Δύο, ένας ή κανένας στο Λονδίνο;

Είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν κατάλαβε γιατί έχασε σε 89 δευτερόλεπτα ό,τι έχτιζε σε έναν ολόκληρο αγώνα.

Οι δηλώσεις του προπονητή του τόσο χθες μετά την αναμέτρηση, όσο και το πρωϊ στο αεροδρόμιο πιστοποιούν της σκέψης μου το αληθές. Πρώτα μας είπε για την τύχη που γύρισε την πλάτη στον πρωταθλητή Ευρώπης κι ευνόησε την Εφές. Κάπου μέσα έχωσε και τα ριμπάουντ. Στο «Βενιζέλος» μας μίλησε για τη διαιτησία του Λαμόνικα. Ο,τι να ‘ναι δηλαδή. Στην περίπτωση που πιστεύει αυτά που ξεστόμισε, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας (προπονητής αξιόλογος σε γενικές γραμμές) έκανε και χθες καθοριστικά λάθη στη διαχείριση του αγώνα με κορυφαίο τον πλήρη αφανισμό του Βασίλη Σπανούλη σε όλη την τέταρτη περίοδο, αλλά κυρίως στο κρίσιμο τελευταίο πεντάλεπτο που η ομάδα πήγε χωρίς ηγέτη. Επίσης, ο κόουτς δεν φρόντισε να γεμίσει τη ρακέτα του με ψηλά κορμιά στο φινάλε. Δε σου κάνει ο Άντιτς; Βάλε τον Πάουελ; Δεν σου κάνει ο Πάουελ; Βάλε τον Σερμαντίνι. Ουδείς μας έκανε; Θυμάμαι τις αλλαγές χάντμπολ που έκαναν στα τελειώματα των αγώνων Ομπράντοβιτς και Ίβκοβιτς και μοιραία συγκρίνω με την πλήρη χθεσινή ακινησία του πάγκου και παλαβώνω. Μηδενική βοήθεια, μηδενική επιρροή. Όπου πάει κι όπως πάει.

Μην μπούμε όμως πάλι στη διαδικασία της ανάλυσης για το τι έγινε. Το κάναμε χθες. Η εκ των δηλώσεων ανησυχία μου ελπίζω να διαψευσθεί πανηγυρικά, αλλά την αμαρτία μου την εξομολογούμαι. Δεν μου άρεσαν αυτά που άκουσα. Πολύ περισσότερο δεν κατάλαβα τις αναφορές στη διαιτησία, η οποία τον πήγε πάρα πολύ καλά τον Ολυμπιακό στην Τουρκία. Πάρα πολύ καλά όμως...

Είναι απολύτως βέβαιο ότι την Παρασκευή το ΣΕΦ θα είναι κολαστήριο. Είμαι πεπεισμένος ότι θα προσπαθήσουν να σπάσουν και το ρεκόρ του ΟΑΚΑ. Για την ακρίβεια την επικίνδυνη χαζομάρα του κλειστού των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, όπου μπήκαν δεκάδες χιλιάδες υπεράριθμοι και είδαν τον αγώνα από σκαλωσιές, την οροφή, τα σκαλοπάτια, τις τουαλέτες και τα πορτοπαράθυρα. Εύχομαι να μην ζήσουμε ανάλογες σκηνές στο Φάληρο, διότι μια φορά θα γίνει η στραβή και θα αναρωτιόμαστε πάλι γιατί έγινε. Δε λέω, ήταν φανταστική ατμόσφαιρα στο Μαρούσι, ανεπανάληπτη παγκοσμίως για την ακρίβεια, αλλά με κλεισμένες όλες τις εξόδους κινδύνου και σκαρφαλωμένο κόσμο σε όλες τις διαθέσιμες σκαλωσιές δεν υπάρχει ίχνος ασφάλειας στην περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά. Πόσο μάλιστα στο ΣΕΦ που είναι μικρότερο. Προσέξτε, δεν αναφέρομαι σε επεισόδια, αλλά στη στοιχειώδη ασφάλεια ενός γηπέδου, που σαφώς δεν υπάρχει όταν μέσα είναι διπλάσιος κόσμος από την κανονική χωρητικότητα.

