Περί διαφορετικής λειτουργίας, περί διαφορετικής νοοτροπίας, περί διαφορετικής αντίληψης και όλα όσα συνοδεύουν στον ελληνικό Τύπο μία εντελώς νέα διοικητική τάξη πραγμάτων.

Μπορείτε τώρα να μου πείτε εμένα τι διαφορετικό από την κλασική πεπατημένη των ελληνικών ομάδων ακολούθησε ο ΠΑΟΚ στην υπόθεση του αναμενόμενου «διαζυγίου» με τον Γιώργο Δώνη; Ενας προπονητής που όλοι γνώριζαν ότι στη... μεγάλη στραβή θα αποτελούσε παρελθόν. Ενας προπονητής που μόνο αν οδηγούσε τον ΠΑΟΚ στην κατάκτηση του Κυπέλλου θα είχε κάποιες πιθανότητες να μείνει. Στην ουσία έκανε τη δουλειά του είτε επιτυχημένα είτε όχι (αυτό πάντα ο εργοδότης το κρίνει που πρέπει να γνωρίζει περισσότερα από εμάς που παρακολουθούμε απ' έξω), γνωρίζοντας ότι έχει ήδη κριθεί πως δεν κάνει για τον ΠΑΟΚ.

Πάμε τώρα στο «διαζύγιο». Αποφασίζεις να διώξεις έναν προπονητή μετά το πιο αποτυχημένο αποτέλεσμα της ομάδας στη σεζόν. Καλά ως εδώ. Δεν είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Ποιος ο λόγος να μη γίνει αυτό με τις καλύτερες των προθέσεων, να τον φωνάξεις, να τον ευχαριστήσεις, να τον αποζημιώσεις, να τον φιλήσεις σταυρωτά, να βγάλεις μία ανακοίνωση και να τον ευχαριστείς και να πας παρακάτω; Ποιος ο λόγος ένα τόσο εύκολο «διαζύγιο» να καταλήξει στα δικαστήρια για 200.000 ευρώ, ειδικά από τη στιγμή που ο Ιβάν Σαββίδης έχει διαφημιστεί ως ο άνθρωπος που έχει την οικονομική δυνατότητα και για επενδύσεις-μαμούθ στη χώρα, αλλά και για να αλλάξει την ιστορία του ΠΑΟΚ;

Γιατί, δηλαδή, το ποδόσφαιρό μας δεν μπορεί ποτέ να ξεφύγει από την τακτική όλων αυτών των χειρισμών της δήθεν στήριξης ενός προπονητή ή ενός παίκτη όταν βρίσκεται στην ομάδα μας και της πλήρους ισοπέδωσης όταν πλέον πρέπει να φύγει για τους όποιους λόγους; Δεν θα πρέπει κάποια στιγμή τα πράγματα και στη χώρα μας να ξεφύγουν εντελώς από τέτοιες τακτικές που αν μη τι άλλο ξενερώνουν εντελώς τους επαγγελματίες του χώρου, ασχέτως αν κάποιος θεωρεί τον Δώνη προπονητάρα ή πολύ λίγο για τον πάγκο μίας μεγάλης ομάδας;

Και στο κάτω κάτω, τι σόι ποδόσφαιρο είναι αυτό στο οποίο ο Χ προπονητής ή ο Χ ποδοσφαιριστής ή θα πρέπει να αποθεώνεται όταν είναι στα πάνω του ή θα πρέπει να εξευτελίζεται όταν είναι στα κάτω του, ανάλογα με το αποτέλεσμα; Τι σόι ποδόσφαιρο είναι αυτό σε αυτήν τη χώρα που αυτό που μετράει είναι μόνο το κουτσομπολιό, η επικοινωνιακή τακτική των μεγάλων ομάδων και η πλήρης ισοπέδωση των πραγματικών πρωταγωνιστών, ανάλογα με το τι πιστεύει ο καθένας, ποιον έχει φίλο ο καθένας, με ποιον μιλάει ο καθένας και ποιον έχει βάλει στόχο ο καθένας;

Και από την άλλη πλευρά, για τι ποδόσφαιρο μιλάμε όταν δύο από τις θεωρητικά σημαντικές ομάδες αυτής της χώρας, όπως η ΑΕΚ και ο Ατρόμητος, αποφασίζουν να αλλάξουν προπονητή δύο αγωνιστικές πριν από το φινάλε της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος; Με ποια ποδοσφαιρική λογική χτίζονται οι ομάδες μας, όταν επαφίενται στον αυθορμητισμό του κάθε παράγοντα και σε αυτοσχεδιασμούς που γίνονται στο πόδι; Ποια είναι η ποδοσφαιρική λογική στον ΠΑΟΚ και με ποιο κριτήριο ένας τεχνικός διευθυντής (σύμφωνα με τον ρόλο που είχε δοθεί στον Γιώργο Γεωργιάδη) «βαφτίζεται» και πάλι προπονητής και αναλαμβάνει ειδική αποστολή για τις έξι αγωνιστικές των πλέι οφ;

Αν το ποδόσφαιρο είναι της μιας ζαριάς ή του κορόνα - γράμματα, θα μπορούσε με αυτό τον τρόπο να κρίνονται και οι τίτλοι. Να μην είχαμε καθόλου το... χορτάρι, αφού ούτως ή άλλως στο ελληνικό ποδόσφαιρο μας ενδιαφέρουν περισσότερο τα πριν και τα μετά ενός ματς παρά τα όσα γίνονται στα ενενήντα λεπτά του αγώνα.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο ακόμα και σε αυτήν την εποχή που το περισσότερο που θα μετρήσει είναι το πλάνο και ο σοβαρός σχεδιασμός παραμένει στα επίπεδα του... «μου 'πε, του 'πε, σου 'πα»! Ενα ποδόσφαιρο των συμμαχιών, των κολλητών, των φίλων, των εκ δεξιών και της γνώμης που θα εκφράσει ο τελευταίος. Ενα ποδόσφαιρο που εξακολουθεί να κινείται στη σφαίρα του αποτελέσματος της κάθε Κυριακής, με τον προσανατολισμό να αλλάζει από τη νίκη της μίας αγωνιστικής στην ήττα της επόμενης.

Το ποδόσφαιρο του τζόγου στο οποίο ο θριαμβευτής της μιας βραδιάς γίνεται το εξιλαστήριο θύμα της επόμενης. Οι ομάδες, όμως, δεν φτιάχνονται έτσι. Και κυρίως δεν φτιάχνονται με καφενειακά αποφθέγματα του Τύπου ή με το πού πάει το ρεύμα στο Facebook. Στο ποδόσφαιρο σε βάθος χρόνου κερδίζει η λογική. Και οι ομάδες μας δεν νομίζω ότι θα την αποκτήσουν ποτέ...

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρο Superleague ΠΑΟΚ SPORTS