Η Ξάνθη ήταν η ομάδα που έπαιζε όλο φρου, φρου και αρώματα, ο Ουζουνίδης ήταν ο προπονητής που φώναζε «πιο γερά» και το ματς τελείωσε όταν ο Ντιέ αποφάσισε να κλοτσήσει την μπάλα πάνω στον Ζέκα, που είχε πέσει από προηγούμενο φάουλ. Σίγουρα ήθελε να τον κοπανήσει; Εντελώς, τελείως, αφού η κλοτσιά είχε μόνο στόχο το κεφάλι του Πορτογάλου. Οσο για το γιατί; Μπορεί να ήταν, επειδή πιο πριν ο Ντιέ είχε τσαμπουκαλευτεί με τον Σεϊταρίδη, πιθανότερο επειδή είχε βαρεθεί να παίζει.

Με τον Νταμπiζα και τον Σαραβάκο στην κερκίδα οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού προσπαθούσαν να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους. Ιδιαίτερα αυτοί που δεν έχουν σίγουρη θέση. Αυτός που κέρδισε πόντους είναι ο Μπαρμπαρούσης. Αμφιβάλλω ότι σε κάποια μελλοντική εποχή το όνομα του Μπαρμπαρούση θα συγκρίνεται με του Σαραβάκου, αλλά σαν παίκτης έχει καλά στοιχεία. Πρώτον, έχει working ethos που θα λέγανε και οι βικτοριανοί. Καταλαβαίνει ότι με την μπάλα που ξέρει για να ζήσει πρέπει να δουλεύει και είναι πρόθυμος να γυρνάει στην άμυνα για να δίνει βοήθειες στον Σεϊταρίδη, που επειδή πιο γρήγορα ανεβαίνει από όσο επιστρέφει, τις χρειάζεται. Δεύτερον, κάνει πράγματα που μπορεί. Πασάρει όσο του επιτρέπει η τεχνική του και έτσι μπήκε το γκολ του Ζέκα, σεντράρει με το που δει άνοιγμα, σουτάρει όταν το σουτ δεν είναι δύσκολο και δεν προσπαθεί να ντριμπλάρει όταν μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Είμαι σίγουρος ότι ο Νταμπίζας δεν θα τον μπλέξει με τον Οουεν, αλλά για τις συνθήκες που υπάρχουν και αν δεν ζητήσει τη ρήτρα η Αλάνια, μια χαρά είναι.

Μιλώντας για τον Νταμπίζα δεν μου έκανε έκπληξη ότι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού φωνάξανε σύνθημα εναντίον του. Μου έκανε εντύπωση ότι πανηγυρίσανε το γκολ του Φιγκερόα φωνάζοντας ομαδικά σύνθημα για το υποτιθέμενο επάγγελμα της μαμάς του Νταμπίζα. Και με το φτωχό μου το μυαλό ρωτάω κάτι. Πιστεύει ο Αλαφούζος ότι και το Τσάμπιονς Λιγκ να πάρει ο Παναθηναϊκός, οι οπαδοί θα σταματήσουν να βρίζουν τον Νταμπίζα; Από πείρα του λέω ότι δεν υπάρχει περίπτωση.

Οι οπαδοί, αλλά όλοι οι οπαδοί, ψάχνουνε για λόγους που νιώθουνε θιγμένοι και για σταυροφορίες. Οπως οι οπαδοί του Πανιωνίου. Επειδή ανησυχούσαν για το γήπεδό τους και για την ταραχή που θα προκαλούσε η παρουσία των παναθηναϊκών οπαδών στη Νέα Σμύρνη, ρίξανε μπογιά και καρφιά στο γήπεδο και πλακωνόντουσαν με τους παναθηναϊκούς έξω από το γήπεδο.