Θα ήθελα τέλος να συγχαρώ τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο για το τσάρτερ που βάζει προκειμένου να βρεθούν 100 οπαδοί του Παναθηναϊκού στη Βαρκελώνη, αλλά αυτός ο παραλληλισμός των 300 του Λεωνίδα με τους 100 του «εξάστερου» μου κάθεται βαρύς στο στομάχι. Γιατί πρέπει μονίμως να οδηγούμαστε σε υπερβολές; Γενικώς με χαμηλά την μπαλίτσα καταφέρνεις θαύματα. Επίσης, τα πολλά χάδια σε οπαδούς είναι επικίνδυνα. Λέω εγώ τώρα...

Επιστρέφοντας στα αγωνιστικά, είναι προφανές ότι η ελληνική παρουσία στο Λονδίνο (που στην αρχή της εβδομάδας έμοιαζε δεδομένη και διπλή) κατέστη επισφαλής.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να ξαναβρεί τη χαμένη σοβαρότητά του και να πιστοποιήσει στο παρκέ ότι απέχει παρασάγγες σε ποιότητα από αυτό το μπασκετικό συνονθύλευμα που λέγεται Εφές Αναντολού. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν σταματήσει η τουριστική λογική της Τουρκίας (που εκ των πραγμάτων κόπηκε μαχαίρι), αν ο Σπανούλης ξαναπάρει τα κλειδιά κι αν ο Μπαρτζώκας διαχειριστεί σωστά το παιχνίδι και την ομάδα.

Ο Παναθηναϊκός έχει όλο το χρόνο να ξεκουραστεί και να πάει στη Βαρκελώνη με τη λογική να κλέψει το παιχνίδι, όπως έκανε την προπερασμένη εβδομάδα. Δεν είναι το φαβορί, δεν πρέπει να έχει στη λογική του το «πρέπει». Αντιθέτως, το «πρέπει» είναι στην πλευρά της ομάδας του Πασκουάλ. Οι πράσινοι πρέπει να χτυπήσουν εκεί που υπερτερούν. Στην άκρη του πάγκου. Δεν είναι ανάγκη να ξανατρελαθούν. Δεν είναι το φαβορί, δεν είναι το πιο πιθανό να προκριθούν, όπως δεν ήταν εξ αρχής. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν είναι ικανοί να κάνουν για ακόμα μια φορά την μεγάλη ανατροπή. Ο χρόνος κι η ψυχολογία είναι συμμαχός τους.

Και κάτι τελευταίο. Πολύ σωστά ο Ολυμπιακός επέλεξε να αγωνιστεί στην ελληνική Α1 τη Δευτέρα και να μη ζητήσει αναβολή του αγώνα με την Ελευσίνα. Έτσι θα κάνει μια καλή προπόνηση και θα διατηρήσει σε ικανοποιητικό αγωνιστικό επίπεδο τις στροφές της μηχανής του. Όχι ότι θα βρει αντίσταση, αλλά εν πάση περιπτώσει θα βρεθεί σε συνθήκες αγώνα. Αντιστοίχως, πολύ κακώς ο Παναθηναϊκός αφήνει τις μηχανές του να σβήσουν τελείως. Δεν θα έπρεπε να ζητήσει αναβολή του αγώνα με τον Απόλλωνα. Δεν θα ήταν επιπλέον κούραση. Συντήρηση θα ήταν κι εγρήγορση. Ναι, δε λέω, μικρό ρόστερ κι οποιαδήποτε επιβάρυνση ή απώλεια θα είναι καταστροφική. Εντούτοις, η πρακτική λέει ότι πριν από ένα μεγάλο ματς πρέπει με κάποιο τρόπο να κρατιέσαι σε έναν κάποιο ρυθμό.

Όλα αυτά πάντως είναι θεωρίες. Σε έναν αγώνα-τελικό μπορούν να γίνουν τα πάντα. Αν και στο μπάσκετ κερδίζει σχεδόν πάντα ο καλύτερος. Κι όταν δεν γίνεται έτσι, σημαίνει ότι ο καλύτερος πήγε εντελώς σβηστός. Ή τουρίστας και υπό την επίρροια «μπουζουκοκατάστασης».

...Είπε και πέταξε από κλαρί σε κλαρί, ακούγοντας Πάολα.

Υ.Γ: Παρακαλείται ο γνωστός «γουρλής« κι όλοι οι ομοϊδεάτες συγγενείς του (πρώτου βαθμού) να μείνουν μακριά από τους τηλεοπτικούς δέκτες ΚΑΙ το γήπεδο την Πέμπτη και την Παρασκευή. Τώρα θα επιστρατεύσουμε όλα τα γούρια και όλα τα παγούρια. Άντε καλή τύχη...