Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν είχα επαφή με το παιχνίδι για να παρακολουθώ την εξέλιξη του αθλήματος και την επίδραση που είχαν στην φυσιογνωμία του, οι αλλαγές στους κανονισμούς και τα αγωνιστικά πρότυπα.
Αυτή την χαμένη επαφή προσπαθώ σιγά σιγά να αποκαταστήσω την τελευταία πενταετία και παράλληλα, παρατηρώ τον τρόπο που η οικονομία επηρεάζει την οργάνωση του παιχνιδιού και των ομάδων. Μετά την πολύ σπουδαία επιτυχία της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού, να κατακτήσει για δεύτερη συνεχόμενη φορά τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης, νομίζω ότι μπορεί κάποιος να βγάλει κάποια χρήσιμα συμπεράσματα που θα μπορούσες να τα πεις και «μαθήματα».
Είναι εκείνη η φράση που άκουσα από έναν δάσκαλο κάποτε, «άλλες φορές κερδίζεις και άλλες μαθαίνεις» ο οποίος μας διευκρίνισε, ότι οι φορές της νίκης, του θριάμβου, εξαρτώνται από τη διάθεσή σου να μάθεις από τις αποτυχίες. Οι άνθρωποι που διοικούν τον μπασκετικό Ολυμπιακό φαίνεται -και εκ του αποτελέσματος- ότι μαθαίνουν. Το πρώτο, ίσως και θεμελιακό μάθημα να είναι εκείνο που έχει σχέση με τα χρήματα και τη χρησιμότητά τους στο κτίσιμο μίας ομάδας. Ο Ολυμπιακός που τρία χρόνια πριν ξόδευε 25-30 εκατομμύρια ευρώ για να συντηρεί μία ομάδα ικανή να πρωταγωνιστήσει, την τελευταία διετία έχει περιορίσει το ετήσιο μπάτζετ του σχεδόν στο 1/3, περίπου στα 11 εκατομμύρια.
Παρά το γεγονός ότι τα δύο τελευταία χρόνια ανταγωνίστηκε ομάδες που ξόδευαν περισσότερα από αυτόν, τις ξεπέρασε αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά το προφανές. Τα χρήματα είναι αναγκαία, αλλά δεν είναι απαραίτητο να είναι πολλά. Ένα δεύτερο μάθημα είναι η επιλογή - επένδυση σε νέους αθλητές που έχουν δυνατότητες και φιλοδοξίες και υποστηρίζονται από δύο τρεις έμπειρους. Αυτοί είναι που στις δύσκολες στιγμές θα επωμιστούν το αγωνιστικό βάρος και οι οποίοι θα μπορούσαν να αποτελέσουν τις «χειρολαβές» των νεότερων.
Ένα τρίτο σημείο είναι η επιλογή επίσης ενός νέου προπονητή με δυνατότητες και φιλοδοξίες αλλά και την ικανότητα να μαθαίνει από τα λάθη του. Ο Μπαρτζώκας, που αμφισβητήθηκε έντονα -από κάποιους λοιδωρήθηκε κιόλας- έκανε λάθη ,αλλά είναι προπονητής που μαθαίνει από αυτά και κυρίως, δεν τα φορτώνει σε άλλους.
Το τέταρτο, επίσης πολύ σημαντικό στοιχείο, είναι η εμπιστοσύνη και η στήριξη της διοίκησης, στην ομάδα. Αυτά τα τέσσερα μαθήματα δεν εγγυώνται οπωσδήποτε την επιτυχία, αλλά χωρίς αυτά, η επιτυχία θα είναι ο καρπός που γεύονται οι άλλοι.
Πληρώνεσαι όσο παίζεις
Μια είδηση που διάβασα χθες στην αγγλική «Guardian» φούντωσε την περιέργειά μου, την απορία και τις ανησυχίες μου. Είναι γνωστό, εδώ και αρκετό καιρό, ότι οι ομάδες και λόγω των ρυθμίσεων του ffp αλλά και επειδή πιέζονται από την οικονομική κρίση (π.χ. μία επίπτωση είναι η αυξημένη φορολόγηση των συμβολαίων) επιδιώκουν να διαμορφώνουν συμβόλαια με μικρότερες απολαβές, που συμπληρώνουν με διάφορα μπόνους κατάκτησης στόχων.
Ενας τίτλος, μία πρόκριση, μία ευρωπαϊκή διάκριση π.χ. Η είδηση που μου έκανε εντύπωση είχε να κάνει με την ανάπτυξη ενός συστήματος βασισμένου πάνω στα στατιστικά δεδομένα των ποδοσφαιριστών, που θα μετρά την απόδοση βάσει της οποίας θα καθορίζεται και το επίπεδο της αμοιβής ενός ποδοσφαιριστή. Το σύστημα αυτό δημιουργήθηκε και αναπτύσσεται από τον Βάλτερ ντι Σάλβο, τον διευθυντή ποδοσφαιρικής ανάπτυξης της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας του Κατάρ. Ο ντι Σάλβο, στο παρελθόν, δούλεψε στη Λάτσιο, τη Ρεάλ και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τομέα της συλλογής και ανάλυσης δεδομένων.
Στο Κατάρ, κάθε γηγενής ποδοσφαιριστής δεν πληρώνεται από την ομάδα του, αλλά από την ομοσπονδία. Επειδή οι αμοιβές τους είναι χαμηλές, η δουλειά του ντι Σάλβο είναι να βρει μία μέθοδο για να τους βελτιώσει ως ποδοσφαιριστές και να τους δώσει κίνητρα, με δεδομένο ότι μπροστά βρίσκεται και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο το 2022. Σημειώστε, ότι πρόκειται για κάτι που θα συμβεί 9 χρόνια μετά και προετοιμάζονται από τώρα.
Οι κλίμακες του συστήματος
Το σύστημα του ντι Σάλβο, χωρίζεται σε τρία σημεία. Το πρώτο 40% βασίζεται στις εμφανίσεις. «Είσαι παίκτης της πρώτης ομάδας; Είσαι βασικός; Είσαι διεθνής;». Αν η απάντηση είναι καταφατική και στις 3 ερωτήσεις παίρνεις το 40% του επιπλέον πριμ. Το δεύτερο 40% βασίζεται στην έκθεση αξιολόγησης των ικανοτήτων και της συμπεριφοράς των ποδοσφαιριστών από τον προπονητή τους. Από την ικανότητά τους να μαθαίνουν και να βελτιώνονται, από την πειθαρχία και τις σχέσεις τους με τους συναδέλφους τους, τους ανθρώπους της ομάδας και το κοινό. Το υπόλοιπο 20%, σύμφωνα με τον ντι Σάλβο, προέρχεται από δείκτες, από παραμέτρους των στατιστικών που αφορούν την αγωνιστική απόδοση, με χωριστή ειδίκευση για την κάθε θέση. Για παράδειγμα, τους πλάγιους μπακ δεν τους κρίνεις όπως τους σέντερ φορ. Ο ντι Σάλβο που θεωρεί ότι το σύστημά του είναι σχεδόν πλήρες, πιστεύει ότι μπορεί να εφαρμοστεί και στην Ευρώπη. Μπορεί, όμως;
Πηγή: SportDay