Εδω υπάρχει και ευθύνη της Αστυνομίας. Πριν από τον αγώνα είχαν ειδοποιηθεί ότι θα γίνουν καταστροφές στο γήπεδο, υποτίθεται ότι υπήρχε περιπολικό μέσα, αλλά τα καρφιά και τις μπογιές τα πετάξανε. Μετά ξέρουν ότι οι πανιώνιοι περιμένουν τους παναθηναϊκούς, αλλά και πάλι πλακώνονται έξω από το γήπεδο. Η άποψή μου είναι ότι η Αστυνομία έχει σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί από το πού θα παίζεται το κάθε ματς. Αλλά αφού δέχεται να πληρώνεται από τη Λίγκα για να προσφέρει τις υπηρεσίες της, πρέπει η παρουσία της να είναι σεβαστή. Οχι όπως τους έβλεπα στο γήπεδο του Απόλλωνα να βαράνε τους αδύναμους και με το που πλακώνονται τα χουλιγκάνια, να αφήνουν μια περιοχή να γίνεται μπάχαλο.


Ουκ αν λάβοις...
Τον Τoμας Μπαχ, που ανακοίνωσε χθες την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, τον είχα γνωρίσει το 1997 όταν η Ελλάδα ανέλαβε τους Ολυμπιακούς του 2004. Κοντός, παχουλός, μυστακοφόρος, με πρόσωπο που θύμιζε τον κωμικό Ρίκι Τόμλινσον στον ρόλο του Μάικ Μπάσετ, ο Γερμανός νομικός χρειάστηκε να παίξει τον ρόλο της τρόικας στην περίοδο της διοργάνωσης. Δηλαδή έξω να λέει τα προβλεπόμενα «είμαστε ικανοποιημένοι από την πρόοδο της Ελλάδας» και μέσα να χώνει γκάζια ότι όλα έχουν μείνει πίσω. Ο Μπαχ έκανε το monitoring του Σάμαρανκ στην Αθήνα, ήταν instrumental στην επάνοδο της Αγγελοπούλου, που είχε προαναγγελθεί με την «κίτρινη κάρτα» του Σάμαρανκ στη διοργάνωση. Επίσης είναι νομικός και ήταν υπεύθυνος της δικαστικής επιτροπής της IOC, αναλαμβάνοντας τις υποθέσεις ντόπινγκ. Να προσθέσω ότι υπάρχουν και άλλες δύο υποψηφιότητες για την προεδρία. Μία του 'Νγκ Σερ Μιάνγκ της Σινγκαπούρης και μία του Ρίτσαρντ Κάριον από το Πουέρτο Ρίκο, αλλά η εκλογή ενός εκ των δύο θα αποτελούσε έκπληξη. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή λόγω σύνθεσης στην εκλογή προέδρου είναι ό,τι πλησιέστερο σε βασιλική οικογένεια και η διαδοχή είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένη.
Πριν από 10 χρόνια η υποψηφιότητα του Ρογκ θα ήταν πρώτη είδηση. Σήμερα στην Ελλάδα αμφιβάλλω αν αφορά 100 άτομα. Το ίδιο και τα έξοδα του 2004 που κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ τα είχε πρώτο θέμα. Είναι το φαινόμενο των κομμάτων που πλησιάζουν στην εξουσία. Αλλο ένα κόμμα του 3% που ο πρόεδρός του έχει για παρέα τον Ιφικράτη Αμυρά και άλλο ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που κάτω από την εξέδρα των ομιλιών βρίσκεται ο γιος της Γιάννας. Το ίδιο ισχύει και για το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια που η ανακοίνωση του Ιούλιου Συναδινού και του Χρήστου Πιλάλη, που είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αφήνει το περιθώριο της κατασκευής του από τον Μελισσανίδη. Κατά τα άλλα: άσ’ τα να πάνε. Στη μία παράγραφο λέει ότι πρέπει να γίνει τώρα αναδιάρθρωση της Σούπερ Λίγκας με 20 ομάδες, κάτι εντελώς παράνομο και στην άλλη παράγραφο ότι στο γήπεδο πρέπει να τηρηθούν οι «διαδικασίες νομιμότητας». Οσο για αυτό της εκχώρησης των απαιτήσεων από τον Ψωμιάδη στο Δημόσιο, να πω ότι ακόμα και όταν βγει η τελική απόφαση το θέμα δεν είναι τι θα επιδικάσει το δικαστήριο, αλλά ποια περιουσία έχει ο Μάκαρος. Μέχρι στιγμής ο Οικονομόπουλος δηλώνει αισιόδοξος ότι θα τα πάρει, αλλά χρήματα ή ακίνητα στο όνομα του Μάκαρου δεν έχει πει ότι βρήκε.

ΠΗΓΗ: Sportday