η χρηματοδότηση Ομοσπονδιών που εκπροσωπούν «αθλήματα-φαντάσματα» στην Ελλάδα. Ενα σοβαρό Υφυπουργείο πρέπει να δει τι θα γίνει με τα χρέη των ΠΑΕ και την υπερφορολόγησή τους. Ενα σοβαρό Υφυπουργείο δε χρειάζεται νόμους: χρειάζεται να συνεργαστεί με τις Ομοσπονδίες για να σωθεί ό,τι είναι δυνατόν, χρειάζεται να ασχοληθεί με τη μαζική άθληση, τα προβλήματα των γηπέδων, το ρήμαγμα των Ολυμπιακών Ακινήτων, τη βία, τη μαζική άθληση. Ο Ιωαννίδης, χθες, έδειξε ότι κλείνει την εποχή των παράλογων συγκρούσεων παίρνοντας μια σκούπα. Ελπίζω γρήγορα να ’ρθει αυτή της σοβαρότητας.

 

 

Να τους ψεκάσει

Δεν αποκλείεται η νομική υπηρεσία της ΑΕΚ να βρει ένα προηγούμενο και να πετύχει, κόντρα στη λογική, να μην υπάρξει αφαίρεση βαθμών: στην Ελλάδα είμαστε και όλα γίνονται -πρόσφατα μια μούντζα μετατράπηκε σε «κίνηση απόγνωσης». Αλλά ακόμα κι έτσι υπενθυμίζω ότι για να έχει μια ελπίδα η ΑΕΚ, πρέπει να κερδίσει στο Περιστέρι. Αν κρίνω από τις δηλώσεις του Παράσχου («κρίμα να πέσει ο ΟΦΗ εξαιτίας μας») και τη συγκίνηση που ένιωσαν όλοι εκεί όταν οι παίκτες του Αρη άρχισαν να κλαίνε, μοιάζει δύσκολο. Μόνη λύση, μια λύση Καμμένου που είπε ότι «δεν πέφτει η ΑΕΚ»: να τους ψεκάσουν στο Περιστέρι όλους…  

 

Πρώτος  ημιτελικός

 

Ο ΠΑΟΚ μπήκε στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου πολύ ορεξάτος και με τον αέρα που του έδιναν τρεις μήνες καλών αποτελεσμάτων στο πρωτάθλημα: πριν βγει το μισάωρο, ο Αθανασιάδης με ένα περίεργο σουτ, πεσμένος κάτω και με όλο το κορμί μπροστά από την μπάλα έκανε το 1-0.

Εγραφα χθες ότι περίμενα να δω την αντίδραση του Αστέρα και αντίδραση υπήρξε: ο Τσιώλης με τους Ντε Μπλάσις, Ράγιος και Ναβάρο πίσω από το Λέντσε και με τον Ουσέρο και τον Αλβαρες στη μεσαία γραμμή, πρώτα «πάγωσε» το παιχνίδι και μετά, στο ξεκίνημα του β' ημιχρόνου ισοφάρισε. Ο Αποστολόπουλος έδιωξε την μπάλα, αυτή στρώθηκε στον ακάλυπτο Ναβάρο, ο διαιτητής έκρινε ότι ο παίκτης του ΠΑΟΚ έπαιξε με την μπάλα κι άρα ο επιθετικός δεν ήταν σε θέση οφσάιντ και το ματς ήρθε στα ίσια.

Το φινάλε ήταν ό,τι καλύτερο: πρώτα ο Αστέρας ταμπουρώθηκε καλύτερα στην άμυνα, με τον Αλβαρες να κάνει τον τρίτο στόπερ, μετά οι επιθετικοί του εκμεταλλευόμενοι τους κενούς χώρους που δημιουργήθηκαν, μετά την έξοδο του Κάτσε, έψαξαν το «1-2» και τέλος, κόντρα στη ροή του ματς, μια τραγική ασυνεννοησία του Σανκαρέ και του Μπαντή έδωσαν στον άφαντο Σαλπιγγίδη το δικαίωμα να κάνει με το στήθος (!) το 2-1.

Τέλος είπα; Λάθος μου. Στις καθυστερήσεις ο Σανκαρέ, καλύτερος στην επίθεση παρά στην άμυνα, σημάδεψε το δοκάρι του Ιτάντζ και η ανακούφιση της Τούμπας υπήρξε μεγαλύτερη κι από τη χαρά της. Ο ΠΑΟΚ, μετά τη Λιβαδειά, κερδίζει ένα ακόμα ματς χωρίς να κάνει πολλά σωστά, αλλά για τον Δώνη αυτό πρέπει να είναι κακό σημάδι: αν επαναπαυτεί στη χαρά μιας νίκης τυχερής, στην Τρίπολη θα έχει προβλήματα.

Υπάρχει Αστέρας, παρά την ήττα. Στη ρεβάνς όλα είναι ανοιχτά, παρά τις τέσσερις ήττες στη σειρά… 

Πηγη: SportDay

Ποδόσφαιρο SPORTS