Την πήραν σχοινί κορδόνι διάφορες ομάδες που όντως απέδειξαν πως τίποτε δεν είναι αδύνατο, μάλιστα η πρώτη που έκανε λάβαρο αυτό το σύνθημα ήταν η ελληνική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου στο Euro της Πορτογαλίας και η τελευταία (πριν από την επόμενη, όπως θα έλεγε κι ο Γκάλης) θέλει να γίνει ο (μπασκετικός) Ολυμπιακός!

Για την ακρίβεια, (ο μπασκετικός Ολυμπιακός) θέλει να ξαναγίνει κι αυτό δεν το βγάζω από το μυαλό μου, αλλά το άκουσα διά στόματος του καθ' ύλην αρμοδίου!

Ως τέτοιον θεωρώ τον Γιώργο Πρίντεζη, το «πεταχτάρι» του οποίου στην εκπνοή του περσινού τελικού του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα έγραψε το σενάριο της μεγαλύτερης ανατροπής και μιας από τις πλέον παταγώδεις εκπλήξεις στην ιστορία του θεσμού

Ρωτήθηκε λοιπόν ο Πρίντεζης τι μπορεί να (ξανα)κάνει ο Ολυμπιακός στο Λονδίνο και αντί άλλης απαντήσεως πέταξε το σύνθημα και καθάρισε!

Εκαστος στο είδος του άλλωστε, ο Λουμίδης στους καφέδες και ο Πρίντεζης στα πετάγματα είτε μιας μπάλας είτε μιας ατάκας, που ο Ολυμπιακός δικαιούται να τη γράψει σε ένα μεγάλο πλακάτ, το οποίο θα περιφέρει στο Λονδίνο και θα το κρεμάσει στα κάγκελα του παλατιού του Γουέστμινστερ, προς την πλευρά της Βουλής των Κοινοτήτων!

Το γράφω αυτό διότι στις 10 Μαΐου συμπληρώνονται 73 χρόνια από τότε που ανέλαβε την πρωθυπουργία της Μεγάλης Βρετανίας ο Γουίνστον Τσόρτσιλ ο οποίος, τρεις μέρες αργότερα, ανακοίνωσε την είσοδο της χώρας του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με την κλασική για τη δραματικότητά της φράση «I have nothing to offer but blood, toil, tears and sweat»!

Οπως ένας αληθινός πόλεμος, ομοίως και μια μεγάλη αθλητική εκστρατεία απαιτεί «αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα» κι αυτό ο Ολυμπιακός το ξέρει πολύ καλά

Ηεφετινή πορεία του προς το φάιναλ φορ είχε μπόλικες δόσεις απ' όλα αυτά: το αίμα των τραυματισμών κι αυτό το οποίο έφτυσε στις δύσκολες στιγμές, τον μόχθο των 29 αγώνων, τα δάκρυα πότε της λύπης και πότε της χαράς και τόσο ιδρώτα που θα έκανε τον Τάμεση να υποστεί υπερχείλιση!

Πλάκα πλάκα, εκτός από τον Τσόρτσιλ, το βράδυ της περασμένης Παρασκευής ο Ολυμπιακός δικαίωσε και έναν έτερο διάσημο Αγγλο: τον Ρότζερ Μουρ, ο οποίος ως πράκτωρ 007 πρωταγωνίστησε στην ταινία «Live and the let die»!

Με τον Βασίλη Σπανούλη που φοράει τη φανέλα με το Νο 7 να διεκπεραιώνει τη δυσκολότερη αποστολή, οι «ερυθρόλευκοι» επέζησαν του πέμπτου προημιτελικού, άφησαν τους Τούρκους να πεθάνουν και τώρα πηγαίνουν στο Λονδίνο για να εξολοθρεύσουν τον «Mr. Big»!

Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας είναι όντως big: τόσο μεταφορικά όσο και στην κυριολεξία, τόσο στην περιφέρεια όσο και στη ρακέτα, αλλά (φαντάζομαι πως) τους ψηλούς της θα αναλάβει να τους κάνει ζάφτι ο Χάινς που μπορεί κιόλας να χωράει στην τσέπη τους!

Τους χρωστάει άλλωστε τους τόκους από τον περσινό τελικό, στον οποίον αυτός, ο Λο και ο Ντόρσεϊ δεν το μάτωσαν, έχοντας και οι τρεις τους μηδέν πόντους με 0/8 σουτ!

O Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός πάλι, στις σεζόν μετά τους ευρωπαϊκούς θριάμβους τους, έχουν μέχρι στιγμής μηδέν στα επτά, αλλά αυτό είναι ένα γενικότερο πρόβλημα που αφορά όλες τις ομάδες

Το ελληνικό μπασκετικό έθνος επιδεικνύει με καμάρι στη βιτρίνα του οκτώ τρόπαια, αλλά μόλις τρεις φορές οι (δικοί μας) πρωταθλητές Ευρώπης κατάφεραν να φτάσουν στο φάιναλ φορ της επόμενης χρονιάς: ο Παναθηναϊκός το 2001 από τη Θεσσαλονίκη στο Παρίσι (μεσούντος του σχίσματος) και το 2012 από τη Βαρκελώνη στην Κωνσταντινούπολη και ο φετινός Ολυμπιακός που μετά το Τopkapi θα κάνει sightseeing και στον Big Ben!

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, μετά από έναν φιλικό αγώνα, ο Ντέιβιντ Μπλατ είχε πει ότι «φέτος ο Ολυμπιακός δεν θα βρει κανέναν αντίπαλο να τον περιμένει με τις πιτζάμες», εννοώντας ότι όλοι πλέον τον υπολογίζουν και κυρίως τον σέβονται ως πρωταθλητή Ευρώπης!

Είχε απόλυτο δίκιο ο φίλτατος προπονητής της Μακάμπι, απλώς, τηρουμένων των αναλογιών κι επειδή στον ημιτελικό ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει την ΤΣΣΚΑ την οποία πέρυσι σκότωσε με την τελευταία σφαίρα που του `χε απομείνει στην κατεξοχήν ρώσικη ρουλέτα στις 10 Μαΐου θα βρει απέναντί του έναν αντίπαλο να τον περιμένει με στολή εκστρατείας και με τα «Καλάσνικοφ» υπό μάλης!

Θα λείπει βεβαίως από αυτήν την καινούργια μάχη των δυο στρατών ο (αποκαλούμενος «ΑΚ-47») Αντρέι Κιριλένκο, αλλά και πέρυσι, που ήταν εκεί, τι κατάλαβε!

Ή μάλλον όχι: κατάλαβε αυτό που λάνσαρε ως διαφημιστική καμπάνια η Adidas και το επανέλαβε την Παρασκευή ο Πρίντεζης, ότι δηλαδή «impossible is nothing»!

Πηγή: Goal